آنها را پس از ۶۰ سال زندگی مشترک از هم جدا کرده بودند
فهرست مطالب
زن و شوهری که ۶۲ سال روزهای خوشی و ناخوشی را در کنار هم زندگی کرده بودند به دلیل کاغذبازی‌های اداری مجبور شدند از هم جدا شوند و ۹ ماه در افسردگی ناشی از این جدایی بگذرانند، اما خبر خوب اینکه آنها دوباره به هم پیوسته‌اند و دارند این سال‌های پایانی عمر خود را در کنار هم می‌گذرانند.
داستان زندگی این زن و شوهر سالمند مدت‌ها از سوی رسانه‌های کانادایی و حتی غیرکانادایی دنبال می‌شد، تا اینکه تیتر خوش «couple reunited after being forced apart» به آنها که اخبار این زوج را دنبال می‌کردند مژده داد که این لیلی و مجنون ۹۰ ساله دوباره به هم رسیده‌اند.
اما این اتفاق بهانه‌ای شد برای اینکه رسانه‌ها به داستان زندگی زوج‌های کهنسالی بپردازند که دهه‌ها با هم زندگی کرده‌اند ولی به دلیل گرفتارشدن در کاغذبازی‌ها از هم جدا می‌شوند و ممکن است همه تلاش‌ها برای اینکه آنها دوباره به هم برسند، مثل این زوج خوش‌فرجام، به نتیجه نرسد.
جدایی زوج‌های سالمند هنگامی می‌افتد که یکی از دو نفر، به دلیل بیماری باید خانه سالمندان را ترک کند و دیگری تنها می‌تواند امیدوار باشد که دوباره یار دیرینش را ببیند و روزها و شب‌ها را در کنار او سر کند.
خبرنگار آتش گزارش می‌دهد.
دانلود شماره ۶۸ هفته‌نامه چاپی آتش
تمام ماجرا را می‌توان در یک جمله نوشت: والدین سال‌خورده یک خانواده اهل بریتیش‌کلمبیا، پس از شش دهه زندگی مشترک مجبور شدند ۹ ماه از هم جدا شوند.
شروع ماجرا زمانی بود که عکس غم‌انگیزی از ویلیام و آنیتا گوستاچست پخش شد که نشان می‌داد آنها در یک دیدار با هم دارند هر دو اشک می‌ریزند. این عکس در شهر «سوری» Surrey در جنوب بریتیش‌کلمبیا گرفته شده بود. دختر آنها که این عکس را منتشر کرده بود توضیح داده بود که پدر و مادرش پس از 62 سال زندگی مشترک به اجبار از هم جدا شده‌اند و این عکس در جریان دیداری که اخیر آنها با هم داشته‌اند گرفته شده است.
داستان غم‌بار این جدایی ۹ ماه در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دنبال شد. در این مدت در یک مرحله بیمارستان Fraser تصمیم گرفت ویلیام را به یک مرکز درمانی در نزدیکی همسرش آنیتا انتقال دهد. به این ترتیب آنها می‌توانستند با فواصل کمتری با هم ملاقات کنند. چندی پیش اعلام شد که این زن و شوهر سال‌خورده دوباره به هم پیوسته‌اند و زندگی در زیر یک سقف را آغاز کرده‌اند.
داستان دوم؛ دو سال جدایی
اما این خبر اگر برای همه ناباورانه بود ولی برای دو خواهر به‌نام‌های «دان و ربکا ساجرت» آشنا به نظر می‌رسید، والدین آنها هم پس از 68 سال زندگی در همین شرایط قرار گرفته و مجبور شده بودند از هم جدا شوند.
دان ساجرت می‌گوید: «هنگامی که در این باره صحبت می‌کنم، قلبم به شدت درد می‌آید. پدر و مادرم آلفرد 95 ساله و امای 87 ساله در یک خانه سالمندان مجهز زندگی می‌کردند. اما ناگهان مادرم دچار چندین سکته خفیف شد و او را مجبور کردند در بیمارستان بستری شود. پس از این، او دیگر نتوانست پیش پدرم بازگردد و کم‌کم افسرده شد.»
ربکا خواهر دان نیز در ادامه می‌گوید: «ما چندین بار درخواست کردیم که مادرمان را به جایی که پدرمان است منتقل کنند، اما آنها مادرمان را در جایی شلوغ نگهداری کردند که علاوه بر قدیمی بودن، هیچ جای خصوصی‌ای نداشت. متاسفانه اتاقش نیز به یک بیمارستان محلی چسبیده بود. شرایط بدی وجود داشت و ما حتی نمی‌توانستیم به راحتی در راهرو‌ها رفت و آمد کنیم.»
ربکا اضافه می‌کند: «در طول این دورانی که پدر و مادرم از هم جدا بودند، همه اعضای خانواده سعی کردیم تا جایی که امکان دارد، شرایطی فراهم کنیم تا آنها یکدیگر را ببینند. حتی من سعی کردم حداقل هفته‌ای دو بار پدرم را برای ملاقات به دیدار مادرم ببرم چرا که آنها نیاز داشتند با هم باشند.»
بیمارستان به ما کمک نکرد
خانواده ساجرت تلاش کرد بیمارستان Fraser را مجبور کند که پدر و مادرشان را با هم و در کنار هم نگهداری کنند، اما دان خیلی از اینکه بیمارستان کمترین همکاری را با خانواده آنها کرد دل‌خور است. او می‌گوید این امر دو سال به طول انجامید.
دان در این باره می‌گوید: «من همیشه تصور می‌کردم اولویت اول، مادرم است اما متوجه شدم که در سیستم بیمارستانی این موضوع برای آنها اهمیتی ندارد. بالاخره پدر و مادرم در بهار گذشته توانستند در یک اتاق کنار هم باشند. همین مدت زمان زیادی که آنها از هم دور بودند روی سلامتی مادرم تاثیرات مخربی گذاشته بود. به نظرم بیماری مادرم به این دلیل بدتر شد که او ناراحت و تنها بود و خیلی احساس تنهایی می‌کرد.»
ربکا نیز می‌گوید: «این موضوع باعث ناراحتی و کلافگی ما شده بود، چرا که مسئول تخت بیمارستان هیچ کمکی به ما و مادرم نمی‌کرد.»
بیمارستان: قوانین دست و پای ما را بسته است
مقامات بیمارستان Fraser می‌گویند که به هم‌رساندن زوج‌های کهنسال در این بیمارستان یکی از اولویت‌های آنهاست اما این کار خیلی پیچیده است، چون برخی خانواده‌ها امکانات خاصی را می‌خواهند.
تاسلیم جوما سخنگوی بیمارستان می‌گوید: «اگر برای انتقال زوج‌ها مثل زوج ساجرت، اولویت‌بندی وجود داشت، خیلی زودتر این زوج کنار هم قرار می‌گرفتند. اما متاسفانه یک سری قوانین دست ما را بسته است و به همین دلایل ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا این افراد کنار یکدیگر قرار بگیرند. مثلا با این امکاناتی که آنها دارند و با توجه به شرایطی که وجود دارد تنها پنج مورد در سال جای خالی به وجود می‌آید.»
جوما افزود: «البته این را هم باید بگویم که نگه داشتن زوجین کنار هم یکی از کارهای در حال اتفاق برای اداره بهداشت منطقه است. در 19 ماه گذشته، ما 92 زوج را که به دلایل مشابهی از هم جدا شده بودند را به هم رساندیم که این برای ما خوشحال‌کننده و رضایت‌بخش است.»
