دزدهای حرفه‌ای به دنبال مارهای سمی در نیاگارا

شماره ۱۰۵ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید

ماجرا از یک گزارش دزدی در بهار امسال شروع شد. سارقان به یک خانه نزدیک آبشار نیاگارا دستبرد زدند و موفق شدند بیش از ۱۲ مار کشنده را با خود ببرند. پلیس در آن روزها اعلام کرد این دزدی برای همه خطرناک است؛ هم برای سارقان، هم برای خود مارها و البته برای مردمی که در آن منطقه زندگی می‌کنند.

در این مطلب به سراغ این پرونده می‌رویم و نگاهی دوباره به آن می‌اندازیم. قوانین شهری که این اتفاق در آن افتاده، پرورش مار را غیرقانونی نمی‌داند و همین موضوع، باعث شده جان شهروندان به خطر بیفتد. یک مامور پلیس توضیح می‌دهد که ریشه این مشکل از کجاست، سارقان چه کسانی هستند و جزئیات این پرونده چیست.

پلیس منطقه‌ای نیاگارا ابتدای امسال اعلام کرد مجموعه‌ای از مارها از خانه‌ای روستایی در Thorold انتاریو ربوده شده و همین امر آنها را سخت به تلاش وا داشته است تا این حیوانات را پیدا و مظنونان را شناسایی کنند.

فیل گاوین افسر پلیس  می‌گوید این سرقت برنامه‌ریزی شده، تعداد قابل توجهی از مارها را هدف قرار داده است که بیشتر آنها سمی بوده و همه‌ی آنها قابلیت کشندگی دارند.

حیوانات ربوده شده شامل یک مار زنگی پشت‌الماسی، پنج نوع مختلف مار کبری، یک مار جعفری، چندین افعی و یک بوآی کانستریکتور زال است.  پلیس می‌گوید این خزندگان احتمالا به قصد فروش پرورش یافته بودند.

گاوین می‌گوید: «اینها مسلما از آن دسته خزندگانی نیستند که دزدیده شدن‌شان را بتوان نادیده گرفت. همه ممکن است با خطری جدی روبرو باشند.»

راز وجود این همه مار در خانه

اما چرا باید این همه مار در یک خانه وجود داشته باشد؟ این سوالی است که گاوین به آن پاسخ می‌دهد: «مالک این محل مسکونی، این مارها را به قصد فروش پرورش داده و احتمالا از آنها تخم‌کشی کرده است؛ کاری که در سراسر انتاریو قانونی به شمار می‌رود.»

صرف‌نظر از انگیزه‌ی این سرقت، آنچه آشکار است آن است که چنین جریانی، به صورت اتفاقی روی نداده و از قبل برنامه‌ریزی است.

گاوین می‌گوید: «اشخاصی که مرتکب این سرقت شده‌اند می‌دانستند که این خزنده‌ها آنجا هستند و با هدف قبلی به سراغ آنها رفتند. افراد عادی برای اینکه پا به درون آن خانه بگذارند و با آن مارها مقابله کنند، احتمالا بدون داشتن سطحی از شناخت به سراغ یک مار افعی نمی روند.»

گاوین می‌گوید اندازه‌ی مارها طیف گسترده‌ای را در بر می‌گیرد و اضافه می‌کند که حتی جوان‌ترین یا کوچک‌ترین این خزنده ‌ها نیز سمی با خود حمل می‌کنند که می‌تواند برای انسان مرگ‌بار باشد.

این حیوانات زهرآگین از ۱۲ تا ۱۰۶ سانتیمتر طول دارند. بوآی کانستریکتور، که سمی نیست اما با نیروی خردکننده‌ی خود می‌تواند مرگ‌آفرین باشد، ۲۰۰ سانتیمتر طول دارد.

قوانین نگه داشتن مار

انتاریو به این شناخته شده است که در مورد مالکیت حیوانات نامتعارف، قوانینی با کمترین میزان سخت‌گیری دارد. دولت این استان تنها دو حیوان را از مالکیت خانگی منع کرده است؛ نهنگ‌های قاتل و سگ‌های پیت‌بول. بله شما می‌توانید به غیر این دو حیوان، هر موجود دیگری را در خانه خود نگه دارید. البته این وظیفه‌ی شهرداری‌هاست که بخشنامه‌های خود را تنظیم کنند و انواع حیواناتی را که می‌توانند در منطقه‌ی آنها زندگی کنند، محدود سازند.

فروش حیوانات خاص؛ بیزینس رو به رشد

برخی از شهرداری‌ها، از جمله تورنتو و اتاوا، فهرست‌هایی از حیوانات ممنوعه دارند که می‌باید به طور منظم به روز رسانی شود. پلیس نیاگارا می‌گوید برای شهر Thorold که این سرقت در آنجا صورت گرفته است، چنین فهرستی وجود ندارد.

همچنین بیزینس‌هایی که تمرکز آنها روی حیوانات غیرمتعارف به عنوان دارایی اصلی است نیازی به کسب مجوز ندارند.

Zoocheck Inc موسسه‌ای است که مسائل مربوط این صنعت را با نگاهی به وضعیت رفاهی حیوانات تحت نظر دارد. این موسسه می‌گوید در پنج سال گذشته افزایش چشمگیری را در تعداد بیزینس‌هایی که حیوانات را برای فروش یا به عنوان سرگرمی ارائه می‌دهند، به ثبت رسانده است.

راب لایدلاو، مدیر اجرایی این شرکت، می‌گوید راه‌اندازی این نوع بیزینس‌ها آسان است و به لطف فقدان ابزارهای اجرایی، به راحتی می‌توان آنها را اداره کرد.

لایدلاو در مورد نیازمندی‌های راه‌اندازی بیزینس در این صنعت می‌گوید: «امروزه تمام آنچه نیاز دارید، یک تعداد حیوان در زیرزمین یا گاراژ یا حیاط پشتی خانه‌ی خودتان و یک کامپیوتر است. احتمالا ظرف حدود دو ساعت می‌شود یک بیزینس مربوط به حیوانات را راه‌اندازی کرد. کافی است یک وب‌سایت خوب و یک سری عکس داشته باشید و شروع کنید به ارسال ایمیل.»

پلیس شهر Thorold می‌گوید در چنین شرایطی، اولویت نخست نجات مارهاست؛ هم برای برطرف کردن خطری که متوجه مردم است و هم برای حفظ سلامتی خود آن حیوانات.

او می‌گوید: «اگر کسی به این نتیجه برسد که دیگر دوست ندارد مارها را پیش خود نگه دارد، نمی‌تواند همین طور راه بیفتد و جایی توقف و آنها را تخلیه کند و بگوید این هم از مارها. ما مسلما آزادسازی این حیوانات را در طبیعت به هیچ وجه نخواهیم پذیرفت. دلیل این موضوع این است که مارها، بومی این منطقه نیستند و می‌توانند مرگ‌بار باشند. همچنین به این خاطر که شرایط آب و هوایی، احتمالا آنها را از بین خواهد برد.»