گزارش حسابرس کل: غول سال‌خورده و کم‌تحرکی به نام دولت کانادا
کنفرانس خبری مایکل فرگوسن، حسابرس کل کانادا، یکی از مهم‌ترین خبرهای هفته گذشته این کشور بود. او به همراه حسابرس کل پیشین کانادا، روبروی خبرنگاران قرار گرفت و پس از آنکه گزارش خود را به پارلمان کانادا داد، با لحنی خشمگین و البته کمی ناامید، از شرایط نابه‌سامانی گفت که در وزارت‌خانه‌های کانادا نهادینه شده است؛ مشکلاتی که به عقیده او برخی از آنها به بن‌بست خورده و تا زمانی که دولت نگاه «حل مساله» به آنها نداشته باشد، نمی‌تواند آنها را حل کند.
گزارش آقای فرگوسن در حالی منتشر می‌شود که او در نیمه راه این ماموریت است. در این مطلب با خلاصه‌ای از موضوعات مورد انتقاد او درباره برنامه‌های دولت کانادا آشنا می‌شویم.
شماره ۶۶ هفته‌نامه چاپی آتش را از اینجا دانلود کنید.
«دولت فدرال ما مانند غول سال‌خورده و کم‌تحرکی است که بیشتر به خودش فکر می‌کند و نسبت به بهبود وضعیت زندگی شهروندانش بی‌تفاوت است. گرچه بارها و بارها به او گفته شده است که باید تغییر کند، لجوجانه به شیوه‌های خودخواهانه‌اش چسبیده است.» این جمله‌ها، پیام خشم‌ناک و تااندازه‌ای سوگوارانه‌ی آخرین گزارش حسابرس کل مایکل فرگوسن است؛ مردی که این روزها در میانه‌ی دوران ۱۰ ساله‌ی خدمت خود به سر می‌برد.
فرگوسن گلایه خود را این‌گونه ادامه می‌دهد: «ما در کانادا شاهد برنامه‌هایی دولتی هستیم که برای کمک به آنهایی که به آن نیاز دارند طراحی نشده‌اند، برنامه‌هایی که تمرکز آنها بر روی چیزی است که کارمندان دولتی انجام می‌دهند و نه آنچه که شهروندان قرار است دریافت کنند؛ برنامه‌هایی که زمان اجرای آنها طولانی است، داده‌های آنها ناتمام است و گزارش‌های عمومی آنها دربرگیرنده‌ی تصویری روشن از آنچه وزارت‌خانه‌ها انجام داده‌اند، نیست.»
مشکلاتی که رفع نمی‌شوند
در مقدمه‌ی ۱۱ صفحه‌ای غضب‌آلود فرگوسن برای هفت گزارش و سه بررسی ویژهای که هفته گذشته در اختیار پارلمان قرار گرفت، همچنین آمده است: «حسابرسی‌های ما بارها و بارها همان مشکلات همیشگی را در سازمان‌های مختلف تشخیص داده است. اما مسأله‌ی نگران‌کننده‌تر آن است که هنگامی که ما در دفعات بعدی برای حسابرسی یک نهاد بخصوص برمی‌گردیم، اغلب درمی‌یابیم که نتایج این برنامه‌ها بهبود نیافته است.»
دفاع ملی، بومیان و زندانیان؛ مشکلاتی که ریشه‌ای است
وزارت دفاع ملی، سپر بلای همیشگی حسابرس کل، به خاطر مشکلاتی که فرگوسن و پیشینیان او از مدت‌ها پیش تشخیص داده‌اند، در دو گزارش جداگانه مورد انتقاد شدید قرار گرفته است.
فرگوسن و شیلا فریزر، حسابرس کل پیشین، طی دهه‌ی گذشته توجه فزاینده‌ای به موضوعات مرتبط با بومیان نشان داده‌اند و فرگوسن در دو گزارش حسابرسی جداگانه‌ای که منتشر کرده است، یک بار دیگر این مسأله را مطرح می‌کند؛ گزارش‌هایی که ارزیابی‌هایی تأمل‌برانگیز و تأسف‌بار از نژادپرستی و بی‌تفاوتی عمومی هستند.
فرگوسن گزارش می‌دهد که مجرمان اقلیت‌های بومی بسیار کمتر از مجرمان غیربومی امکان استفاده از آزادی‌های مشروط را پیدا می‌کنند و احتمال اینکه در زندان‌هایی با امنیت متوسط و بسیار بالا جای داده شوند بیشتر است.
او میگوید: «اکنون بیش از یک دهه است که گزارش‌های حسابرسی نشان می‌دهند که برنامه‌های دولتی در خدمت مؤثر به جامعه‌ی بومیان کانادا شکست خورده است. تا زمانی که به جای پناه بردن به رویه‌های قضایی و گفتگوهای همیشگی درباره‌ی پول و موانع رویه‌ای، ذهنیت حل مسأله در این موضوعات دخیل نشود و راه‌حل‌هایی واقعی برای مردم در نظر گرفته نشود، این کشور همچنان به هدر دادن پتانسیل‌ها و زندگی‌های بخش عمده‌ای از جمعیت بومی خود ادامه خواهد داد.»
تازه‌ترین نمونه مربوط می‌شود به اداره‌ی مالیات کانادا، که فرگوسن در آن رویه‌هایی را یافته است که برای مأموران دولتی طراحی شده‌اند و نه مالیات‌دهندگان. ۱۷۰,۰۰۰ مالیات‌دهنده نسبت به مالیات خود اعتراض دارند.
تأخیر در ارائه‌ی خدمات دولتی نیز، آن‌چنان که فرگوسن اشاره می‌کند، موضوعی همیشگی در طول نیم دهه دوران خدمت او بوده است. او به یاد ما می‌آورد که یک بار دیگر نیز تأخیرهای وحشتناکی را در ارائه‌ی خدمات و مزایای معلولیت به کهنه‌سربازان پیدا کرده بود، یا اینکه دریافته بود که مردمان عادی کانادایی درباره‌ی طرح مزایای بازنشستگی کانادا مشکلاتی دارند.
فرگوسن میگوید: «در پنج سال گذشته، با پشتوانه‌ی حدود ۱۰۰ حسابرسی، عملکرد و بازرسی ویژهای که از زمان بر عهده گرفتن این منصب توسط من به انجام رسیده است، نتایج برخی حسابرسی‌ها را می‌توانم با کلمات جاودانه‌ی یوگی برا (بازیکن و مربی مشهور بیس‌بال) بیان کنم، آنجا که میگوید: «احساس می‌کنم همه چیز یک بار دیگر اتفاق افتاده است.»
