بحران مسکن کانادا همچنان در صدر دغدغه‌های ملی قرار دارد. با وجود برنامه Build Canada Homes به رهبری مارک کارنی نخست‌وزیر این کشور و تخصیص ۱۳ میلیارد دلار برای ساخت ۴۵ هزار واحد مسکن مقرون‌به‌صرفه، کارشناسان معتقدند این اقدامات پاسخگوی نیاز واقعی کشور نخواهد بود.
مسئله اصلی نه کمبود ساخت‌وساز، بلکه استفاده‌نکردن از میلیون‌ها خانه و ساختمان خالی و کم‌استفاده در سراسر کاناداست.
این موضوع در مقاله امروز Leilani Farha و Julieta Perucca که در روزنامه Toronto Star منتشر شده مورد توجه و بررسی قرار گرفته است. نویسندگان هر دو از بنیانگذاران سازمان حقوق بشری The Shift هستند که در حوزه مسکن به‌عنوان یک حق انسانی فعالیت می‌کنند.
در بخش‌هایی از این مقاله آمده است: حتی با ساخت سالانه ۲۵۰ هزار واحد مسکونی، بازار همچنان از دسترس بسیاری از کانادایی‌ها خارج خواهد بود. برای مثال، اگر قیمت‌ها فقط ۱۰ درصد کاهش یابد، میانگین قیمت خانه در تورنتو به یک میلیون و ۸۰ هزار دلار خواهد رسید؛ همچنان بسیار بالاتر از توان خرید اکثر مردم.
اداره آمار کانادا گزارش داده بیش از ۲۵۰ هزار خانواده در صف مسکن دولتی قرار دارند و دست‌کم ۲۶۰ هزار نفر بی‌خانمان هستند.
ابعاد این منابع استفاده‌نشده چشمگیر است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ نشان داد ۸.۷ درصد خانه‌ها، معادل یک میلیون و ۳۴۰ هزار واحد، در کشور خالی هستند.
در منطقه تورنتو و همیلتون، تنها کاندوهای بلااستفاده می‌توانند ۴۲ هزار واحد مسکونی فوری در اختیار بگذارند. همچنین، بیش از ۱۰۰ هزار واحد اجاره کوتاه‌مدت در صورت مقررات‌گذاری مناسب می‌تواند به اجاره‌های بلندمدت تبدیل شود.
راهکارهای دیگر شامل استفاده بهینه از موجودی مسکن دولتی و تغییر کاربری ساختمان‌های اداری خالی است. نرخ خالی‌بودن دفاتر در کشور حدود ۱۸ تا ۱۹ درصد گزارش شده و تبدیل این فضاها می‌تواند تا ۷۵ درصد سریع‌تر از ساخت‌وساز جدید، واحدهای مسکونی در اختیار بگذارد. علاوه بر سرعت، این اقدام موجب کاهش چشمگیر انتشار کربن و احیای مراکز شهرها خواهد شد.
نویسندگان تاکید می‌کنند که تنها مسیر واقعی برای حل بحران مسکن کانادا، بازگشایی و استفاده از ذخایر موجود است؛ منابعی که همین حالا ساخته شده‌اند و فقط نیاز به فعال‌سازی دارند.
