ترودو نخست‌وزیر تغییرات؛ جوهری و احساسی مسافران اتاوا
حالا باید بگوییم: جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا. او برنده طولانی‌ترین ماراتن انتخابات کاناداست. شاید اگر استیون هارپر می‌دانست که لیبرال‌ها به این خوبی می‌توانند تا پایان ماراتن دوام بیاورند، کمپین انتخاباتی کانادا را کوتاه‌تر می‌کرد. لیبرال‌ها حالا دولت اکثریت تشکیل داده‌اند و توانسته‌اند ۱۸۴ کرسی را به خود اختصاص دهند. ۹۹ کرسی هم سهم استیون هارپر و محافظه‌کارانی است که باید حکومت را به قرمزها تحویل دهند و NDP هم با بی‌اقبالی در استان کبک، ۴۴ کرسی را به دست آورده است.
هر چند رای ترودو، اکثریت قاطع بود اما برخی تحلیل‌گران آن را به دلیل هم‌دلی کانادایی‌ها برای کنار گذاشتن هارپر می‌دانند. ترودو در سخنرانی پیروزی خود گفت که حالا نوبت یک «تغییر واقعی» است و داستانی را نقل کرد که به نگرانی یک مادر محجبه برای آینده فرزندش در کانادا می‌پرداخت. او وعده داد که «همه» کانادایی‌ها، می‌توانند آزادانه و بی‌هراس زندگی کنند.
این انتخابات اما برای جامعه ایرانیان کانادا، یک انتخابات استثنایی بود. برای اولین بار در تاریخ این کشور، دو ایرانی‌تبار به پارلمان کانادا راه یافتند؛ علی احساسی از ویلودیل و مجید جوهری از ریچموندهیل. مجید جوهری و مایکل پارسا تا آخرین ساعات شب، در رقابتی نزدیک و فشرده قرار داشتند و جوهری در نهایت توانست با اختلاف کمی، مسافر اتاوا شود. خانم مریم منصف، نامزد حزب لیبرال هم افغان‌تباری است که به پارلمان کانادا راه یافته است.
هم ترودو و هم دو نماینده ایرانی‌تبار پارلمان کانادا، راه سختی را پیش روی خود دارند. جاستین ترودو زمانی در کانادا به قدرت رسیده است که بسیاری از رهبران جهان به خصوص رهبران کشورهای صنعتی با بحران‌هایی دست و پنجه نرم می‌کنند. بحران مالی و پولی از یک سو، بحران پناه‌جویان از سوی دیگر و همچنین مبارزه با گروه‌های افراطی و شرکت در پیمان‌های بین‌المللی، همه و همه روزهای سختی را برای ترودوی ۴۳ ساله رقم خواهد زد. به خصوص که او با وعده تغییر واقعی به میدان آمده است.
دو نماینده ایرانی‌تبار پارلمان کانادا نیز راه سختی را پیش رو دارند. آنها اولین ایرانی‌تبارهایی هستند که به پارلمان راه خواهند یافت. نحوه تعامل آنها با جامعه چندفرهنگی ایرانی‌کانادایی یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی آنهاست. هر چند همه می‌دانیم ایرانی‌تبارها تنها «بخشی» از رای‌های این دو نماینده هستند و آنها حالا نماینده «همه» ساکنان ریچموندهیل و ویلودیل به حساب می‌آیند و نه فقط ایرانی‌تبارها.
دور، دور لیبرال‌هاست. چه در میان کامیونیتی ایرانی و چه در سراسر کانادا. باید دید «کانادای جدید» چگونه خواهد بود و «موج قرمز» ما را به کدام ساحل می‌رساند.
