۵۰۰ درخواست بی‌پاسخ برای شغل دانشگاهی؛ زن مهاجر ایرانی از مسیر پرچالش خود در کانادا می‌گوید و توصیه‌هایی دارد
فهرست مطالب
رسانه CBC News در گزارشی به چالش‌های یک زن مهاجر ایرانی برای پیدا کردن شغل در کانادا پرداخته است.
در این گزارش آمده است، وقتی رز اصغرزاده در سال ۲۰۲۳ به کلگری نقل‌مکان کرد، نگران پیدا کردن شغل نبود. او با ۱۴ سال سابقه تدریس منابع انسانی در دانشگاهی در ایران، عملا یک متخصص در حوزه یافتن شغل به شمار می‌رفت.
اما پس از ارسال ۵۰۰ درخواست شغلی در سایت‌هایی مانند LinkedIn و Indeed تقریبا هیچ پاسخی دریافت نکرد. فقط گاهی بازخوردهایی شنید که یا تجربه کار کانادایی ندارد، یا او با داشتن مدرک دکترا، برای بسیاری از فرصت‌ها «فراتر از نیاز» Over Qualification است.
وقتی روش‌های آنلاین برای استخدام پاسخگو نیست
اصغرزاده برای آشنایی بیشتر با بازار کار منابع انسانی در کانادا، در دوره‌ها و کارگاه‌های مختلف شرکت کرد. او هر روز پنج تا شش ساعت را صرف جست‌وجوی آگهی‌های شغلی، تنظیم رزومه متناسب و ارسال حدود ۱۰ درخواست می‌کرد. اما تا زمانی که رویکردش را تغییر نداد و به شبکه‌سازی حضوری روی نیاورد و به طرز شگفت‌انگیزی در ۷۹ قرار صرف قهوه با افراد مختلف شرکت نکرد، موفق به پیدا کردن شغل نشد.
اصغرزاده در جریان این مسیر به حقیقتی مهم و تا حدی غافلگیرکننده درباره بازار کار پی برد: حتی در دنیایی که اپلای آنلاین به نظر روش رایج استخدام است، شبکه‌سازی حضوری همچنان راه کلیدی برای دسترسی به بخش بزرگی از فرصت‌های شغلی پنهان است.
اگرچه داده قطعی در این زمینه وجود ندارد، اما برخی برآوردها و نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که بازار شغلی پنهان ممکن است بین ۵۰ تا ۷۰ درصد از کل موقعیت‌های شغلی را در بر بگیرد.
گپ زدن‌ها و قرارهای حضوری برای پیدا کردن شغل
اصغرزاده می‌گوید در ابتدا از پیام دادن به افراد غریبه برای گپ زدن، احساس راحتی نداشت.
با این حال، خودش را مجبور کرد تا به صدها نفر در لینکدین که در حوزه منابع انسانی فعال بودند، پیام بدهد.
او خودش را معرفی می‌کرد، درباره سابقه‌اش توضیح می‌داد و می‌گفت که تازه وارد کانادا شده و مشتاق است با محیط کاری اینجا آشنا شود. اگر کسی می‌گفت این ماه وقت ندارد ولی ماه بعد ممکن است بتواند او را ملاقات کند، اصغرزاده آن را در یک فایل اکسل یادداشت می‌کرد و در موعد مقرر پیگیری می‌کرد.
او می‌گوید: «نیمی از روزم صرف لباس پوشیدن، آماده شدن، گرفتن اتوبوس یا هر وسیله‌ای، رفتن به محل ملاقات، صحبت با فرد و برگشتن می‌شد.»
او که در بعضی روزها دو یا حتی سه قرار صرف قهوه داشت، می‌گوید: «این کار خیلی انرژی‌بر و زمان‌بر بود.»
اما همین ملاقات‌ها در نهایت به سه پیشنهاد شغلی منجر شد.
وقتی خانم اصغرزاده بالاخره شغل مورد علاقه خود را پیدا می‌کند
در نهایت، تلاش‌های گسترده برای شبکه‌سازی نتیجه داد و رز اصغرزاده موفق شد در تابستان گذشته پیشنهاد شغلی برای موقعیت استادیاری در دانشگاه Mount Royal دریافت کند.
او هنوز هم به‌خوبی آن لحظه را به خاطر دارد و درباره آن می‌گوید: «نمی‌توانم احساس آن لحظه را با کلمات توصیف کنم. انگار در آسمان روی ابرها بودم.»
وقتی از اصغرزاده درباره توصیه‌اش به دیگران پرسیده می‌شود، او ضمن تاکید بر تمرکز روی هدف نهایی، توضیح می‌دهد: «می‌دانم این کار چقدر می‌تواند خسته‌کننده و ناامیدکننده باشد، اما مهم این است که هدفت را بشناسی و برای رسیدن به آن تلاش کنی. نگذار چیزی جلوی راهت را بگیرد.»
و البته، به شوخی اضافه می‌کند: «فقط یک چیز هست که دیگر انجام نمی‌دهم، قهوه نمی‌خورم!»
کارفرماها از «روش‌های متنوعی» برای استخدام استفاده می‌کنند
Brendon Bernard، اقتصاددان ارشد در سایت کاریابی Indeed کانادا می‌گوید اگرچه برآورد دقیق از روش‌های متنوع کارفرمایان برای استخدام دشوار است، اما داده‌هایی که از نظرسنجی اداره آمار کانادا با عنوان «فرصت‌های شغلی و دستمزد» به دست آمده، اطلاعات مفیدی ارائه می‌دهد.
در این نظرسنجی، از کارفرماها خواسته شده بود تمام روش‌هایی را که برای پر کردن موقعیت‌های شغلی به کار می‌برند، مشخص کنند.
در سه‌ماهه سوم سال ۲۰۲۴، پرتکرارترین روش استفاده از سایت‌های کاریابی آنلاین با ۸۰ درصد بود. اما بلافاصله پس از آن، ارتباطات شخصی، معرفی‌های فردی و شبکه‌های غیررسمی با ۷۲.۵ درصد قرار داشتند.
وب‌سایت شرکت‌ها و رسانه‌های اجتماعی نیز در رتبه‌های سوم و چهارم قرار گرفتند.
Bernard می‌گوید: «این به وضوح نشان می‌دهد، شرکت‌ها از روش‌های مختلفی برای استخدام استفاده می‌کنند.»
April Dyrda، روان‌شناس و مشاور شغلی در سازمان Canada Career Counselling نیز می‌گوید: «اگر فقط به‌صورت آنلاین برای شغل اقدام می‌کنید، ممکن است فرصت‌های زیادی را از دست بدهید.»
چرا بعضی موقعیت‌های شغلی هرگز آگهی نمی‌شوند؟
رسانه CBC News در بخشی از گزارش خود به این سوال پاسخ داده که چرا بعضی موقعیت‌های شغلی هرگز آگهی نمی‌شوند.
خانم Cheryl Nakamoto، مدیر ارشد شرکت استخدامی McNeill Nakamoto Recruitment Group در ونکوور می‌گوید دلایل مختلفی وجود دارد که باعث می‌شود کارفرماها همه فرصت‌های شغلی خود را به‌صورت آنلاین منتشر نکنند.
به گفته او، اگر سازمانی کوچک باشد و بخش منابع انسانی محدودی داشته باشد، ممکن است اصلا فرصت نکند آگهی شغلی منتشر کند.
در شرایطی که بازار کار رقابتی و فشرده است، مدیران استخدام ممکن است با حجم بالای درخواست‌ها مواجه شوند و برای جلوگیری از آن، ترجیح دهند از روش‌هایی مانند معرفی شفاهی استفاده کنند.
نکته مهم دیگر، شفافیت حقوق است. با تصویب قوانین جدید در برخی استان‌ها که شرکت‌ها را ملزم به درج بازه حقوق در آگهی‌ها می‌کند، برخی کارفرماها ترجیح می‌دهند اصلا آگهی رسمی ندهند تا از الزامات قانونی فرار کنند.
در مجموع کارشناسان مهم‌ترین دلایل این موضوع را اینها می‌دانند:
- منابع انسانی محدود در شرکت‌های کوچک
- حجم زیاد درخواست‌ها در بازار کار فشرده
- مسایل محرمانه مانند جایگزینی کارمند فعلی
- پرهیز از شفاف‌سازی حقوق در آگهی‌ها
چند توصیه کارشناسان
کارشناسان به کسانی که در جستجوی کار هستند توصیه می‌کنند:
- به ازای هر درخواست آنلاین، حداقل دو ارتباط شخصی جدید برقرار کنید
- با افراد در حوزه کاری خود قرار صرف قهوه و یا فرصتی برای یک صحبت کوتاه تنظیم کنید
- با استخدام‌کننده‌ها در ارتباط باشید
