تمدید کارت اقامت و دغدغه‌های مهاجران
هر ساله، هزاران مقیم دائمی کانادا که دارای PR هستند و بیرون از این کشور زندگی می‌کنند، متوجه می‌شوند که اعتبار کارت اقامت‌شان تمام شده و نمی‌توانند به کانادا بازگردند. آنها اقامت دائم خود را از دست می‌دهند و به دلیل اینکه اعتبار کارت‌شان هم تمام شده با مشکلاتی جدی روبرو می‌شوند.
طبق آمار دولتی در سال ۲۰۱۳، حدود ۲۰ هزار مقیم دائم کانادا، مجبور شده‌اند برای ورود به این کشور، درخواست دوباره بدهند، اما فقط با درخواست ۷۰ درصد آنها موافقت می‌شود.
دولت فدرال در سال ۲۰۰۲ کارت اقامت دائم PR کانادایی را جایگزین مدرک ورود قدیمی و وسیله‌ای برای اجرای ملزومات اقامتی مهاجران معرفی کرد. ساکنان دائمی اگر می‌خواهند دوباره به کانادا برگردند، باید این کارت را هنگام مسافرت حمل کنند.
این کارت پلاستیکی که اندازه کیف پول است، هر پنج سال منقضی می‌شود و دارندگان این کارت باید حداقل دو سال از یک دوره ۵ ساله را در کانادا زندگی کنند تا واجد شرایط تجدید آن باشند. یکی از دلایلی که می‌تواند مانع ورود دوباره این افراد به کانادا شود، مسافرت آنها به خارج از این کشور است.
سونیا لساگ، سخنگوی وزارت مهاجرت کانادا می‌گوید: «تاریخ انقضا بر روی کارت PR به این معنا نیست که اقامت فرد منقضی می‌شود. افراد باید به اداره شهروندی و مهاجرت کانادا ثابت کنند که می‌خواهند به زندگی در کانادا ادامه دهند.»
بزرگترین گروه درخواست‌کننده این اسناد، مهاجرانی هستند که می‌خواهند از چین، هند، فیلیپین، فرانسه، انگلستان و امارات به کانادا بازگردند.
این در حالی است که متقاضیان رد شده می‌توانند درخواستی به دیوان مهاجرت و پناهندگان بدهند تا به کانادا بازگردند و اقامت‌شان را تجدید کنند، اما فقط با کمتر از یک پنجم این درخواست‌ها موافقت شده است.
برای مثال دیوان IRB در سال ۲۰۱۳، تعداد ۹۶۴ درخواست را دریافت کرد اما فقط با ۱۶۶ مورد از آنها موافقت شده است؛ ۱۷.۲ درصد کمتر از سال ۲۰۱۰.
لاورنس ونگ، وکیل مهاجرت با بررسی این داده‌ها می‌گوید: «بر اساس برآوردهای آماری به نظر می‌رسد هر سال بین پنج تا شش هزار مهاجر، شرایط اقامت خود را از دست می‌دهند.»
رانجان دسای، یکی از ساکنان برمپتون که از طریق پسرش در سال ۲۰۰۹ به کانادا آمده بود، ماه آوریل گذشته درخواست تجدید کارت PR خود را، یک ماه قبل از تاریخ انقضای آن، داده بود. اما مجبور شد قبل از رسیدن کارت برای دیدن مادر مریض‌اش با عجله به هند برود.
اگر چه کارمندان کارت PR او را در اکتبر آماده کرده بودند، اما اجازه ندادند خانواده‌اش از طرف او کارت را بگیرند.
پسرش رانجان که مدیر پروژه‌های مالی است می‌گوید: «ماموران به ما گفتند لازم است خود فرد به صورت حضوری مراجعه کند و ۱۸۰ روز فرصت دارد تا کارت خود را بگیرد. ما برای مادرم از سفارت کانادا در بنگلور درخواست Travel Document یا مدرک مسافرت کردیم تا بتواند به کانادا برگردد، اما با این درخواست موافقت نشد.»
خوشبختانه این خانواده پس از مطالعه قانون مربوط به دارندگان کارت اقامت دائم، دریافتند که اگر فرد ظرف ۱۲ ماه گذشته در کانادا زندگی کرده باشد، ماموران مهاجرت باید برای متقاضی یک مدرک مسافرت صادر کنند.
طبق قانون، مهاجران خاصی از تعهد دو سال اقامت برای تمدید PR معاف می‌شوند: کسانی که همسرانشان شهروند کانادا هستند و بیرون از کانادا زندگی می‌کنند، یا خارج از کانادا در استخدام یک تجارت کانادایی یا دولت‌های فدرال یا ایالتی هستند. مهاجران کشورهایی که به ویزا نیاز ندارند نیز می‌توانند بدون داشتن PR کارت به کانادا بازگردند.
با این حال، ونگ به متقاضیان در مورد تجدید کارت PR هشدار می‌دهد که به زمان طولانی فرایندی که پس از ثبت درخواست تجدید کارت وجود دارد، توجه کنند.
او به مواردی اشاره می‌کند که یک مهاجر، به سختی توانسته دو سال اقامت خود را برای تمدید پر کند و به محض پر کردن درخواست تجدید کارت، کانادا را ترک کرده است. اما زمان سپری شده بین ثبت درخواست و هنگامی که در واقع به آن رسیدگی شده، فرد را با کمبود تعداد روز اقامت مواجه کرده است، چون مبنای دو سال از روزیست که پرونده رسیدگی می‌شود.
وانگ می‌گوید: «محاسبه روزهای این دو سال از پنج سال کار آسانی نیست و این خیلی وقت‌ها مردم را گرفتار می‌کند.. تاریخ انقضای کارت PR به‌معنای از دست دادن اقامت دائم نیست، چون این موضوع به‌همان اقامت دو سال آخر از ۵ سال بستگی دارد. در واقع تاریخ انقضاء نشان می‌دهد که آیا می‌توان PR را حفظ کرد یا اقامت از دست رفته است.»
این دقیقا همان اتفاقی است که برای رانجان دسای رخ داد، کسی که اکنون باید خود را به دیوان برساند تا اقامت دائم خود را مجددا به دست بیاورد.
سخنگوی اداره مهاجرت کانادا می‌گوید: «تمدید اقامت در طول پنج سال قبل از تاریخ درخواست محاسبه می‌شود و این را ماموران ذی‌ربط تشخیص می‌دهند. در باره مورد دسای، او باید نشان دهد که در زمان درخواست، شرایط اقامت را داشته است. درخواست او توسط یک مامور در دفتر ویزا بنگلور بررسی و مشخص شد که او شرایط اقامت را به عنوان یک ساکن دائم ندارد.»
