لورنس مارکت شمالی تخریب می‌شود تا دوباره ساخته شود
یک تیم حفاری امیدوار است قبل از تخریب یکی از قدیمی‌ترین مناطق تاریخی شهر تورنتو، بتواند کشفیاتی منحصربه‌فرد داشته باشد. عملیات تخریب بازار St. Lawrence Market North چند روزی است آغاز شده اما تا قبل از تخریب کامل، باستان‌شناسان فرصت دارند آخرین بقایای این منطقه ۲۰۰ ساله را کند و کاو کنند.
یکی از افراد حاضر در تیم تخریب بنای تاریخی بازار St. Lawrence Market North می‌گوید با رسیدن به ۲۱۳ سالگی این منطقه، بازسازی آن در این هفته آغاز شده است.
طی این عملیات، ابتدا داربست‌ها و حصارها کشیده می‌شود و این بازار که زمانی برو و بیایی داشته، به طور کامل تخریب خواهد شد.
یک شرکت ساختمانی، این ساختمان ۴۸ ساله را تخریب خواهد کرد و به‌جای آن ساختمان پنج طبقه‌ای از شیشه و استیل خواهد ساخت. دهلیز (میان‌اتاق) ساختمان جدید حس و حال یک بازار روباز را به ساختمان می‌دهد؛ آنچه پیش از این نیز وجود داشت.
انتظار می‌رود که این تخریب تا ماه اکتبر به طول انجامد. اما پیش از ساخته شدن ساختمان جدید ۶۰ میلیون دلاری، یک تیم باستان‌شناسی زمین را حفر می‌کند تا شاید در خصوص گذشته‌ی بازار یا شهر چیزی پیدا کند.
امیدواری برای یافتن گنجینه‌های تاریخی
این منطقه از بیش از ۲۰۰ سال پیش بازار بوده است و در سال ۱۸۰۳ به عنوان Market Block طراحی و شناخته می‌شده است. نخستین ساختمان‌های این بازار چوبی بودند و در سال ۱۸۳۱، اواسط قرن ۱۹ و مجددا در سال ۱۹۰۴ با سنگ و آجر بازسازی شدند. این‌طور که بروس بل، مورخ و راهنمای تور رسمی سنت لارنس هال و بازار سنت لارنس می‌گوید، این محل تاریخی‌ترین منطقه‌ی شهر است که در کنار Fort York قرار دارد.
بل می‌گوید در این محل علاوه بر پنج ساختمان تجاری مختلف، یک هتل و اولین ساختمان شهرداری تورنتو نیز وجود دارد. کارشناسان می‌گویند حفاری‌های اولیه‌ای که تا به حال انجام شده، شواهد آشکاری از گذشته‌ی این محل به‌دست داده است.
پیتر پاپکین باستان‌شناس ارشد شرکت Golder Associates و یکی از مدیران پروژه‌ی بازسازی این منطقه است. او می‌گوید هر چه حفره‌ها عمیق‌تر می‌شوند، احتمال پیدا کردن عتیقه هم بیشتر می‌شود. پاپکین دلیل این موضوع را نحوه‌ی ساخت و اداره‌ی بازار آجری اولیه می‌داند.
او می‌گوید: «در گذشته اطراف آن غرفه‌های قصابی بود و حیوانات زنده را خرید و فروش می‌کردند. خریداران حیوان مورد نظرشان را انتخاب می‌کردند و سپس آن را برای سلاخی به قصاب‌ها می‌دادند. غرفه‌ها انباری داشتند که احتمالا در زمان نیاز و به عنوان زباله‌دانی از آن استفاده می‌شد. اوضاع این غرفه‌ها اغلب چندان دلپذیر نیست اما برای یک باستان‌شناس ارزش دارد.»
