برای مشاوران املاک و وام مسکن: این ۲۵ راه‌حل پیشنهادی Maclean’s می‌تواند آینده بازار مسکن را تغییر دهد
فهرست مطالب
- ۱. ساخت سریع خانه‌های کوچک (Tiny Homes)
- ۲. هدایت دانش‌آموزان به مشاغل فنی (Trades)
- ۳. تبدیل کارخانه‌ها و زیرساخت‌های متروکه به مسکن
- ۴. اتومات‌سازی فرایند صدور مجوز ساختمانی
- ۵. استفاده از اتاق‌های خالی خانه‌ها
- ۶. پیش‌بینی دقیق‌تر رشد جمعیت
- ۷. کاهش نقش سوداگری در مسکن با توسعه غیرانتفاعی‌ها
- ۸. در نظر گرفتن مهاجران پناه‌جو در برنامه‌ریزی مسکن
- ۹. ساخت مسکن در پارکینگ‌ها
- ۱۰. توسعه سوئیت‌های موسوم به Laneway
- ۱۱. توسعه قطارهای سریع‌السیر برای اتصال شهرهای ارزان به بازارهای کاری
- ۱۲. کاهش هزینه‌های ساخت و مجوز برای تشویق انبوه‌سازان
- ۱۳. استفاده دوباره از زمین‌های عمومی بلااستفاده
- ۱۴. پاداش به شهرهایی که تراکم‌سازی را تسهیل می‌کنند
- ۱۵. توسعه مسئولانه‌ی زمین‌های خالی اطراف شهرها (Greenfields)
- ۱۶. افزایش اندازه و انعطاف‌پذیری واحدهای آپارتمانی
- ۱۷. بازنگری بنیادی در قوانین Zoning شهری
- ۱۸. رونق دوباره ساخت‌وساز واحدهای رنتال Purpose-Built Rentals
- ۱۹. توسعه‌ی مسکن در زمین‌های متعلق به جوامع بومی
- ۲۰. استفاده از چاپ سه‌بعدی در ساخت خانه
- ۲۱. تبدیل ساختمان‌های اداری متروکه به واحد مسکونی
- ۲۲. ساخت خانه در خط تولید صنعتی (Prefab Housing)
- ۲۳. ارزان‌فروشی زمین در شهرهای کوچک برای جذب ساکنان جدید
- ۲۴. اولویت‌دادن به نیروی کار ساختمانی در برنامه‌های مهاجرتی
- ۲۵. ورود ربات‌ها به ساخت‌وساز برای کاهش زمان و هزینه
نشریه‌ی معتبر کانادایی Maclean’s که با سابقه‌ی بیش از ۱۲۰ سال، به‌عنوان «نیوزویکِ کانادا» شناخته می‌شود و ماهانه بیش از ۲.۵ میلیون خواننده دارد، در گزارشی مفصل، به یکی از جدی‌ترین بحران‌های اجتماعی و اقتصادی کانادا پرداخته است: بحران مسکن.
در حالی‌که سیاستمداران همچنان بر سر جزئیات اختلاف دارند، مک‌لینز ۲۵ راه‌حل عملی، جسورانه و قابل‌اجرا برای بازگرداندن تعادل به بازار مسکن و دسترسی‌پذیرکردن خانه برای کانادایی‌ها پیشنهاد کرده است.
نکته جالب درباره این پیشنهادها این است که همراه با آن نمونه‌هایی که در کانادا تجربه شده و نتیجه مثبت داشته هم معرفی شده است.
این راه‌حل‌ها، هم حوزه‌های فناورانه را در بر می‌گیرند و هم اصلاحات نهادی، شهری و مالیاتی را، و به همین دلیل هم مطالعه‌ی آن برای مشاوران املاک و وام مسکن (Mortgage)، تحلیل‌گران و همه دست‌اندرکاران بازار املاک ضروری است.
۲۵ راه‌حل پیشنهادی Maclean’s برای حل بحران مسکن کانادا
۱. ساخت سریع خانه‌های کوچک (Tiny Homes)
پروژه‌هایی مانند Village Transition در شهر Gatineau در استان کبک نشان می‌دهند که کانتینرهای بازسازی‌شده می‌توانند در زمان کوتاه و با هزینه‌ی اندک، برای بی‌خانمان‌ها و افراد در معرض آسیب، سرپناهی امن ایجاد کنند. این مدل، الگویی انعطاف‌پذیر برای شهرداری‌هاست تا زمین‌های بلااستفاده را به کامیونیتی‌های موقت یا نیمه‌دائم تبدیل کنند.
۲. هدایت دانش‌آموزان به مشاغل فنی (Trades)
کمبود نیروی کار ماهر در ساخت‌وساز، یکی از موانع اصلی تولید مسکن است. برنامه‌هایی مانند OYAP با ارائه کارآموزی از دوره دبیرستان، نسل آینده‌ی کارگران ساختمانی را تربیت می‌کنند و باید گسترده‌تر شوند.
۳. تبدیل کارخانه‌ها و زیرساخت‌های متروکه به مسکن
زمین‌های صنعتی متروکه مانند فرودگاه Downsview در تورنتو ظرفیت بالایی برای توسعه مسکونی دارند. بازسازی این فضاها هم هزینه‌ی کمتری دارد و هم ردپای کربنی ساخت‌وساز را کاهش می‌دهد.
۴. اتومات‌سازی فرایند صدور مجوز ساختمانی
ادامه ساخت‌وساز نباید قربانی بوروکراسی شود. تجربه‌ی ادمونتون در اتوماسیون صدور مجوز ساختمانی، الگویی است برای شهرهای دیگر تا سرعت، شفافیت و بهره‌وری را افزایش دهند.
۵. استفاده از اتاق‌های خالی خانه‌ها
با وجود کمبود واحد مسکونی، میلیون‌ها اتاق خالی در خانه‌های کانادایی بدون استفاده مانده‌اند. پلتفرم‌هایی مانند Sparrow نشان می‌دهند که با مدل‌های اشتراکی قابل اعتماد، می‌توان بخشی از کمبود را جبران کرد.
۶. پیش‌بینی دقیق‌تر رشد جمعیت
عدم تطابق پیش‌بینی‌های آماری با رشد واقعی جمعیت، منجر به کمبود ساخت‌وساز شده است. دولت‌ها باید داده‌های پویا مانند مهاجرت شهری، اهداف مهاجرتی و تغییر ساختار خانوار را در برآوردها لحاظ کنند.
۷. کاهش نقش سوداگری در مسکن با توسعه غیرانتفاعی‌ها
مدل‌های اروپایی ساخت مسکن عمومی و تعاونی، نشان می‌دهند که وقتی ساخت مسکن برای سود نباشد، کیفیت، سرعت و تنوع افزایش می‌یابد. کانادا نیازمند گسترش بخش غیرانتفاعی در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر است.
۸. در نظر گرفتن مهاجران پناه‌جو در برنامه‌ریزی مسکن
با افزایش چشمگیر تعداد پناهجویان، نادیده‌گرفتن این گروه در برنامه‌های مسکن، فشار مضاعفی بر پناهگاه‌ها و بازار اجاره وارد کرده است. ایجاد مراکز پذیرش مقرون‌به‌صرفه مانند مرکز Peel می‌تواند الگویی ملی باشد.
۹. ساخت مسکن در پارکینگ‌ها
زمین‌های پارکینگ در مراکز شهری منبعی ارزشمند و بلااستفاده هستند. بازتخصیص این فضاها برای توسعه مسکن، بدون نیاز به تخریب خانه‌های موجود یا از بین‌بردن فضای سبز، راه‌حلی سریع و کم‌مقاومت است.
۱۰. توسعه سوئیت‌های موسوم به Laneway
ساخت سوئیت‌های موسوم به Laneway در کوچه‌ها یا زمین‌های فرعی، ضمن حفظ بافت محله، به تنوع و افزایش عرضه مسکن کمک می‌کند و راهکاری منعطف برای خانواده‌های چندنسلی یا درآمدزایی برای مالکان است.
۱۱. توسعه قطارهای سریع‌السیر برای اتصال شهرهای ارزان به بازارهای کاری
مسافت نباید مانع خانه‌دار شدن باشد. با ایجاد خطوط قطار سریع‌السیر بین شهرهای بزرگ و شهرهای ارزان‌تر، میلیون‌ها کانادایی می‌توانند در خارج از مراکز گران‌قیمت زندگی کنند ولی همچنان به شغل‌های شهری دسترسی داشته باشند. این رویکرد نه‌تنها ترافیک و انتشار آلاینده‌ها را کاهش می‌دهد، بلکه فشار تقاضا را از دوش بازار مسکن شهری برمی‌دارد.
۱۲. کاهش هزینه‌های ساخت و مجوز برای تشویق انبوه‌سازان
هزینه‌های سنگین مجوز، عوارض و زیرساختی، مانع مهمی بر سر راه ساخت خانه‌های جدید است. شهرهایی مانند Vaughan و Mississauga با کاهش یا حذف این هزینه‌ها، مسیر را برای ساخت واحدهای اجاره‌ای مقرون‌به‌صرفه هموار کرده‌اند.
۱۳. استفاده دوباره از زمین‌های عمومی بلااستفاده
اراضی دولتی مانند مراکز پست، پادگان‌های قدیمی یا ساختمان‌های اداری، سرمایه‌ای عظیم برای ساخت مسکن هستند. با ایجاد بانک زمین عمومی و رفع موانع اطلاعاتی و حقوقی، دولت می‌تواند صدها هزار واحد مسکونی جدید ایجاد کند.
۱۴. پاداش به شهرهایی که تراکم‌سازی را تسهیل می‌کنند
شهرهایی که ساخت‌وساز را با اصلاح مقررات و افزایش تراکم تسهیل کنند، از صندوق ۴ میلیارد دلاری دولت فدرال پاداش دریافت می‌کنند. این مشوق مالی، ابزار مؤثری برای تشویق شهرداری‌ها به تجدیدنظر در قوانین دست‌وپاگیر است.
۱۵. توسعه مسئولانه‌ی زمین‌های خالی اطراف شهرها (Greenfields)
در شرایطی که بسیاری از کانادایی‌ها به دنبال خانه‌های ویلایی هستند، توسعه‌ی زمین‌های سبز اطراف شهرها به سبک Complete Community مانند Kanata می‌تواند بین زندگی حومه‌ای و دسترسی به امکانات شهری تعادل برقرار کند.
۱۶. افزایش اندازه و انعطاف‌پذیری واحدهای آپارتمانی
واحدهای کوچک مناسب خانواده‌ها نیستند. استان بریتیش‌کلمبیا با مجاز کردن ساختمان‌های موسوم به single-stair، که یک ورودی مجزا به هر طبقه اختصاص می‌دهد، طراحی‌های متنوع‌تری را برای ساخت واحدهای بزرگ‌تر ممکن کرده است؛ این رویکرد را سایر استان‌ها نیز می‌توانند دنبال کنند.
۱۷. بازنگری بنیادی در قوانین Zoning شهری
زیرساخت‌های مقرراتی محلات تک‌واحدی مانع افزایش عرضه مسکن است. دخالت دولت‌های استانی در اصلاح Zoning شهری و تحمیل قواعد جدید می‌تواند بر موانع محلی غلبه کرده و مسیر را برای توسعه هموار کند.
۱۸. رونق دوباره ساخت‌وساز واحدهای رنتال Purpose-Built Rentals
با فروپاشی بازار پیش‌فروش کاندوها، تمرکز بر ساخت واحدهای اجاره‌ای پایدار و با کیفیت بالا، مانند پروژه‌های شرکت Fitzrovia در تورنتو، می‌تواند ثبات بلندمدت را برای بازار مسکن اجاره‌ای به همراه داشته باشد.
۱۹. توسعه‌ی مسکن در زمین‌های متعلق به جوامع بومی
همکاری‌های بین دولت و سازمان‌های بومی، مانند پروژه‌ی Jericho Lands در ونکوور، مدل‌هایی نوین از توسعه‌ی شهری با تراکم بالا، انعطاف فرهنگی و مشارکت اقتصادی را ارائه می‌دهند. این رویکرد می‌تواند ده‌ها هزار واحد مسکونی جدید به بازار وارد کند.
۲۰. استفاده از چاپ سه‌بعدی در ساخت خانه
فناوری چاپ سه‌بعدی 3D-Printing در مقیاس ساختمانی، با کاهش زمان ساخت، هزینه کارگری و ضایعات، تحولی در ساخت‌وساز به وجود آورده است. پروژه‌هایی مانند خانه‌ی سه‌طبقه‌ی چاپی در Kingston انتاریو، آغازگر موجی از نوآوری در مناطق دورافتاده و اقلیم‌های متغیر کاناداست.
۲۱. تبدیل ساختمان‌های اداری متروکه به واحد مسکونی
در شهرهایی مانند کلگری که با افت تقاضای فضای اداری مواجه‌اند، تبدیل دفاتر خالی به آپارتمان، فرصتی ارزشمند برای احیای مرکز شهر و افزایش سریع عرضه مسکن است.
۲۲. ساخت خانه در خط تولید صنعتی (Prefab Housing)
خانه‌سازی به سبک صنعتی و پیش‌ساخته، راه‌حلی سریع، باکیفیت و مقرون‌به‌صرفه است. پروژه‌های پایلوت مانند Laneway Homes در ونکوور نشان می‌دهند که می‌توان با کاهش وابستگی به نیروی کار و استفاده بهینه از مواد، خانه‌هایی مدرن و مقرون‌به‌صرفه ساخت.
۲۳. ارزان‌فروشی زمین در شهرهای کوچک برای جذب ساکنان جدید
شهرهایی مانند Cochrane در شمال انتاریو با عرضه زمین ۱۰ دلاری، سعی دارند جمعیت جوانی را که از بازارهای شهری رانده شده‌اند جذب کنند و هم‌زمان نیازهای بخش صنعت و معدن را پاسخ دهند.
۲۴. اولویت‌دادن به نیروی کار ساختمانی در برنامه‌های مهاجرتی
اگرچه مهاجرت عامل فشار بر بازار مسکن است، ولی می‌تواند بخشی از راه‌حل هم باشد. کانادا باید مسیر مهاجرت متخصصان فنی را هموارتر کند و از ظرفیت آنان برای رفع کمبود نیروی انسانی در ساخت‌وساز بهره ببرد.
۲۵. ورود ربات‌ها به ساخت‌وساز برای کاهش زمان و هزینه
فناوری‌های نوین مانند Promise Robotics با استفاده از بازوی‌های رباتیک و هوش مصنوعی، اجزای خانه را با دقت و سرعت بالا تولید می‌کنند. این فناوری می‌تواند زمان ساخت خانه را نصف کرده و راه‌حلی برای بحران نیروی کار باشد.
