۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ – روزی که کانادا آغوش خود را به روی جهان گشود

در آن صبح تلخ روز ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، جهان در سکوتی هولناک فرو رفت؛ هواپیماهایی که باید مسافران را به مقصد برسانند، به سلاح‌هایی مرگبار بدل شدند. گروه تروریستی القاعده با ربودن چهار هواپیما، دو برج نمادین نیویورک را فرو ریخت، پنتاگون را لرزاند و نزدیک به ۳ هزار نفر از ۹۳ کشور، از جمله ۲۴ کانادایی را، به کام مرگ کشاند.

اما در دل این تراژدی جهانی، داستانی از همدلی و انسانیت در کانادا آغاز شد؛ داستانی که هنوز هم در خاطره‌ی مردمی از پنج قاره زنده است.

🛬 وقتی آمریکا حریم هوایی‌اش را بست، کانادا با تصمیمی بی‌سابقه آسمان‌هایش را به روی ۳۳ هزار مسافر سرگردان گشود. در عملیاتی با نام Operation Yellow Ribbon، بیش از ۲۰۰ پرواز از ونکوور تا هلیفکس، فرود آمدند. در Gander، شهری کوچک در نیوفاندلند، ۶۷۰۰ مسافر بر زمین نشستند، و جامعه‌ای ۱۰ هزار نفری، آنها را مثل خانواده پذیرفت. مردم خانه‌هایشان را باز کردند، دارو و غذا فراهم کردند، و حتی رانندگان اعتصابی اتوبوس، برای کمک برگشتند پشت فرمان.

🎓 این مهربانی آن‌قدر اثرگذار بود که مسافران یک پرواز، بلافاصله بورسیه‌ای برای دانش‌آموزان نیوفاندلند راه‌اندازی کردند؛ بورسیه‌ای که تا سال ۲۰۱۴ بیش از ۱۳۰ نفر از آن بهره بردند.

🇨🇦 کانادا فقط پناه نداد، بلکه ایستاد. در کنار متحدانش به افغانستان رفت، قوانین ضدتروریسم تصویب کرد، و یاد قربانیان را زنده نگه داشت. از Ken Basnicki اهل تورنتو تا Christine Egan پرستار اهل Winnipeg، نام ۲۴ کانادایی در فهرست قربانیان ۱۱ سپتامبر ماندگار شد.

و Ron DiFrancesco، مردی از Hamilton، تنها کسی بود که از بالای طبقه ۸۴ برج جنوب جان سالم به در برد؛ مردی که با صدایی درونی، از دل آتش عبور کرد و زنده ماند.

در سالگرد این فاجعه، رئیس‌جمهور وقت آمریکا گفت: «مردم کانادا نه فقط آسمان، که دل‌هایشان را هم به روی ما گشودند.»

این، روایت کانادا در روزی است که جهان ایستاد و انسانیت برخاست.