چکار کنیم که همسرمان به ما خیانت نکند؟

حتما برای شما هم پیش آمده که زوجی را ببینید که سال‌ها از ازدواج‌شان گذشته ولی چنان با هم می‌گویند و می‌خندند و سرخوشند که گویی تازه با هم آشنا شده‌اند. دلیل آن داشتن فضا و فعالیت‌های مشترکی است که هر دو از انجام دادن آنها لذت می‌برند. این همان پایداری رابطه عاطفی است که مانع از گرایش یکی از دو طرف به افراد دیگر می‌شود. بررسی‌ها نشان داده که هر چه روابط میان دو نفر توسعه‌یافته‌تر و عمیق‌تر باشد، احتمال اینکه یکی از دو طرف خیانت کند کمتر می‌شود. این مطلب به همین مساله می‌پردازد که چطور روابط‌مان را توسعه بدهیم، از آنها رضایت داشته باشیم و به این ترتیب احتمال خیانت همسر را کاهش دهیم.

لورا ون دریفت استاد دانشگاه ویکتوریا و همکارانش تحقیقی را در زمینه توسعه فردی و تاثیر آن بر روی رضایت طرفین از یک رابطه انجام داده‌اند. یافته‌های این تحقیق نشان داده آن دسته از زوج‌های که از توسعه شخصی کمتری برخوردار بوده‌اند، گرایش بیشتری به یک رابطه دیگر داشته‌اند.

دکتر لورا ون دریفت می‌گوید: «این یافته چندان دور از انتظار ما هم نبود، چون هر فردی برای شناخت بهتر از خود نیاز به توسعه شخصی دارد و کسانی که چنین توسعه‌ای را نیافته‌اند، می‌کوشند تا فرصت‌هایی را برای توسعه نیاز خود به دست بیاورند که ارتباط با افرد جدید یکی از آنهاست.

این محققان معتقدند که در روابط میان زوج‌ها دو تجربه در توسعه شخصی وجود دارد: یکی انجام فعالیت‌های جدید و هیجان‌انگیز و دیگری مجال دادن به طرف مقابل برای درک و بیان ذهنیت و احساسی که فرد نسبت به خودش دارد.

آنها باور دارند که ترکیب این دو نوع تجربه است که روابط عاطفی را ایجاد می‌کند، زیرا عاشقیت یک فرایند هیجان‌انگیز است که در آن طراوت و تازگی وجود دارد و حفظ و شناخت این رابطه در گروی شناخت طرف دیگر است.

توسعه شخصی یعنی چه

توسعه شخصی یعنی شناخت توانایی‌های فردی، تعیین اهداف و معنا دادن به زندگی و تلاش برای به حداکثر رساندن بهره‌برداری از توانایی‌های فردی

دو نوع گرایش مثبت و فواید آن

ون دریفت و همکارانش معتقدند که زوج‌های زیادی هستند که در روابط‌ خود با همسرشان به توسعه‌ی شخصی دست پیدا می‌کنند و این ایده‌‌آل‌ترین نوع توسعه است که باعث شکل‌گیری گرایش مثبتی از دو طرف می‌شود.

اولین گرایش مثبت، گرایش مبتنی بر انگیزه است که در آن فرد به‌دلیل علاقه‌ای که به حفظ رابطه دارد، به گزینه‌های عشقی دیگر، توجه نمی‌کند. بیانی دیگر، آنها علاقه‌ای به سایر گزینه‌های عشقی که ممکن است از نظر جسمانی و یا احساسی جذاب هم باشد، ندارند.

گرایش دوم گرایش مفهومی است که در آن فرد، سایر گزینه‌های عشقی را کم‌کیفیت می‌بیند و یا حتی ممکن است اصلا نبیند.

هر دوی این گرایش‌ها باعث می‌شود فرد علاقه‌ای نسبت به سایر گزینه‌ها نداشته باشد، که همین بی‌علاقگی می‌تواند موجب ثبات رابطه‌‌ی فعلی شود.

محققان دریافته‌اند، که اگر این توسعه‌ی شخصی در رابطه‌ی افراد وجود نداشته باشد، می‌تواند باعث بروز روابط جدیدی شود. داوطلبان شرکت در این پژوهش هم تایید کرده‌اند که در این حالت احتمال خیانت همسر در آنها افزایش می‌یابد.

اما خبر خوبی که می‌شود به زوج‌ها داد این است که آنها می‌توانند به روش‌های مختلف شانس توسعه‌ی شخصی را در رابطه فعلی‌شان بالا ببرند و از وسوسه‌ی کشف و انتخاب رابطه‌ای دیگر بکاهند. یکی از این روش‌ها، انجام دادن فعالیت‌هایی است که هر دو طرف رابطه، از آن لذت ببرند.

تفریح در کنار هم و تداوم رابطه

گذراندن لحظات شاد که باعث تفریح شود در کنار یکدیگر، مناسبات عاطفی و عاشقانه را تقویت می‌کند. بسیاری از زوج‌ها از ابتدا به‌خاطر این رابطه‌ی عاطفی‌شان را شروع کرده‌اند که علایق مشترکی دارند. زوج‌های شاد در فعالیت‌های دو‌نفره‌‌شان، از پیاده‌روی گرفته تا گردش در طبیعت و یا حتی پختن غذا می‌توانند عواطف خود را شراکت ببخشند و از هم‌دیگر لذت ببرند..

حتی زوج‌هایی که سی‌امین سالگرد ازدواج خود را جشن می‌گیرند، می‌توانند باز هم از همان فعالیت‌هایی لذت ببرند که از روزهای اول آشنایی، برایشان جذاب و هیجان‌انگیز بوده است. این زوج‌های قدیمی حتی با وجود محدودیت‌هایی جسمانی ناشی از بالا رفتن سن، ولی می‌توانند ماجراجویی‌‌ها و فعالیت‌هایی داشته باشند که هر دو از آن لذت ببرند.

اما چه فعالیت‌هایی می‌تواند این نوع هیجان را دوباره به زندگی برگرداند؟ خوشبختانه بنابر بررسی‌ها مشخص شده لازم نیست زوج‌ها حتما چتربازی یا بانجی جامپینگ را تجربه کنند که بتوانند روابطی پایدار به‌وجود آورند. این کار می‌تواند به‌سادگی درخواست رقص درکنار هم باشد.

فعالیت‌های لذت‌بخش دونفره

ناتالی سی. ریکارد و همکارانش، تحقیقی را برای تایید نظریه‌ی خودتعیین‌گری انجام دادند با عنوان «عشاق با پاهای شاد» که در آن میزان رضایت و خشنودی شریکان عشقی که در اتاق باله با یکدیگر تمرین می‌کردند، با مقدار خودتعیین‌گری سنجیده می‌شد. در نظریه‌ی خود تعیین‌گری فرد در رفتار و انتخاب‌های خود مستقل عمل می‌کند.

گزارش‌های شرکت‌کنندگان در تحقیق نشان می‌دهد که آنها هنگام رقص، انگیزه زیادی برای برقراری رابطه‌ای عاشقانه داشتند و می‌کوشیدند تا خود را با طرف مقابل‌شان هماهنگ کنند. محققان متوجه شدند، این نوع فعالیت‌های مشترک دونفره، اثر مثبتی دارد بر روی عملکرد و رضایت از فعالیت‌های مشترک و این به نوبه‌ی خود می‌تواند کیفیت رابطه‌ی بین دو نفر را افزایش دهد.

ریکارد و همکارانش می‌گویند، نتایج این بررسی نشان داد که زوج‌ها می‌توانند با شرکت کردن در فعالیت‌هایی که هردو از آن لذت می‌برند، رضایت‌مندی خود را از روابط‌شان بهبود ببخشند. از طرف دیگر، آنها می‌گویند، زوج‌هایی که از سر اجبار تن به انجام فعالیتی دو نفره می‌دهند، کمتر از زوج‌هایی که به‌خاطر تفریح و لذت، آن فعالیت‌ها را در کنار هم انجام می‌دهند، فایده می‌برند. نتیجه این است که اجبار نمی‌تواند باعث لذت و استحکام رابطه‌ای شود.

اثر سازگاری در احساس رضایت

از سوی دیگر این تحقیق، این نظریه را تایید می‌کند که روابط قوی میان زوج‌هایی شکل می‌گیرد که واقعا باهم سازگار هستند. مثلا اگر یکی از زوج‌ها سعی کند با ظاهرسازی وانمود کند به فعالیتی علاقمند است که همسرش هم آن را دوست دارد، این نمی‌تواند باعث استحکام رابطه شود. مثلا اگر او وانمود کند عاشق فوتبال آمریکایی است، اما چیزی از این بازی نداند، یا اینکه به‌خاطر همسرش وانمود کند که از اردو رفتن لذت می‌برد، چنین سازگاری‌های صوری منجر به رضایت و خشنودی طولانی‌مدت در روابط بین طرفین نخواهد شد.

زوج‌هایی که انگیزه کافی برای حفظ رابطه‌ای مثبت میان خود دارند، می‌توانند با مشارکت در فعالیت‌هایی که مورد علاقه هر دوی آنان است، روابط خود را تحکیم و تقویت کنند.

بنابراین اگر شما متاهل هستید، چه کفش‌های باله بپوشید و چه چکمه‌های پیاده‌روی یا اینکه دمپایی خانه، می‌توانید فعالیتی را انتخاب کنید که برای هردوی‌تان واقعا جذاب باشد و از این طریق روابط محکم‌تری برای خود به وجود بیاورید.

این شماره آتش خانواده را از اینجا دانلود کنید