این پدر و دختر اهل انتاریو دارند ۸ هزار کیلومتر را با قایق پارویی سفر میکنند
سفر آنها قرار است بین ۸۰ تا ۱۱۰ روز طول بکشد آنها در این مدت حدود ۴ میلیون بار پارو میزنند و در مجموع یک میلیون کالری میسوزانند
جان بیدن به همراه دخترش که لیبی نام دارد، کریسمس و سال نوی خود را بر روی آبهای اقیانوس اطلس سپری کردند و در میان آبهای آبی رنگ اقیانوس سوار بر قایق زرد رنگشان سفر میکردند.
این پدر و دختر اهل انتاریو در حال حاضر ۶ هزار کیلومتر از مسیر اصلی سفری که برنامهریزی کردهاند را پیمودهاند.
سفر آنها قرار است بین ۸۰ تا ۱۱۰ روز طول بکشد و آنها در این مدت حدود ۴ میلیون بار پارو میزنند و در مجموع یک میلیون کالری میسوزانند.
John Beeden و دخترش Libby، اواخر ماه نوامبر سفرشان را از Portimao در کشور پرتغال شروع کردند و قصد دارند تا اواسط زمستان به Antigua، جزیرهای در باربودا برسند. او پیشتر پس از پیمودن ۲ هزار کیلومتر از مسیر گفته بود کاری که ما انجام میدهیم، یک آزمون سخت فیزیکی و فکری است.
پیشتر تجربهی سفر در اقیانوس به تنهایی را داشته است. او سفر قبلیاش را از جزایر قناری در اقیانوس اطلس به سمت باربادوس شروع کرد و بعد از ماهها به مقصد رسید. او همچنین تجربه سفر در اقیانوس آرام از کالیفرنیا به Cairns در استرالیا را نیز دارد. بعد از این سفر جان لقب اولین نفری که تنهایی از شمال آمریکا به استرالیا سفر کرده است را از آن خود کرد. این اولین سفر جان به همراه دختر ۲۰ سالهاش است که تاکنون تجربه قایق سواری در اقیانوس را نداشته است. جان میگوید یکی از اصلیترین مشکلات سفر در اقیانوس این است که قایق و لوازم را تمیز نگه داریم. میزان نمک در آب اقیانوس بالاست و روی همهچیز رسوب میکند.
مادر: من واقعا ترسیده بودم
همسر جان از خانه با او و دخترش در تماس است و ماجراهای سفر را از طریق پستهای اینستاگرام و پیامهای تلفنی از طریق گوشی ماهوارهای آنها دنبال میکند. جان در اصل بریتانیایی است، ولی پانزده سال است که در Kilbride انتاریو زندگی میکنند.
همسر جان که Cheryl نام دارد، در مصاحبه با سیبیسی میگوید: «این اولینباری نیست که در خانه تنها میمانم و با نگرانی روزها را سپری میکنم. میدانم که حالشان خوب است.»
همسر جان هر روز با آنها صحبت میکند تا مطمئن شود که حالشان خوب است.
دختر ۲۰ ساله و هراس از موجها
مادر لیبی میگوید که این سفر میتواند برای دخترش سخت باشد. تصور کنید باید هفتهها و حتی ماهها در اقیانوس بر روی قایق نسبتا کوچک زرد رنگی سفر کنید و خبری از خشکی هم نیست.
لیبی در یکی از پستهای اینستاگراماش نوشته بود: «هرگاه که موجی به سمت قایق ما میآید، فرقی هم نمیکند که چه اندازهای دارد، من میترسم که قایق ما را برعکس کند. من انسان ۵۰ ساله و با تجربهای نیستم، ۲۰ سال سن دارم و غرق در احساساتم هستم، ولی تمام تلاشم را میکنم که قوی باشم.»
مادر لیبی بعد از مشاهده این پست نگران دخترش شده و میگوید: «از وقتی که سفرشان را شروع کردهاند صدای آنها را نشنیدهام. به عنوان مادر خیلی سخت است که میدانی فرزندت شرایط خوبی ندارد و حتی نمیتوانی او را در آغوش بگیری.»
هیچ راه برگشتی نیست
این دو مسافر اقیانوس ابتدا قرار بود به میامی بروند و در آن جا توقف داشته باشند، ولی برنامهها عوض شد و باید چند هفتهی دیگر را به دور از خشکی سپری کنند. این اتفاق باعث شد تا لیبی بیشتر تحت فشار قرار بگیرد و حتی شبها پارو بزند.
جان میگوید: «وقتی سفر را شروع میکنید و به میانهی راه میرسید، دیگر فرصت برگشتی وجود ندارد و باید به سمت مقصد حرکت کنید تا برسید.»