زنان پناهنده سوری کسب و کار خود را راه انداخته‌اند
یک گروه ۲۰ نفره از بانوان پناه‌جوی سوری که چند ماهی است به تورنتو آمده‌اند، با استفاده از ساعت‌های خالی آشپزخانه یک رستوران معروف و قدیمی شهر، برای خود کسب و کار پر رونقی راه انداخته‌اند.
آنها هر روز به رستوران Depanneur می‌آیند، انواع و اقسام غذاهای سوریه‌ای را می‌پزند و حالا حتی در مشهورترین مهمانی‌های تورنتو نیز حضور دارند.
به سراغ آنها می‌رویم و با حال و هوای آشپزخانه گرم آنها بیشتر آشنا می‌شویم؛ آشپزخانه‌ای به بزرگی و قدمت فرهنگ سوریه.
هوا آن‌قدر گرم است که صاحبان رستوران Depanneur در را برای تهویه هوا باز گذاشته‌اند. بوی پیازداغ و مرغ آب‌پزشده در هوای دم‌کرده‌ی تورنتو می‌پیچد. نمی‌توانی نایستی و به آنچه در درون این آشپزخانه‌ی شلوغ می‌گذرد نگاه نکنی.
حدود ۱۲ زن سوریه‌ای، بعضی‌ها با روسری و بعضی دیگر با شلوار جین، در آشپزخانه مشغول پخت یک وعده کامل غذایی هستند؛ پیش‌غذا، غذای اصلی و دسر. اما هیچ‌کدام از آنها کارمند آنجا نیستند. آنها پناهندگان سوری هستند که فقط سه ماه است به خانه جدیدشان در کانادا آمده‌اند.
مجدا مفالانی یکی از آشپزهای این گروه سوری است. او می‌گوید: «عاشق بوی غذا هستم. اینکه دوباره آشپزی می‌کنم فوق‌العاده است. احساس می‌کنم دوباره متولد شده‌ام».
آشپزی در کانادا؛ راهی برای زندگی دوباره پس از پناهندگی
حالا که آنها به دلیل جنگ از خانه‌هایشان آواره شده‌اند، این آشپزی ساده به آنها مجددا حس وحدت، هویت و کارآفرینی می‌دهد.
Newcomer Kitchen از ماه مارس امسال به صورت غیررسمی کارش را شروع کرد. این اتفاق زمانی افتاد که صاحب این رستوران متوجه شد که بسیاری از پناهندگان سوری به صورت موقت در هتل‌های تورنتو ساکن هستند و حتی به آشپزخانه دسترسی ندارند و نمی‌توانند برای خانواده‌شان غذا درست کنند.
لن سناتر می‌گوید: «با این ایده که بقیه بیایند و از آشپزخانه‌ام استفاده کنند آشنا بودم. با خودم گفتم: چرا به این مردم اجازه ندهم که اینجا بیایند و زمانی که ما با آشپزخانه کاری نداریم، آنها از آن استفاده کنند».
روزهای ورود به آشپزخانه
چند هفته بعد با کمک یک گروه داوطلب، اولین گروه زنان سوری که کاملا حیرت‌زده بودند به آشپزخانه وارد شدند.
کارا بنجامین پیس آن روز را این‌گونه به خاطر می‌آورد: «ما گفتیم امروز قرار است آشپزی کنیم. آنها ابتدا به اطراف نگاه کردند. همه جا ساکت بود. ناگهان از خوشحالی بالا پریدند و صحبت‌ها شروع شد و همه دست به کار شدند. در حدود یک و نیم ساعت بعد همه چیز آماده بود. بعد هم نشستیم و گپ زدیم».
در ابتدا آنها فقط پنجشنبه‌ها غذا می‌پختند؛ فقط برای خودشان و به اندازه‌ای که به هتل ببرند.
یک بار یکی از زن‌ها برای بنجامین پیس توضیح داد اینکه مردم به گروه آنها کمک مالی می‌کنند در عربی چه معنایی دارد: «ما در عربی مفهومی داریم به اسم برکت. این کمک‌ها برکت را زیاد می‌کند. زمانی که این کمک‌ها را دیدیم فهمیدیم کار بسیار مهمی را شروع کرده‌ایم».
بعد از آنکه این زن‌ها و خانواده‌هایشان در خانه‌های دائمی ساکن شدند، آشپزی همچنان ادامه یافت و کم کم به یک بیزینس تبدیل شد.
آنها هر هفته ۴۸ نوع غذا درست می‌کنند که از طریق وبسایت رستوران فروخته می‌شود. معمولا وعده‌های کامل غذایی با قیمت ۲۰ دلار قبل از غروب فروخته می‌شود.
تلاش آنها به ثمر می‌رسد
ظرف چند ماه، سرمایه‌گذاری اولیه این کار درآمد کافی به همراه داشت؛ به قدری که هزینه آشپزخانه و مواد اولیه تامین شد و به هر خانم آشپز هم ساعتی ۱۵ دلار داده می‌شود.
و حالا Newcomer Kitchen طرفداران زیادی دارد. آنها اخیرا ۱۲۰۰ غذا در تعطیلات آخر هفته در فستیوال لومیناتو پخته‌اند و همچنین دعوت شدند تا در روز افطاری ویژه کانادا که به میزبانی کریستین استوارت و همسر بازیگرش زیب شیخ برگزار شد و جان توری شهردار تورنتو نیز یکی از مهمانان آن بود، پذیرایی کنند.
سناتر معتقد است: «این کار قطعا آسان نیست. در حقیقت بسیار سخت‌تر از آن چیزیست که تصور می‌کردیم. این پروژه را داوطلبان از گروه‌های غیرانتفاعی مانند انجمن اعراب تورنتو می‌گردانند. این خانم‌ها به توانمندسازی، حمل و نقل، مراقبت از کودکان و ترجمه نیاز دارند. این پناهندگان در کل منطقه تورنتو پراکنده هستند.»
افرادی مانند رولا علی عجیب که ۲۰ سال پیش سوریه را ترک کردند، جزء نیروهای اصلی این گروه به شمار می‌روند. عجیب در ابتدا داوطلب شد تا کار ترجمه را انجام دهد اما اکنون به تصمیمات بین خانم‌ها (که از مناطق مختلف می‌آیند) در خصوص منوی هر هفته کمک می‌کند.
گروه مصمم است که پروژه را ادامه دهد و آن را به یک مرکز مستقل غیرانتفاعی تبدیل کند. یک کمپین سرمایه‌گذاری جمعی با هدف ۲۵ هزار دلار نیز برای این کار تشکیل شده است.
هیچ پولی به رستوران The Depanneur پرداخت نمی‌شود. بخشی از درآمد حاصله به داوطلبان پرداخت می‌شود و مابقی آن برای چاپ یک کتاب راهنما هزینه می‌شود. کتابی که سایر رستوران‌ها را تشویق و راهنمایی می‌کند تا درب‌های آشپزخانه‌هایشان را به روی آشپزهای تازه وارد باز کنند.
آشپزخانه‌ای به بزرگی فرهنگ باستانی کشور سوریه
راهاف الاکابنی سعی می‌کند خمیر سمولینا را در یک دیگ بزرگ درست کند و همزمان در خصوص دستور تهیه‌اش به هلاوت الجیبن که با میکروفن کنار او ایستاده و گزارش می‌گیرد، توضیح دهد. موسیقی سوریه‌ای نیز همزمان با صدای دیگ و قابلمه به گوش می‌رسد.
او توضیح می‌دهد: «غذا برای نشان دادن تاریخ، فرهنگ و سنت‌ها بسیار مهم است. در کشور ما، دستور غذایی در هر شهری متفاوت است. بنابراین خیلی خوب است که دستورهای پخت بقیه را هم بپرسیم و تجربیات‌مان را با هم به اشتراک بگذاریم».
الاکابنی به خوبی انگلیسی صحبت می‌کند و یکی از جوان‌ترین آشپزهای تازه‌وارد است. او و همسرش که سابقه مددکاری اجتماعی دارند به پناهندگانی که سه سال در هتل‌ها ساکن بودند کمک می‌کردند. الاکابنی می‌گوید حالا که همه در خانه‌های خودشان ساکن می‌شوند، این پروژه به آنها امکان می‌دهد که طبق یک روال منظم کار کنند.
او می‌گوید:« اینجا برای آنها مکانی است تا آشپزی کنند، سرگرم باشند و با افراد جدیدی آشنا شوند که به آنها کمک می‌کنند با کار جدیدشان انس بگیرند».
چند هفته پیش، یک خانم به گروه نشان داد چطور یک بشقاب سنتی محلی درست کنند؛ درست همان شقابی که مادربزرگش درست می‌کرد. یکی دیگر از آشپزها با اینکه فقط چند کیلومتر آن‌طرف‌تر زندگی می‌کرد هرگز در این خصوص چیزی نشنیده بود.
سناتر می‌گوید: «او به من گفت اینجا آمدن را دوست دارم زیرا دستورهای جدید یاد می‌گیرم و بیشتر با هویت سوری‌ام آشنا می‌شوم. من نیز به او گفتم من هم از اینکه شما اینجایید خوشحالم زیرا در خصوص کانادایی بودنم چیزهای بیشتری می‌آموزم».
