یک برنامه‌ریزی عالی، یک استودیوی کامل هالیوودی و تعداد زیادی سیاهی لشگر. این همه چیزی بود که باید برای یک ازدواج قلابی فراهم می‌شد. دانشجویان چینی در کانادا که می خواستند اقامت دائم بگیرند ۳۵ هزار دلار می‌دادند تا یک همسر قلابی پیدا کنند و با امکاناتی که یک خانم چینی فراهم کرده بود گذشته عاشقانه‌ای را خلق کنند.
خانم چینی یک دلال ازدواج ساختگی بود، یک برنامه‌ریز متفکر برای عروسی‌های قلابی مهاجرتی. ویی رن نام اصلی این زن است اما همه او را نامهای دیگری مانند کریستین رن و کریستین مولسون می‌شناسند. هفته پیش که او باخبر شد که به دوسال بازداشت خانگی محکوم شده است، سخت گریست؛ جرم او سازماندهی طرحی برای ازدواج‌های قلابی دانشجویان برای دریافت اقامت دائمی بود.
در این پرونده، ۱۳۰ دانشجوی چینی، برای اینکه بتوانند اقامت دائمی کانادا را دریافت کنند، هرکدام ۳۵ هزار دلار پرداخته بودند تا به‌صورت صوری با یک شهروند کانادائی ازدواج کنند. آنها هزینه‌های دیگری هم برای استخدام مهمانان قلابی، لباس عروسی و عکاسی و فیلم‌برداری هم پرداخته بودند.
ایان مک‌دونل، قاضی رسیدگی‌کننده به این پرونده درباره حکمی که صادر کرده می‌گوید: «نقشه او شامل چند مرحله فریب‌کاری بود، من تردیدی ندارم که او می‌دانست دارد کاری کاملا غیرقانونی می‌کند.»
متهم که اصلیت چینی دارد فعالیت خود را ابتدا با فعالیت در حوزه مسکن شروع کرد و زمانی که دید خیلی از مشتریان از او برای مهاجرت کمک می‌خواهند تصمیم گرفت وارد این کار شود. او هفت سال در این کار بود و توانست پول بسیار خوبی بسازد، تا اینکه آژانس خدمات مرزی کانادا CBSA به فعالیت‌ها و پرونده‌های او مشکوک شد و پروژه «ماه عسل» او را متوقف کرد. به‌این ترتیب ۱۳۰ دانشجوی چینی که از طریق او درخواست اقامت کرده بودند همه بلاتکلیف ماندند.
دریافت اقامت کانادا برای مشتریان او ارزان تمام نمی‌شد، ۳۰ تا ۳۵ هزار دلار برای فایل و البته هزینه‌های جداگانه‌ای برای عکس‌برداری و فیلم‌برداری، هزینه‌های قانونی ازدواج و طلاق و نیز پرداخت دستمزد بازیگرانی که به‌عنوان مهمان در مراسم عروسی آنها حاضر می‌شدند.
افسرانی که پرونده او را مطالعه کرده‌اند می‌گویند که او یک استودیوی کامل تولید فیلم با استانداردهای هالیوود مهیا کرده بود، او می‌توانست خیلی راحت با این امکانات فیلم بسازد.
کانادایی‌هایی که استخدام می‌شدند تا به‌عنوان همسر متقاضیان وارد این بازی شوند، مبلغی بین ۷ تا ۹ هزار دلار دریافت می‌کردند، با این توافق که پس از دریافت اقامت دائم طلاق خواهند گرفت. طبق توافق به عمل آمده، فرد کانادایی نیمی از دستمزد خود را هنگامی دریافت می‌کرد که همراه با نامزد خود به یک مسافرت یک روزه برود و یک عکاس هم از آنها عکاسی کرده باشد.
قاضی مک‌دونل در این باره می‌گوید: «آنها خیلی حرفه‌ای عمل می‌کردند، لباس‌ها و مدل مو را در همان یک روز چند بار عوض می‌کردند تا به نظر برسد که آنها «زوج» عاشقی هستند که مدت طولانی در کنار یکدیگر زندگی عاشقانه داشته‌اند.»
آنان همچنین باید با همدیگر برای دریافت مجوز ازدواج ، افتتاح یک حساب بانکی مشترک و دریافت یک خط تلفن مشترک اقدام می‌کردند. رن اغلب تدابیری را به کار می‌بست تا آدرس‌ها تغییر کند و وزارت ترابری به‌غلط نشان بدهد که آنها با یکدیگر زندگی می‌کنند.
روز موعود ازدواج که فرا می‌رسید، رن یا یکی از دستیاران او ترتیب یک جشن عروسی کامل و مفصل با همه لباس‌ها و ساز و برگ لازم می‌داد. پس از اینکه مراسم در تالار شهر برگزار می‌شد و البته عکس‌های بسیاری هم گرفته می‌شد، عروس لباس خود را تغغیر می‌داد و این بار لباس سنتی چینی می‌پوشید و همراه شوهرش در یک میهمانی در رستورانی در همان حوالی حضور می‌یافت؛ و آنجا باز هم عکس‌های بیشتری می‌گرفتند.
اغلب در همان روز، زوج دوباره لباس‌های عادی می‌پوشیدند و به رستوران دیگری می‌رفتند تا عکس‌های «جشن نامزدی» بگیرند.
این مرحله که انجام می‌شد، همسر کانادایی برای کفالت همسر چینی خود اقدام می‌کرد. حالا دیگر برای این کار هزاران عکس وجود داشت که رابطه عاشقانه و ازدواج متقاضیان را ثابت می‌کرد.
پیش از اینکه این زن و شوهر برای مصاحبه در دفتر مهاجرت و شهروندی کاناداحاضر شوند، رن فهرستی از سوالات احتمالی افسران این اداره را در اختیار زن و شوهر قلابی قرار می‌داد. به‌محض اینکه دانشجوی چینی اقامت دائم خود را دریافت می‌کرد، کفیل کانادایی باقیمانده دستمزد خود را می‌گرفت و زوج طلاق‌نامه خود را امضاء می‌کردند.
قاضی مک‌دونل می‌گوید: «به لطف کلاهبرداری رن، بسیاری از متقاضیان خارجی، حالا دیگر مقیم دائم کانادا و برخی هم شهروند کانادایی شده‌اند. البته عده‌ای به چین دیپورت شده و برخی ناپدید شده‌اند.»
پرسش حالا این است که او واقعا به چند نفر کمک کرده تا سیستم را فریب بدهند؟ در آژانس خدمات مرزی کانادا هیچ‌کس پاسخی برای این سوال ندارد.
قاضی مک‌دونل می‌گوید: «سنگینی جرم او و ضرورت اینکه باید از این اقدامات در آینده جلوگیری کرد، باعث شده تا حکم بازداشت برای او صادر کنیم. افرادی که خانم رن به آنان کمک کرده، ممکن است به دلیل این ازدواج ساختگی، دیگر هرگز به وضعیت اقامت دائم دست پیدا نکنند.»
مک‌دونل ادامه می‌دهد: «این طرح ضربه‌ای به یکپارچگی سیستم مهاجرت کانادا وارد کرده و برآورد می‌شود اعتماد عمومی به آن را تضعیف کند.»
رن یک زن ۴۸ ساله است که از بیماری تومور مغزی نجات یافته و مبلغ ۲۰۰ هزار دلار هم برای قدرشناسی به دو بیمارستان اهداء کرده است. او در نامهای به دادگاه از «پشیمانی صادقانه» خود سخن گفته و قاضی هم، به جای حبس در زندان، او را به یک سال حبس کامل در خانه محکوم کرد. در این حبس، رن مجاز است فقط دو ساعت در هفته، به جز ملاقات‌های پزشکی و اضطراری، خانه خود را ترک کند و در سال دوم هم در ساعاتی از شبانه‌روز حق خروج از خانه را ندارد.
او دادگاه را به همراه همسرش، دیوید مولسون، از نسل مولسون آبجوساز معروف، ترک کرد. به نظر می‌رسد که این زوج اشتراکات زیادی با هم داشته و ازدواج‌شان، ازدواجی شتاب‌زده نبوده است: مولسون سال پیش به‌کلاهبرداری در وام مسکن محکوم و مجوز فعالیت‌اش باطل شد.
