روزنامه Globe & Mail کانادا در گزارش تازه‌ای به بررسی این پرسش پرداخته که چرا سه شهر ونکوور، مونترال و تورنتو اکنون گران‌ترین بازارهای مسکن در آمریکای شمالی هستند؛ حتی گران‌تر از شهرهایی در ایالات متحده که رشد جمعیت بسیار بیشتری داشته‌اند. این گزارش نشان می‌دهد که برخلاف تصور عمومی، افزایش جمعیت تنها عامل رشد قیمت مسکن نیست، بلکه ترکیبی از سیاست‌های پولی انبساطی، کمبود عرضه و سرمایه‌گذاری‌های سفته‌بازانه باعث شده قیمت خانه‌ها در این شهرها سر به فلک بکشد.
این مقاله را Hanif Bayat، اقتصاددان و بنیان‌گذار پلتفرم مالی WOWA.ca نوشته است. او که مدرک دکترای اقتصاد دارد، سال‌هاست داده‌های بازار مسکن کانادا را تحلیل می‌کند و از صاحب‌نظران مطرح حوزه مالی شخصی در کشور به شمار می‌رود.
در بخش‌هایی از این مقاله آمده است: بین جولای ۲۰۰۵ تا جولای ۲۰۲۵، سه شهر ونکوور، مونترال و تورنتو بیشترین رشد قیمت مسکن را در میان ۲۵ کلان‌شهر بزرگ آمریکای شمالی تجربه کردند. مونترال حتی اندکی از تورنتو پیشی گرفته است، زیرا کاهش اخیر قیمت‌ها در منطقه کلان‌شهری تورنتو رشد بیست‌ساله آن را کمی کند کرده است.
این در حالی است که شهرهایی مانند Charlotte و Orlando و Houston در آمریکا با رشد جمعیتی تا ۵۰ درصد، افزایش قیمت مسکن بسیار کمتری نسبت به شهرهای کانادایی داشته‌اند.
نویسنده تاکید می‌کند که رشد جمعیت تنها بخشی از ماجراست و عدم تعادل میان عرضه و تقاضا عامل اصلی جهش قیمت‌هاست. از یک‌سو، قوانین سختگیرانه منظقه‌بندی یا زونینگ، مراحل طولانی صدور مجوز ساخت و هزینه‌های بالای ساخت و ساز شهری باعث محدود شدن عرضه شده و از سوی دیگر، تقاضای سرمایه‌ای و سفته‌بازانه موجب جهش قیمت‌ها شده است.
در ادامه این مقاله آمده است که سیاست‌های پولی انبساطی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷، نرخ بهره نزدیک به صفر و وفور نقدینگی، تقاضا را بیش از اندازه افزایش داد و بسیاری از خریداران، خانه را نه برای سکونت بلکه به عنوان سرمایه خریدند. در همین دوره، ورود سرمایه خارجی و مالیات پایین بر دارایی نسبت به آمریکا نیز انگیزه سرمایه‌گذاری در املاک کانادا را بیشتر کرد.
در مقابل، در شهرهایی مانند Charlotte که جمعیت آن تقریبا دو برابر شده، اما محدودیت‌های عرضه کمتر بوده، افزایش قیمت مسکن بسیار ملایم‌تر پیش رفته است. نویسنده نتیجه می‌گیرد که حتی اگر مهاجرت و رشد جمعیت در کانادا باعث افزایش تقاضا شده باشد، ریشه بحران در ترکیب سیاست‌های نادرست مالی، کمبود عرضه و فضای مناسب برای سفته‌بازی است.
نویسنده این مقاله Hanif Bayat در پایان هشدار می‌دهد تا زمانی که دولت‌های فدرال، استانی و شهری نتوانند همزمان عرضه را افزایش دهند و انگیزه‌های سفته‌بازانه را مهار کنند، بحران مسکن در شهرهای بزرگ کانادا ادامه خواهد داشت و دسترسی نسل‌های جوان به خانه، روزبه‌روز دشوارتر می‌شود.
