نُه سال است این زن تلاش می‌کند ۶۰۰ هزار دلارش را از دوستش پس بگیرد
نُه سال پیش که این خانم خدمتکار باخبر شد چهار میلیون دلار در لاتاری برنده شده، آن قدر ذوق کرد که بدون گرفتن رسید، ۶۰۰ هزار دلار آن را به نزدیک‌ترین دوستش قرض داد تا او خانه بخرد.
حالا نُه سال است که او می‌کوشد پولش را پس بگیرد، اما دوستش پس نمی‌دهد. هفته‌ی گذشته دادگاه رای داد که دوستش لازم نیست این پول را پس بدهد. چرا؟ دوستش چه استدلالی کرده که دادگاه چنین حکمی داده است؟
قاضی دادگاه عالی بریتیش کلمبیا به تازگی رأی داده است که وام ۶۰۰,۰۰۰ دلاری یک برنده جایزه بخت‌آزمایی به دوست خود قابل وصول نیست، زیرا طرفین توافقنامه‌ای را امضا نکرده‌اند و طرح دعوای شاکی برای بازگرداندن پول خود نیز دیرتر از آنی صورت گرفته است که بتوان آن را به اجرا گذاشت.
تقریباً بلافاصله بعد از آن که انون روساس، پرستار بچه سابق، در ششم ژانویه ۲۰۰۷ در Lotto 6/49 برنده ۴/۱۶۳ میلیون دلار شد، دوستش ایزابل توکا از او درخواست کرد که برای خرید خانه به او وام بدهد. روساس ظرف چهار روز حواله‌ای بانکی به مبلغ ۶۳۰,۰۰۰ دلار به دوست خود داد که ۳۰,۰۰۰ دلار آن هدیه و مابقی، وام بدون بهره‌ای بود که طرفین توافق کردند پس از یک سال بازگردانده شود.
قرضی که هیچ گاه پرداخت نشد
توکا بیشتر آن پول را برای خرید خانه‌ای در آدرس ۴۶۲۵ در Dumfries به مبلغ ۷۰۰,۰۰۰ دلار هزینه کرد. تا سال ۲۰۱۳ او هر سال به روساس قول می‌داد که وام خود را «سال آینده» پس می‌دهد، اما هیچ‌وقت این کار را نکرد.
روساس ناخواسته کاری کرد که دوستش نیز به شکلی برنده بخت‌آزمایی باشد. ارزش خانه‌ای که توکا و شوهرش ده سال پیش در بخش شرقی ونکوور خریدند به شکل چشمگیری افزایش پیدا کرده است. مرجع رسمی ارزشیابی املاک بریتیش کلمبیا امسال تابستان برآورد کرد که ارزش این خانه اکنون بالغ بر ۱/۳ میلیون دلار است.
شکایت به دادگاه؛ امیدواری بیهوده
روساس که از پس گرفتن پول خود نا امید شده بود، در جولای ۲۰۱۴ به دادگاه مراجعه کرد و از قاضی خواست حکم به بازگرداندن پول بدهد. او علیه توکا، با نام کامل هرمن‌ایزابل گوارین توکا و شوهرش، گنر پنتکوستس ویسایا، شکایت کرد.
توکا و ویسایا در پاسخ به دادگاه اظهار داشتند که روساس تمام آن پول را به عنوان هدیه به آنها داده است. روساس مدعی است که تنها ۳۰,۰۰۰ دلار آن پول هدیه بوده است، همان‌طور که به دو دوست دیگر خود نیز همین مبلغ هدیه داده بود.
قاضی مارگارت اچ چرچ به این نتیجه رسید که طبق شواهد فراوان موجود، آن پول در حقیقت یک وام بوده است. او روساس را شاهدی معتبر تشخیص داد و اشاره کرد که شریلی ما، یکی از مدیران رویال بانک که حواله مذکور را فراهم کرده بود، ادعای روساس را مبنی بر وام بون آن پول تأیید کرده است.
طبق گفته‌های قاضی، «ما» همچنین شهادت داده است که رویال بانک «پروتکل‌های خاصی برای کار با برندگان بخت‌آزمایی دارد» که در بیست سال سابقه کاری‌اش تنها در دو مورد این پروتکل‌ها را به اجرا در آورده است. یکی از آن دو مورد، پرونده مربوط به خانم روساس است.
قاضی چرچ در رأی خود می‌نویسد: «به همین دلیل خانم «ما» قادر بوده است که جلسه ملاقات خود را با شاکی در دهم ژانویه ۲۰۰۷ به یاد بیاورد، چرا که از لحاظ تعداد وقوع چنین حالت‌هایی و نیز از نظر مسائل مربوط به حفظ حریم خصوصی مشتری، برای وی جلسه بسیار نادر و خاصی بوده است. شهادت خانم «ما» برای دادگاه از ارزش بسیار ویژه‌ای برخوردار بود، چرا که ایشان تنها شاهدی بود که نتیجه رأی دادگاه هیچ سود و زیانی برای وی در بر نداشت.»
وقتی موافقت‌نامه کتبی وجود ندارد
اما اینجا داستان کمی پیچیده تر می‌شود. چرچ می‌گوید بدون یک موافقت‌نامه کتبی، شامل شرایط بازپرداخت وام، روساس ناچار بوده است که بر قول شفاهی دوست سابق خود تکیه کند. قول هر ساله او برای بازپرداخت وام در «سال آینده» با قرارداد اغماض از حق، که توافق ویژه‌ای بین وام‌دهند و وام‌گیرنده برای تأخیر بازپرداخت وام است، سازگاری ندارد. توکا هیچ بخشی از وام را پس نداده است.
