جراحی ۱۴ ساعته پیوند دست؛ مریم زلفی از تجربه خود می‌گوید
او دوباره می‌تواند با دستش بنویسد، غذا بخورد و وسایل را بردارد؛ مریم زلفی شادان، برای اولین بار از تجربه پیوند دست خود می‌گوید. او اولین کسی است که در کانادا این عمل را انجام داده و حالا با خوشحالی، از همه آنهایی که این امکان دوباره را در اختیارش گذاشته‌اند تشکر می‌کند. دست خانم زلفی سال ۲۰۰۵ قطع شد و او سال‌ها تلاش کرد تا موفق شود در برنامه پیوند دست شرکت کند؛ عملی که یک تیم ۱۸ نفره جراحی، ۱۴ ساعت برای آن تلاش کردند و حالا همه چیز موفقیت‌آمیز به نظر می‌رسد.
او حالا دوباره به زندگی عادی خود برگشته است.
مریم زلفی در سال ۲۰۰۵ تصادف وحشتناکی را تجربه کرد که در اثر آن قسمت پایین آرنج دست چپش قطع شد. این اتفاق دنیای او را برای همیشه تغییر داد. سه سال بعد، مریم به شغل پرستاری‌اش بازگشت و در تمام این مدت از دست مصنوعی که صرفا جنبه‌ی زیبایی داشت استفاده می‌کرد.
مریم ۵۰ ساله در مصاحبه‌ای در Toronto Western Hospital گفت: « خیلی سخت بود. سعی می‌کردم نهایت تلاشم را بکنم. اما بعضی از مردم توانایی من را باور نداشتند و فکر می‌کردند که معلولم».
چهار سال پیش، خانم زلفی جستجوی اینترنتی در خصوص عمل پیوند دست را آغاز کرد. چندین بیمارستان آمریکایی پیدا کرد که این کار را انجام می‌دادند، اما پزشکان گفتند که تنها شهروندان آمریکا واجد شرایط هستند.
با اینکه عمل‌های پیوند دست بسیاری از سال ۱۹۹۹ در ایالات متحده انجام شده بود و تعداد آن به بیش از ۱۰۰ عمل در دنیا می‌رسید، اما پزشکان کانادایی هنوز در این زمینه اقدامی نکرده بودند. زلفی جستجو را کنار گذاشت.
او گفت: «در سال ۲۰۱۴ خوابی دیدم. در خواب صاحب دست بودم. اما جای بخیه روی دستم دیده می‌شد. از اینجا تا اینجا». او دقیقا به جایی اشاره کرد که اکنون ساعد جدیدش پیوند خورده است.
او می‌گوید: «دستم سالم بود. یک دست واقعی مثل دست خودم».
یک ماه بعد، زلفی مجددا شروع به جستجو در اینترنت کرد و به دنبال هرگونه اطلاعات در خصوص پیوند دست در کانادا گشت. او متوجه شد که پزشکان Toronto Western Hospital به دنبال یک داوطلب می‌گردند که بتوانند از بزرگ‌ترین چالش جراحی کشور با موفقیت عبور کنند.
مریم با دکتر Steven McCabe رئیس تیم جراحی تماس گرفت تا ببیند آیا شانسی برای جراحی دارد یا خیر. مریم می‌گوید: «دکتر گفت که من شانسی ندارم». ساعت دوی صبح هفتم ژانویه امسال، یک تیم ۱۸ نفره از جراحان عمل ۱۴ ساعته‌ای را آغاز کردند و ساعد یک زن متوفی را که سن، رنگ پوست، سایز و گروه خونی‌اش با مریم یکسان بود، پیوند زدند.
حالا بعد از پنج ماه، خانم زلفی ساعد جدیدش را کاملا احساس می‌کند و می‌تواند آن را تکان بدهد.
او می‌گوید: «می‌توانم انگشتانم را تکان بدهم. می‌توانم فنجان را در دستم بگیرم یا چیزی را بردارم و بگذارم». بیان کلمه‌ی «دستم» نشانگر این است که دست آن فرد متوفی تا چه حدی با او عجین شده است. بافت اطراف آرنج خانم زلفی، یعنی جایی که ساعد پیوند خورده است، هنوز ورم دارد و بخیه‌ها ظاهر خوبی ندارند. اما دکتر مک کیب می‌گوید که در آینده اقداماتی صورت می‌گیرد و جای زخم ها بهتر می‌شود.
خانم زلفی از دکتر مک کیب، تیم جراحان و به‌خصوص از فرد اهداکننده و خانواده‌اش که شانس دومی‌در زندگی به او دادند بسیار سپاسگزار است. او می‌گوید: «این عمل واقعا زندگی‌ام را عوض کرد. واقعا عوض کرد. الان دوباره کامل هستم».
