چقدر باید درآمد داشته باشید تا بتوانید در تورنتو و ونکوور اجاره کنید؟ این گزارش میگوید ساعتی ۳۷ دلار

یک گزارش تازه نشان میدهد مستاجران در شهرهای بزرگ کانادا مانند تورنتو و ونکوور، برای اینکه اجاره یک واحد یکخوابه برایشان مقرون به صرفه Affordable باشد، باید بیش از ۷۸ هزار دلار در سال درآمد داشته باشند. این رقم معادل ساعتی ۳۷ دلار است و بیش از دو برابر حداقل دستمزد در کانادا محسوب میشود.
این گزارش توسط Canadian Centre for Policy Alternatives تهیه شده و David Macdonald و Marc Lee اقتصاددانان این مرکز، هشدار دادهاند که از میان ۶۲ شهر بررسیشده در کانادا، تنها در ۸ شهر اجاره یکخوابه برای کسانی که حداقل دستمزد میگیرند مقرونبهصرفه است.
به گفته این گزارش، اگر فردی مجبور به جابهجایی شود، باید برای واحد خالی در ونکوور ساعتی ۴۶ دلار و در تورنتو ساعتی ۴۲ دلار درآمد داشته باشد تا اجاره آن قابلپرداخت باشد. این دادهها براساس نظرسنجی نهاد دولتی ناظر بر بازار مسکن کانادا CMHC تهیه شده است.
آنها تاکید میکنند مستاجران، بیشتر در ردههای پایین درآمدی هستند و همیشه با خطر حکم تخلیه به بهانه نوسازی Renoviction» یا تخلیه به بهانه تخریب کامل «Demoviction» و افزایش اجارههای جدید روبهرو هستند.
هرچند آمارهای تازه RBC نشان میدهد اجارهها در برخی شهرهای بزرگ مانند تورنتو و ونکوور کمی کاهش یافتهاند، اما همچنان بار مالی اجاره در مقایسه با قبل از دوران کرونا سنگینتر است.
به عنوان مثال، اجاره دوخوابه در ونکوور در سهماهه نخست امسال حدود ۸ درصد پایین آمد و به ۳ هزار و ۱۷۰ دلار رسید، در حالی که در تورنتو کاهش ۵.۶ درصدی آن را به ۲ هزار و ۶۹۰ دلار رساند. در مقابل، شهرهایی مانند اتاوا، وینیپگ و کبک سیتی شاهد افزایش اجاره بودند.
اقتصاددانان CCPA تاکید میکنند که با وجود این کاهشها، شکاف بزرگی در دسترسی به مسکن مناسب برای میلیونها مستاجر کانادایی باقی مانده است.
درباره CCPA
مرکز Canadian Centre for Policy Alternatives یا CCPA که این گزارش را تهیه کرده، یک اتاق فکر مستقل در کانادا با گرایش چپ است.
این مرکز که بر روی سیاستهای اقتصادی، تجارت بینالمللی، محیط زیست و سیاستهای اجتماعی تمرکز دارد، به ویژه برای انتشار سالانه بودجه فدرال جایگزین شناخته میشود.
این مرکز در اتاوا مستقر است اما شعبههایی هم در ونکوور، وینیپگ، رجاینا، تورنتو و هلیفکس دارد.
بودجه این مرکز عمدتا از طریق کمکهای مالی فردی، بودجههای تحقیقاتی و نیز اتحادیههای کارگری تأمین میشود.