بالاخره بهای برق در انتاریو افزایش می‌یابد یا کاهش؟ گزارشی از هزینه‌های خانواده‌های ایرانی
فهرست مطالب
شماره ۸۹ هفته نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
دولت انتاریو اعلام کرده است از ابتدای تابستان امسال، بهای برق مصرفی خانوارها ۲۵ درصد کاهش خواهد یافت. این البته طرحی کوتاه‌مدت است و اسنادی که به تازگی توسط روزنامه تورنتواستار منتشر شده نشان می‌دهد دولت می‌خواهد قیمت برق را در سال ۲۰۲۲ به میزان ۵ / ۶ درصد افزایش دهد و قیمت‌ها تا سال ۲۰۲۸ به اندازه ۵ / ۱۰ درصد افزایش پیدا خواهد کرد؛ یعنی هر خانواده ماهیانه به طور متوسط ۲۱۵ دلار برای برق، هزینه خواهند کرد.
هزینه برق و سایر هزینه‌هایی که آنها را با عنوان یوتیلیتی می‌شناسیم، مدت‌هاست به عنوان یکی از مشکلات ساکنان انتاریو مطرح می‌شود. چندی پیش یک زن انتاریویی در حضور جاستین ترودو از بالا بودن هزینه‌های برق خود شکایت کرد.
خبرنگار آتش در این گزارش تلاش کرده به ماجرا نزدیک‌تر شود و در گفتگو با ایرانیانی که در GTA زندگی می‌کنند، از آنها درباره هزینه‌های یوتیلیتی سوال کند؛ احتمالا شما یا دوستان‌تان هم چنین تجربه‌هایی درباره پرداخت هزینه‌های یوتیلیتی داشته‌اید؛ چه در هاوس و چه در کاندو و رنتال.
سامان و همسرش مدت زیادی نیست که به تورنتو آمده‌اند. آنها پیش از آمدن به این شهر برنامه‌های زیادی داشتند؛ اینکه در مدتی کوتاه، شغلی دست و پا کنند و خانه‌ای بخرند. حالا آنها می‌گویند: «هزینه‌هایی که یکی بعد از دیگری از راه می‌رسد، فرصت هرگونه برنامه‌ریزی را از ما گرفته است. یکی از این هزینه‌ها «یوتیلیتی» است. ما چند سال پیش از دوستان‌مان شنیده بودیم که در تورنتو اجاره‌خانه شامل هزینه‌های آب، برق و گاز هم می‌شود. اما در عمل این‌طور نبود و ما داریم هزینه یوتیلیتی را هم جداگانه می‌پردازیم.»
سامان که در کاندو زندگی می‌کند می‌گوید ماهانه حدود ۱۰۰ دلار برای مصرف برق می‌پردازد ولی این هزینه در خانه‌های ویلایی بیشتر است. در این باره فرهاد که با همسر و دخترش در یک خانه شخصی زندگی می‌کند، از هزینه‌های بالای یوتیلیتی گله‌مند است و می‌گوید: «از ژانویه تا حالا فقط ۴۰۰ دلار بابت گاز پرداخت کرده‌ایم. تابستان‌ها هم به دلیل آنکه چمن‌ها را آبیاری می‌کنیم، هزینه آب سرسام آور می‌شود. به ارقام بالا باید رقم حدود ۸۰ دلار برق را هم اضافه کنید. با این حساب بخش زیادی از بودجه خانواده به طور ماهانه صرف یوتیلیتی می‌شود.»
یوتیلیتی در هاوس و کاندو؛ تفاوت‌ها
اعظم که با همسر و فرزندش در یک کاندو زندگی می‌کنند، می‌گوید: «در کاندو فقط هزینه برق را می‌پردازی که بسته به میزان مصرف متغییر است. برای مثال ما به طورمتوسط ماهیانه ۱۲۰ دلار بابت صورتحساب برق پرداخت می‌کنیم.»
مهری مالک یک واحد کاندو در نورث یورک است و به غیر از هزینه برق، ماهیانه ۸۰۰ دلارهم بابت شارژ پرداخت می‌کند که این مبلغ شامل تمام هزینه‌ها از جمله هزینه امکانات ورزشی Gym و استخر نیز می‌شود.
او از هزینه‌های بالای شارژ خود گلایه دارد، می‌گوید: «متاسفانه به دلیل سن بالا قادر به استفاده از امکانات ورزشی این کاندو نیستم، ولی هزینه‌های بالای آن را پرداخت می‌کنم.» این در حالی است که او علاوه بر هزینه شارژ ماهیانه حدود ۱۸۰ دلار هم بابت هزینه برق می‌پردازد.
سعیده که تجربه زندگی در کاندو و هاوس را دارد، می‌گوید: «وقتی در کاندو زندگی می‌کردم، ماهانه بابت برق ۶۰ تا ۷۰ دلار پرداخت می‌کردم در حالی که که حالا در یک هاوس نسبتا کوچک با مساحت دوهزار فوت مربع زندگی می‌کنیم و با وجود صرفه‌جویی، مبلغ برق مصرفی‌مان از ۱۲۰ دلار کمتر نمی‌شود.»
وقتی می‌شود با صاحبخانه توافق کرد
نحوه محاسبه هزینه یوتیلیتی در مواردی که صاحبخانه و مستاجر هر دو در یک ساختمان ساکن هستند بستگی به توافق آنها دارد. مثلا سعید که با همسرش در اسکاربرو ساکن هستند، می‌گوید: «سال گذشته یک بیسمنت به مبلغ ماهیانه ۸۵۰ دلار اجاره کردیم و طبق توافق با صاحبخانه این رقم شامل هزینه یوتیلیتی هم می‌شود.»
ولی سامان در قرارداد اجاره خانه‌اش، با صاحبخانه توافق کرده که یک سوم هزینه یوتیلیتی را پرداخت کند. او می‌گوید: «علاوه بر اجاره، ماهیانه حدود ۱۰۰ دلار هم بابت یوتیلیتی پرداخت می‌کنم. این هزینه شامل آب و فاضلاب و نیز جمع‌آوری زباله، همچنین هزینه‌های مربوط به گاز و برق یا به اصطلاح هایدرو می‌شود. بعدها متوجه شدم تعدادی از ساختمان‌های رنتال (ساختمان‌های استیجاری که معمولا از سوی کمپانی‌های بزرگ ساختمان‌سازی ساخته و اجاره داده می‌شود) از مستاجران خود هزینه‌ای بابت گاز، آب، فاضلاب و زباله شارژ دریافت نمی‌کنند.»
در همین باره شراره که در یک رنتال در خیابان یانگ ساکن است، می‌گوید: «از هفت سال پیش در این رنتال زندگی می‌کنم و هزینه‌ای بابت برق پرداخت نمی‌کنم، اما طی چند سال اخیر در قراردادهای اجاره مستاجران جدید، آنان می‌بایست، هزینه برق را نیز علاوه بر اجاره به طور جداگانه پرداخت کنند.»
یارانه دولت برای اقشار کم درآمد
دولت انتاریو چندی پیش برنامه حمایتی برق انتاریو (OESP) را با هدف کمک به اقشار کم‌درآمد که از اول می ۲۰۱۷ اجرا می‌شود را اعلام کرد. مطابق این برنامه کسانی که در هاوس، کاندو، آپارتمان و… زندگی می‌کنند و درآمد سالیانه‌شان از میزان تعیین شده از سوی دولت کمتر است، می‌توانند با پر کردن فرم و ثبت‌نام از تخفیف قبض برق برخوردار شوند. استفاده از این تسهیلات بستگی به عواملی همچون تعداد نفرات خانواده و میانگین درآمد اعضای خانواده دارد.
بر اساس جدول این برنامه، میزان درآمد سالانه اعضای خانواده از کمتر از ۲۸ هزار دلار تا ۵۲ هزار دلار تقسیم‌بندی شده است که برحسب تعداد نفرات خانواده این تخفیف از ۴۵ دلار تا حداکثر ۷۵ دلار در نظر گرفته می‌شود.
آتنا که به همراه همسر و دو فرزندش در یک آپارتمان رنتال زندگی می‌کند، می‌گوید: «مصرف برق ما زیاد است. به دلیل شغلم، در خانه زیاد کیک و شیرینی می‌پزم و مدام با فر برقی سرو کار دارم. هر روز از ماشین ظرفشویی و هفته‌ای یک بار از ماشین لباس‌شویی و خشک کن استفاده می‌کنم. با این وجود هزینه برق واحد ما ماهانه ۶۶ دلار می‌شود که پس از استفاده از تخفیف دولتی تنها ۱۶ دلار آن را می‌پردازیم.»
اما کسانی که قبض برق به‌نام آنها نیست نمی‌توانند از این یارانه استفاده کنند. کورش و خانواده‌اش که ۹ ماه پیش به تورنتو آمده‌اند و در یک بیسمنت زندگی می‌کنند می‌گوید: «من هم در مورد تخفیف برق به اقشار کم‌درآمد مطالبی شنیده بودم، اما با وجود اینکه که یک سوم هزینه برق ساختمان را پرداخت می‌کنیم، زمانی که برای دریافت تخفیف هزینه برق مراجعه کردم، از آن‌جایی که قبض‌ها به نام صاحبخانه‌ام صادر می‌شود، متاسفانه نتوانستم از این تخفیف بهره‌مند شوم.»
مستاجر و صاحبخانه؛ گلایه‌های متقابل
اما گلایه مینا از پرداخت یوتیلیتی تنها مربوط به هزینه‌های بالای آن نیست. او می‌گوید: «به تنهایی در یک بیسمنت زندگی می‌کنم. روز اول صاحبخانه به من گفت که تنها من و دخترم در این خانه زندگی می‌کنیم و من هم در قرارداد اجاره پذیرفتم که یک سوم یوتیلیتی را پرداخت کنم. اما بعد دیدم تعداد نفراتی که در آن خانه ساکن هستند، چهار نفر بوده نه دو نفر. به اینها اضافه کنید، رفت و آمدهای زیاد و استفاده از انواع وسایل برقی و به خصوص کولر را که هر چند به دلیل سرد بودن بیسمنت اصلا از کولر استفاده نمی‌کنم، مجبور به پرداخت هزینه برق آن طبق قرارداد هستم. این به نظر من بی‌انصافی است، چون من به غیر از یک یخچال وسیله برقی دیگری ندارم.»
اما صاحبخانه‌ها هم روایت خود را از این اتفاق دارند.
فتانه مالک خانه‌ای که بیسمنت خود را اجاره داده است می‌گوید: «درست است که مستاجر یک سوم هزینه‌های آب، برق، گاز و… را می‌پردازد، ولی در عوض معمولا صاحبخانه‌ها به مستاجران بیسمنت‌ها اینترنت رایگان می‌دهند. این در حالیست که اگر مستاجران بخواهند، خود برای تهیه اینترنت اقدام کنند به ناچار می‌بایست، ماهیانه حداقل۵۰ دلار هزینه کنند. از طرف دیگر برخلاف رنتال‌ها که یک لاندری مشترک برای تمام ساکنان دارند، لاندری در بیسمنت‌ها نسبتا مجزا بوده، معمولا یا مستاجر به تنهایی از آن استفاده می‌کند یا اینکه بین صاحبخانه و مستاجر یا در نهایت مستاجر دوم مشترک است. اما در رنتال‌ها مستاجر می‌بایست، بهای شستن و خشک کردن لباس‌هایش را هم به طور جداگانه پرداخت کند.»
این گزارش نگاهی کوتاه و گذرا بود به مساله یوتیلیتی در تورنتو، اما در نگاهی کلان‌تر، یکی از مشکلات زندگی در تورنتو مساله افزایش هزینه‌هاست. برای مثال در این شهر در قبض مربوط به آب مصرفی، هزینه‌های جمع آوری فاضلاب و زباله خشک هم از شهروندان دریافت می‌شود. در حالی که در برخی مناطق خارج تورنتو، جمع‌آوری زباله رایگان است.
بی‌دلیل نیست که تورنتو به عنوان یکی از گرانترین شهرهای کانادا لقب گرفته است. شهری که در کنار تمام زیبایی‌ها و مزیت‌های آن به دلیل گرانی، هر روز مستاجران بیشتری را دچار تردید می‌کند که در این شهر بمانند یا اینکه آن را ترک کنند.
آیا شما هم هیچ‌گاه فکر کرده‌اید به‌خاطر هزینه‌ها از تورنتو بروید؟
