۳۶ سال شهردار بود و حالا ۹۷ ساله است. خانم هیزل مک‌کالیون: اگر فعالیتم را کم کنم پیر می‌شوم

خانم هیزل مک‌کالیون را باید از قدرتمندترین زنان معاصر کانادا دانست. زنی که ۳۶ سال شهردار میسی‌ساگا بود و حالا در ۹۷ سالگی همچنان فعال و پرنشاط است.

او همین نوامبر گذشته ۲۱ ساعت پرواز کرد تا برای ایراد یک سخنرانی به آدلاید در استرالیا برود. او در راه بازگشت به کانادا، توقف کوتاهی در آزورس پرتغال داشت و به دیدن یکی از دوستانش رفت. البته این غیر از سفر او به چین در سال گذشته است.

آیا او را باید مادر میسی‌ساگا دانست؟ شاید. زمانی که در سال ۱۹۷۸ او با تفاوت رای اندکی شهردار این شهر شد، میسی‌ساگا مجموعه‌ای از شهرهای کوچک و روستاها بود و زمانی که در سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت بازنشسته شود، این شهر با ۷۰۰ هزار نفر جمعیت یکی از بزرگ‌ترین شهرهای کانادا بود.

او در ۵۷ سالگی شهردار میسی‌ساگا شد و در۹۳ سالگی خودش از این سمت کناره گرفت و در تمام ۱۲ دوره‌ای که در این ۳۶ سال در انتخابات شهرداری حضور یافت، هیچ‌گاه رقیبی جدی نداشت.

طرفدارانش او را هیزل توفانی می‌نامند.

روزنامه تورنتو استار گزارشی دارد از گذران روزهای این بانوی سالمند عرصه سیاست کانادا

مطلب مرتبط: درگذشت خانم Hazel McCallion که ۳۶ سال شهردار میسی‌ساگا بود و در عمر ۱۰۲ ساله خود هرگز از جوانی عبور نکرد

این شماره آتش خانواده را که گزارش کامل زندگی خانم مک‌کالیون در آن آمده است را از اینجا دانلود کنید

خانم هیزل مک‌کالیون در سن ۹۷ سالگی برنامه‌ی کاری‌اش تنها اندکی کم جنب و جوش‌تر از دورانی است که  شهردار بوده است، می‌گوید: «من برای هر روز زندگی‌ام تصمیم‌های تازه می‌گیرم.»

«هنگامی که شب به رختخواب می‌روید، باید فهرستی از کارهای فردای‌تان را در ذهن داشته باشید. سپس باید یکی یکی آن کارها را انجام بدهید و از فهرست‌تان خط بزنید. من خودم گاهی نمی‌رسم که بعضی از این کارها را به انجام برسانم، ولی اگر صبح که از خواب بیدار می‌شوید، ندانید چه کاری می‌خواهید انجام بدهید، دستاوردهای چندانی در طول روز نخواهید داشت.»

او که ژاکت قرمز به تن دارد و گل‌سینه‌ی مخصوص مراسم جشن بسته است، سالمندان ساکن اقامت‌گاه ویژه‌ی بازنشستگان بیچوود در میسی‌ساگا را ترغیب می‌کند که «زندگی هدفمند»ی داشته باشند. او از دو سال پیش «عضو ارشد هیئت‌رئیسه‌»ی شرکت Revera است که در زمینه‌ی اقامت و نگهداری از سالمندان فعالیت می‌کند.

او هر سه‌شنبه را در یکی از خانه‌های این شرکت در گوشه‌ و کنار انتاریو به گفتگو با ساکنان می‌گذراند و با بعضی‌‌ها به طور خصوصی ملاقات می‌کند و نتیجه را به دفتر مرکزی گزارش می‌دهد.

این موقع از سال زمان برگزاری پارتی‌ها و مهمانی‌هاست. او ژانویه امسال با رقصیدن با کلاه سانتا، به همراه بابانوئل، سالمندان خانه‌ای در Etobicoke را غافل‌گیر کرد و سپس با عجله خود را به پارتی دیگری رساند.

یک سر و هزار سودا در ۹۷ سالگی

خانم مک‌کالیون، که پس از ۳۶ سال خدمت به عنوان شهردار در سال ۲۰۱۴ از دنیای سیاست بازنشسته شد، هنوز یک سر دارد و هزار سودا.

او ریاست کالج Sheridan را برعهده دارد؛ عضو هیئت‌مدیره‌ی سه شرکت است؛ به عضویت هیئت‌مدیره‌ی سازمان فرودگاه‌های تورنتوی بزرگ در آمده است؛ و در ارتباط با موضوعات شهری به کاتلین وین نخست‌وزیر انتاریو مشاوره می‌دهد. او هفته‌ای دو یا سه بار هم به دفتر خود در انجمن هاکی زنان انتاریو سر می‌زند،‌ سازمانی که از مدت‌ها قبل تحت حمایت این ورزشکار حرفه‌ای سابق است. خانم هیزل در دهه‌ی ۱۹۴۰، به ازای هر بازی در تیم زنان مونترال،‌ پنج دلار دریافت می‌کرد.

جهانگردی‌های خانم سال‌خورده

خانم مک‌کالیون برای شرکت در مراسم‌ها و سخنرانی‌های زیادی دعوت می‌شود، از جمله کنفرانس «انقلاب خوب پیر شدن» در ماه نوامبر گذشته، که برای شرکت در آن، سفری ۲۱ ساعته به آدلاید در استرالیا داشت. او در راه بازگشت توقف کوتاهی در آزورس پرتغال داشت و به دیدن یکی از دوستانش رفت. او سال گذشته به چین سفر کرد.

او در بیچوود از گروهی از سالمندان می‌پرسد که آیا گزارش‌های خبری را درباره‌ی محبوب‌ترین نام‌های کودکان در سال ۲۰۱۷ دیده‌اند یا خیر. او اشاره می‌کند که مادرش برای خواهرها و برادرهای او دو اسم انتخاب می‌کرد، اما اسم او را، به عنوان آخرین فرزند، هیزل ماری موریل گذاشتند. مادرش از اسم اول خودش، یعنی آماندا، متنفر بود. زنی در میان خنده‌ها و سر تکان دادن‌ها،‌ می‌گوید: «باز بهتر از هورتنسه است!»‌

آیا مهمانی در اینجا خوب بود؟ این سوالی است که خانم مک‌کالیون از آنها می‌پرسد. گروه موسیقی چطور؟ او می‌پرسد: «شما هم آواز خواندید؟ من به آنها می‌گویم کاری کنید که سالمندها هم آواز بخوانند. فقط عده‌ای را نبرید که برای آنها آواز بخوانند. کاری بکنید که خود سالمندها به آواز خواندن بیافتند!»

۹۷ سالگی در روز ولنتاین

خانم مک‌کالیون، که در روز ولنتاین ۹۷ ساله شد، به سالمندان توصیه می‌کند که زندگی را به چشم «تعداد زیادی از مراحل مختلف» ببینند.

او می‌گوید: «برخورد شما با تغییرات بسیار مهم است. من به آنها توصیه می‌کنم که مستقل باشند؛‌ فقط چون در خانه‌ای این‌چنین زندگی می‌کنید، بدان معنی نیست که برای خودتان کاری انجام ندهید.»

خانم مک‌کالیون اغلب به سالمندان می‌گوید که بهتر است با هم در کامیونیتی زندگی کنند، تا آنکه هر کدام به صورت جداگانه در خانه‌ای باشند. اما او خود در خانه‌اش تنها زندگی می‌کند و جز Missy، سگ نژاد شپرد آلمانی‌اش، همدمی ندارد. او باغبانی می‌کند و برف جلوی خانه را خودش می‌روبد، اما برف مسیر طولانی عبور اتومبیل را نه. او هنگام رفتن به مراسم محلی خودش رانندگی می‌کند، اما برای مسافت‌های دورتر، می‌پذیرد که با لیموزین برود.

این سیاستمدار سابق دلتنگ جار و جنجال‌های گذشته نیست، اما دلش برای حل مشکلات به کمک کارکنان بااستعداد شهرداری، تنگ می‌شود.

خانم مک‌کالیون در موضوعات محلی مداخله نمی‌کند، اما جنگ لفظی میان شهرداری میسی‌ساگا و سازمان فرودگاه‌ها بر سر طرح ساخت یک مرکز حمل و نقل چند میلیارد دلاری در نزدیکی فرودگاه را از نزدیک دنبال می‌کند. او می‌گوید: «ممکن است بتوانم کمک‌هایی به آنها داشته باشم. فرودگاه در میسی‌ساگا بسیار مهم است و در عین حال، این مساله تاثیرات جدی‌ای خواهد داشت. فکر می‌کنم باید با گفتگو و مذاکره به نتیجه‌ای رسید که برای همه کمابیش قابل قبول باشد.»

فعالیتم را کم کنم، پیر می‌شوم

خانم مک‌کالیون اوقات فراغت اندک خود را صرف پرداختن به کوه هدیه‌ها و سوغاتی‌هایی می‌کند که در دوران شهرداری، جمع کرده و هنوز فرصت نکرده آنها را باز کند. برنامه او برای امسال این است که به هر شکل شده، به ارتباط خود با دوستان قدیمی‌اش ادامه دهد، به ویژه آنهایی که هنگام مشغولیت‌های فراوان شهرداری، از تماس با آنها باز مانده بود.

«هیزل توفانی»، آنطور که دوست‌دارانش او را می‌نامند، می‌گوید در آستانه‌ی صد سالگی، سطح انرژی‌اش همچنان نیرومند باقی مانده است و برنامه‌ای برای تغییر ندارد.

خانم مک‌کالیون خیلی محکم می‌گوید: «نمی‌خواهم از فعالیت‌هایم کم کنم. اگر این کار را بکنم، پیر می‌شوم.»

مروری بر ۹۷ سال زندگی خانم طوفانی

خانم هیزل مک‌کالیون Hazel McCallion در محله  Port Daniel، در ساحل Gaspe کبک به دنیا آمد. پدرش هربرت یک شرکت ماهیگیری و کنسروسازی داشت. مادرش، آماندا یک زن خانه‌دار بود که مزرعه خانوادگی را اداره می‌کرد. خانم هیزل دو خواهر و دو برادر بزرگ‌تر داشت و خودش آخرین فرزند خانواده بود.

او پس از اینکه از دبیرستان کبک فارغ‌التحصیل شد، به مدرسه منشی‌گری بازرگانی در کبک و مونترال پیوست. او زمانی که سال‌ها بعد، مدرک افتخاری دانشگاه را دریافت می‌کرد گفته بود که می‌خواسته به دانشگاه برود، اما خانواده‌اش استطاعت مالی آن را نداشت.

خانم مک‌کالیون پس از اینکه کارش را در مونترال با شرکت Kellogg Canadian شروع کرد، در سال ۱۹۴۲ به تورنتو منتقل شد، تا آنجا دفتر نمایندگی شرکت را تاسیس کند. او در سال ۱۹۶۷ دنیای کسب‌وکار و بیزینس را ترک کرد تا زندگی خود را به طور تمام وقت وقف سیاست کند.

او با همسر آینده‌اش، سام مک‌کالیون (۱۹۹۷ – ۱۹۲۳) در یک کلیسای انگلیکان در تورنتو در سال ۱۹۴۵ ملاقات کرد؛ آن‌ها ۶ سال بعد در ۲۹ سپتامبر سال ۱۹۵۱ ازدواج کردند.

خانواده شوهر برای هدیه‌ ازدواج قطعه زمینی در روستای Streetsville در نزدیکی میسی‌ساگا به این تازه عروس و داماد بخشیدند. آنها در دسامبر ۱۹۵۱ به آنجا نقل‌ مکان کردند.

خانم مک‌کالیون سه فرزند دارد.

آقای مک‌کالیون در سال ۱۹۹۷، در اثر بیماری آلزایمر درگذشت.

آقا و خانم مک‌کالیون در سال ۱۹۶۴ پیش از آنکه وارد عالم سیاست شوند، روزنامه Streetsville Booster را تاسیس کرده بودند.

خانم مک‌کالیون در سال ۲۰۱۲ با حقوق سالانه ۱۸۷ هزار دلار، سومین شهرداری بود که بیشترین حقوق را در کانادا دریافت می‌کرد.

خانم مک‌کالیون طرفدار حزب لیبرال است و در سال ۱۹۸۲ از او خواسته شد تا خود را برای رهبری حزب لیبرال انتاریو نامزد کند.

او همیشه جاستین ترودو نخست وزیر کانادا را تحسین می‌کند و در سال ۲۰۱۵ حضور تبلیغاتی فعالی در انتخابات به نفع جاستین ترودو و لیبرال‌ها داشت.

وار همچنین در زمانی که خانم کاتلین وین رئیس دولت انتاریو بود (او هم از حزب لیبرال)،‌پشتیبان او بود.