امروز؛ تولد پیرسون – از جایزه نوبل صلح تا بیمه درمانی همگانی رایگان
بسیاری از ما نام پیرسون را به خاطر فرودگاهی که به نام او در تورنتو قرار دارد می‌شناسیم؛ چهاردهمین نخست‌وزیر کانادا یکی از تاثیرگذارترین و مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی و دیپلماتیک کاناداست. او نه تنها برای کانادا کارهای بزرگی انجام داد که در زمان فعالیت‌های دیپلماتیک خود توانست یکی از مهم‌ترین بحران‌های جهانی را حل کند و به همین دلیل جایزه نوبل صلح را دریافت کرد. آنچه امروز به عنوان پرچم کانادا می‌شناسیم و همچنین بیمه سراسری درمانی کانادا، کمک هزینه بازنشستگی و همچنین وام‌های دانشجویی بخشی از میراث‌های او به شمار می‌رود.
خدمات عمومی
لستر پیرسون که او را بیشتر با نام «مایک» می‌شناختند (نام مستعاری که در نیروی هوایی داشت) به مدت ۲۰ سال به عنوان یک دیپلمات فعالیت کرد و در این مدت مدیریت روابط کانادا با سایر ملل را بر عهده داشت.
او در تأسیس سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (NATO) و سازمان ملل سهم مهمی داشت و به نخست‌وزیر لوران توصیه کرد که کانادا باید از سازمان ملل حمایت کند.
او یکی از اصلی‌ترین افرادی بود که کانادا را از جنگ با ویتنام دور نگه داشت.
او همچنین دومین سفیر کانادا در ایالات متحده آمریکاست.
جایزه‌ی صلح نوبل
پیرسون در ۱۹۵۶ راهی برای خاتمه دادن به جنگ در مصر بر سر کنترل کانال سوئز پیشنهاد داد. او سازمان ملل را متقاعد ساخت یک نیروی اضطراری تشکیل دهد و آن را به نقاط مشکل‌آفرین مانند آنچه در مصر در حال وقوع بود بفرستد. سال بعد از آن جایزه‌ی صلح نوبل به پاس تلاش‌هایش به او اهدا شد.
کمیته‌ی «دو و دو»
در سال‌های دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ ساکنان استان کبک احساس می‌کردند از تصمیم‌گیری‌های سیاسی کنار گذاشته شده‌اند. ضمن اینکه در میان آنها این نگرانی در حال گسترش بود که زبان و فرهنگ فرانسوی آنها در معرض خطر قرار دارد و باید برای محافظت از آن کاری بکنند. مهاجران تازه‌وارد به کانادا نیز سخت در تقلا بودند تا فرهنگ خود را در جامعه‌ی جدید زنده نگاه دارند. پیرسون در ۱۹۶۳ کمیته‌ی سلطنتی دو زبانی و دو فرهنگی را تشکیل داد که وظیفه‌ی آن بررسی این مشکلات و ارائه‌ی راه حل برای آنها بود.
پرچم جدید
در ۱۹۶۳ پیرسون به رأی‌دهندگان وعده داد که پرچم جدیدی برای کانادا تعیین خواهد کرد که به شکل متمایزی کانادایی باشد. او با مخالفت جان دیفنبیکر رهبر حزب محافظه‌کار و نیز آن دسته از کانادایی‌هایی مواجه شد که می‌پنداشتند تغییر پرچم به معنی انکار ریشه‌های بریتانیایی کانادا است. اما پس از چند ماه مناقشات تند و تیز سرانجام در دسامبر ۱۹۶۴ لایحه‌ی پرچم مورد تصویب قرار گرفت. در ۱۵ فوریه‌ی ۱۹۶۵ پرچم جدید با طرح برگ افرا نخستین بار بر فراز ساختمان پارلمان به اهتزاز در آمد.
1۹۶۷: جشن‌های یک‌صد سالگی
پیرسون امیدوار بود که برگزاری یک جشن بسیار باشکوه به مناسب یکصدمین سال استقلال و تشکیل جمهوری کانادا مردم این کشور را گرد هم جمع خواهد کرد. این جشن در تمام طول سال ادامه پیدا کرد. مهم‌ترین رویداد این سال برگزاری نمایشگاه جهانی اکسپو ۶۷ در مونترال بود. پیرسون همچنین در این سال نشان و مدال Order of Canada را ایجاد کرد؛ عنوانی افتخاری که به کانادایی‌های برجسته تعلق می‌گیرد.
مرد صلح
«مایک» پیرسون در آوریل ۱۹۶۸ از دنیای سیاست کناره گرفت و در ۱۹۷۲ از دنیا رفت. انجمن سازمان ملل در کانادا از ۱۹۷۹ جایزه‌ای را با عنوان مدال صلح پیرسون در نظر گرفته است که هر سال به کانادایی‌هایی که با پیروی از میراث پیرسون در جهت برقراری و گسترش صلح در جهان گام بردارند اهدا می‌شود.
دستاوردهای مهم نخست‌وزیری پیرسون ۱۹۶۵: برقراری طرح مستمری بازنشستگی کانادا برای کارگران بازنشسته
۱۹۶۵: امضای «معاهده‌ی خودرو» با ایالات متحده، که اجازه می‌داد بخش قابل توجهی از خودروهای ساخت کانادا در بازار ایالات متحده به فروش برسد
۱۹۶۶: تصویب قانون مراقبت‌های پزشکی یا Medicare، که شامل تعرفه‌ی پزشکان در طرح بیمه‌ی سلامت برای تمام کانادایی‌ها می‌شد.
درباره‌ی مک‌کنزی گفته‌اند:
«تنها از عهده‌ی آقای پیرسون برمی‌آمد که بتواند دنیا را نجات دهد.»
کمیته‌ی جایزه‌ی نوبل، ۱۹۵۷
