جوانان بازندگان اصلی؛ اگر بازار مسکن فروکش کند
گروهی از محققان کانادایی در گزارشی خواستار رسیدگی دولت به افزایش بدهی‌های خانواده‌ها شده‌اند. بنا به گزارش آنها، هرگونه افت بازار مسکن بیشترین تاثیر خود را بر «خانواده‌های جوان» می‌گذارد.
گزارش جدید مرکز «سیاست‌های جایگزین» کانادا که در روز دوشنبه هفته گذشته تحت عنوان «جوان و قدرت اقتصادی» منتشر شد نشان می‌دهد چگونه کاهش ۲۰ درصدی قیمت مسکن می‌تواند بر زندگی خانواده‌های جوان تاثیر بگذارد. پیش‌بینی‌ها می‌گوید آنها در این وضع، شرایط خوبی نخواهند داشت.
این مطلب در شماره جدید هفته‌نامه آتش منتشر شده است.
برای دانلود شماره ۱۲ هفته‌نامه چاپی آتش اینجا را کلیک کنید.
۱۶۹ هزار خانواده در خطرند
دیوید مک‌دونالد، اقتصاددان ارشد مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا و نویسنده این گزارش می‌گوید: «اگر قیمت مسکن سقوط کند، خانواده‌های جوان یعنی افراد ۲۰ تا ۳۰ ساله بخش قابل توجهی از سرمایه خود را از دست می‌دهند و بدهی املاک و دارایی‌شان بیش از آن چیزی خواهد بود که باید باشد.»
نتایج این گزارش حاکی از آن است که افراد زیر ۴۰ سال شدیدتر از سایر گروه‌های سنی تحت تاثیر منفی این اتفاق قرار می‌گیرند. در این شرایط، از هر ۱۰ خانواده در این رده سنی، یکی از آنها یعنی تقریبا در حدود ۱۶۹ هزار خانواده مبلغی بیش از میزان دارایی خود را بدهکار خواهند شد.
این گزارش می‌گوید خانواده‌هایی که دیرتر از سایرین به بازار املاک و مستغلات وارد می‌شوند، آنهایی که نسبت بدهی به دارایی بیشتری دارند و کسانی که تمام پول خود را در بازار مسکن سرمایه‌گذاری کرده‌اند، بیشتر در معرض خطر هستند.
مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا همچنین می‌گوید بیشترین نسبت میزان بدهی مربوط به خانواده‌هایی است که حدود سی سال سن دارند. نسبت بدهی به درآمد این گروه ۴ به ۱ است. این نسبت از نسبت تمام گروه‌های سنی دیگر بیشتر و تقریبا دو برابر سال ۱۹۹۹ است. بر اساس این گزارش، خانواده‌های کانادایی در حال حاضر برای رسیدن به رویاهای ملکی خود، مجبورند زیر بار سطح نگران‌کننده‌ای از بدهی بروند.
جوان‌ها بیشتر دارایی از دست می‌دهند
بر اساس گزارش‌ها یک بحران اقتصادی جدی، در واقع بیشتر از همه خانواده‌های ۴۰، ۵۰ و ۶۰ ساله را متضرر می‌کند و به طور متوسط، این گروه‌ها مبلغی بیش از ۷۰ هزار دلار از سرمایه‌شان را از دست می‌دهند. این تقریبا دو برابر چیزی است که رده سنی بیست‌ساله از دست می‌دهد. اما بنا بر این گزارش «تمرکز بر روی میزان نقدینگی، واقعیت اصلی را در حاشیه قرار می‌دهد. خانواده‌های جوان به ازای هر ۱۰ درصدی که ارزش ملک پایین بیاید ۲۰ درصد دارایی‌شان را از دست می‌دهند.»
مالکان میان‌سال به‌طور کلی سرمایه بیشتری اندوخته‌اند و این شانس را دارند که از افزایش قیمت املاک و مستغلات در یک دوره طولانی‌تر سود ببرند. به همین دلایل، به گفته مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا، محاسبه کاهش درصد دارایی خانواده‌ها، آمار و ارقام مناسب‌تری برای ارزیابی تاثیر نوسانات مالی بر خانواده‌هاست.
یک کاهش ۲۰ درصدی در قیمت مسکن به طور متوسط ۴۵ درصد از دارایی خانواده‌های جوانی که در رده سنی ۲۰ سال هستند را کاهش می‌دهد؛ یعنی مبلغی در حدود ۴۰ هزار دلار. وضعیت در مورد خانواده‌های رده سنی ۳۰ سال هم چندان بهتر نخواهد بود. دارایی آنها نیز در حدود ۳۹ درصد یعنی ۶۰ هزار دلار کاهش می‌یابد.
مک‌دونالد می‌گوید: «خانواده‌های جوان به ازای هر ۱۰ درصد کاهش در قیمت مسکن، ۲۰ درصد از سرمایه‌شان را از دست می‌دهند.» خانواده‌های میان‌سال نیز در صورت افت ۲۰ درصدی قیمت، در حدود ۲۳ درصد و یا کمتر ضرر می‌کنند.
به گفته مک‌دونالد، محل زندگی خانواده‌های جوان نیز در میزان متضرر شدن آنها تاثیر دارد. در شهرهای گران‌قیمت‌تر مثل ونکوور، تورنتو و کلگری خانواده‌های جوان طبعا ضرر بیشتری می‌بینند.
راهکارهای این گزارش
بنابراین برای حمایت از مالکان چه باید کرد؟ مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا در این گزارش، سطوح مختلفی از اعمال نفوذ دولت در بخش خانوارها را پیشنهاد می‌کند. این مرکز پیشنهاد می‌کند، نگاهی به کشور آمریکا بیندازیم و ببینیم که آنها چگونه آسیب وارد شده به بازار مسکن خود را در سال ۲۰۰۸ مدیریت کردند.
یکی از برنامه‌های کشور آمریکا که مرکز سیاست‌های جایگزین کانادا به آن اشاره می‌کند، برنامه اصلاح اقتصادی خانه است. این برنامه به مالکین اختیار می‌داد میزان مبلغ رهن را از طریق کاهش میزان سود و یا به تعویق انداختن پرداخت‌ها تعیین کنند. اگر نرخ بهره کانادایی‌ها افزایش یابد و یا میزان بیکاری بیشتر شود، تکرار این برنامه در کانادا می‌تواند مفید باشد.
بنا بر نتیجه این گزارش مشخص می‌شود که خانواده‌های جوان بیشترین قشری از جامعه هستند که با تعدیل قیمت‌ها ضرر خواهند کرد. گر چه هنوز هم برای برنامه‌ریزی بهتر وقت هست.
