کارشان در شهر است و آخر هفته‌ها به کاتیج می‌گریزند، حتی حالا که زمستان است
قیمت کاتیج‌ها در انتاریو فقط در سال گذشته بیش از ۱۰ درصد افزایش داشته است
بسیاری از کانادایی‌ها ترجیح می‌دهند که طول هفته در شهر باشند و به کار و شغل‌شان بپردازند و آخر هفته‌ها را در کاتیج‌هایی که در خارج از شهر خریداری کرده‌اند سپری کنند. برای این افراد فرقی نمی‌کند که تابستان باشد یا زمستان، آنها در تمامی فصول سال به کاتیج‌ها می‌روند و چند روزی را به دور از شهر زندگی می‌کنند. این افراد باور دارند که زندگی و خرید خانه در شهر بسیار گران است و توان ورود به بازار مسکن شهرهایی مثل تورنتو و ونکوور را ندارند.
اگر شما هم تصمیم دارید که از شهرهای شلوغ دور شوید و در کاتیج زندگی کنید، این مطلب را بخوانید و با آنهایی که تجربه خرید و زندگی در کاتیج را دارند، آشنا شوید.
جسیکا گوژیرسکی و اشلی داگلاس در سال ۲۰۱۴ به موسکوکا (Muskoka) آمدند. گوژیرسکی طراح دکوراسیون داخلی و داگلاس متخصص پرورش گل است و آنها به ترتیب ۳۴ و ۳۲ سال سن دارند. هرچند که محل کار هر دوی آنها در تورنتو است، ولی می‌دانستند که هرگز از عهده‌ی خرید خانه در قلب شهر تورنتو بر نخواهند آمد.
گوژیرسکی می‌گوید که آنها آپارتمانی را با نرخی خوب در اختیار داشتند و می‌دانستند که عاقلانه‌تر آن است که همانجا باقی بمانند تا اینکه در جستجوی غیر ممکن ملکی در محدوده‌ی قدرت خریدشان، ناکام بمانند.
طبق آمار منتشر شده، در تورنتو نیز مثل ونکوور دیگر کسی توان ورود به بازار مسکن را ندارد؛ مگر این که ثروتمند باشد.
نظرسنجی موسسه‌ی Angus Reid در سال ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که ۵۴ درصد از شرکت‌کنندگان، در جواب این سوال که بزرگترین مشکل منطقه‌ی تورنتوی بزرگ چیست، به قدرت خرید مسکن اشاره کرده‌اند؛. در سال ۲۰۱۵ این نسبت ۳۶ درصد بوده است.
گوژیرسکی می‌گوید: «هدف ما هیچوقت این نبود که در تورنتو سرمایه‌گذاری کنیم. ما می‌دانستیم که می‌خواهیم در یک جایی خانه‌ای ویلایی یا کاتیج داشته باشیم. ولی می‌بایست طوری باشد که هم از عهده‌ی آپارتمان و هم کلبه بر بیاییم.»
موسکوکا، بهشتی برای علاقمندان به زندگی در کاتیج
موسکوکا (Muskoka) که از سمت شمال دو ساعت با تورنتو فاصله دارد، یکی از بهترین مناطق برای زندگی در کاتیج به شمار می‌آید، ولی قیمت‌ها در آنجا برای اکثر مردم به شکل سرسام‌آوری بالاست.
طبق بررسی سال ۲۰۱۸ شرکت Re/Max درباره‌ی ملک‌های تفریحی، فقط Tofino در بریتیش‌کلمبیا از نظر میانگین قیمت ملک‌های ساحلی، بالاتر از موسکوکا قرار دارد؛ این میانگین در موسکوکا ۲۷۰ / ۱ میلیون دلار و در توفینو ۴ / ۱ میلیون دلار است.
با وجود این، ملک‌های بسیار ارزان‌تری نیز در این منطقه یافت می‌شود، به ویژه آنهایی که کنار دریا واقع نشده‌اند. به گفته‌ی مشاوران مسکن در موسکوکا، گرایش به سکونت در تمام طول سال نیز در این منطقه قابل توجه است.
منطقه‌ی Haliburton و Bancroft نیز مناطق خوبی برای زندگی در کاتیج به شمار می‌آید و می‌تواند جایگزین ارزان‌تری برای موسکوکا باشد.
همچنین در آلبیون لیک (Albion Lake) نیز خرید خانه‌های حیاط‌دار هزینه‌ی کمتری دارد. این خانه‌ها در سمت دیگر جاده‌ی سنگفرش ساحلی دریاچه هستند، اما برای اینکه به آب دسترسی داشته باشند، می‌توانند یک اسکله‌ی کوچک را حفظ کرده و کایاک‌ها و پدل‌بوردهای خود را به آب بیاندازند و تفریح کنند.
گوژیرسکی می‌گوید: «ما چیزی می‌خواستیم که به لحاظ معماری جالب توجه باشد. نه یک کلبه‌ی بانگالو، بلکه چیزی متفاوت.» آنها لیستینگ‌های MLS را برای آن منطقه زیر و رو کردند و بالاخره، ساختمان دوطبقه‌ی منحصربفردی را یافتند که سقفی با شیب تند و یک عالم پنجره داشت. او می‌گوید: «اصلا شبیه خانه‌هایی نبود که تا آن موقع دیده بودیم.» آنها این خانه را به قیمت ۱۱۰ هزار دلار خریدند.
آقای گرانت، مشاور مسکن محلی می‌گوید این روزها به ندرت می‌توان چنین قیمت‌هایی را پیدا کرد و بیشتر لیستینگ‌های تفریحی، ۲۰۰ هزار دلار به بالا قیمت دارند. او معتقد است که قیمت‌ها در حال افزایش است و به رشد خود ادامه خواهد داد. طبق اعلام رویال لوپاژ (Royal LePage)، قیمت کاتیج‌ها در انتاریو، فقط در سال گذشته بیش از ۱۰ درصد افزایش داشته است.
کاتیج، دریاچه و جنگل، حتی در زمستان
قیمت ملک در دریاچه‌ی کوچک Albion Lake، از همین حالا روند صعودی خود را شروع کرده است. کلر فیلیپسون و کایل بولدن پاییز گذشته برای یک ملک در کنار ساحل، مبلغی بالاتر از ۲۰۰ هزار دلار پرداخت کردند. فیلیپسون که ۲۸ سال سن دارد، در یک درمانگاه سلامت روان در شهر کار می‌کند، در حالیکه شوهر ۳۴ ساله‌اش، کارمند دولت استانی است.
آنها هر جمعه شب، سگ ۱۱۰ پوندی نژاد شپرد آلمانی مختلط‌شان را سوار صندلی عقب اتومبیل‌شان کرده و آپارتمان اجاره‌ای‌شان را به مقصد خانه خودشان ترک می‌کنند.
کاتیجی که آنها خریدند، اولین موردی بود که می‌دیدند. فیلیپسون می‌گوید با گفتن این جمله، به خرید ملک عکس‌العمل نشان داده بود: «اوه، خدایا، این جا مال ماست!» آنها همچنان ۳۱۹ هزار دلاری را که پرداخته‌اند، معامله‌ی خوبی می‌دانند.
آقای گرانت می‌گوید: «ما یکی از آخرین نقاط دست‌نخورده‌ی جنوب انتاریو هستیم. وقتی که منطقه‌ی بانکرافت به جایی برسد که همسطح سایر مناطق شود، دیگر باید در نورث بی (North Bay) و شمال آن به دنبال ملک بگردید.»
البته این مناطق احتمالا برای کسانی مثل گوژیرسکی و داگلاس، زیادی دور خواهد بود. سفر هفتگی سه‌ساعته‌ی آنها به آپارتمان‌شان در تورنتو ممکن است خسته‌کننده باشد، ولی به نظر خودشان ارزش دارد.
جمعه‌ها که کار به پایان می‌رسد، Albion Lake آنها را صدا می‌زند. گوژیرسکی می‌گوید: «وقتی که در بزرگراه ۴۰۱ هستید، انگار دلتان می‌خواهد خودتان را بکشید. ولی همینکه از بزرگراه ۷ خارج می‌شوید و به داخل بزرگراه ۲۸ می‌روید، مسیر تک بانده و منظره‌ی اطراف تغییر می‌کند و اینجاست که متوجه می‌شوید در مسیر زیبایی حرکت می‌کنید.»
شماره ۱۷۵ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
