مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری؛ کبک سرمایه‌ها را می‌برد، هزینه‌ها برای انتاریوست و بریتیش‌کلمبیا
مهاجران ثروتمند از طریق «برنامه مهاجرت سرمایه‌گذاران به کبک» (QIIP) وارد کانادا می‌شوند اما پس از 5 سال با گرفتن اقامت دائم، به کلانشهرها نقل مکان می‌کنند و باعث بروز مشکلات اقتصادی می‌شوند
تقریبا از هر ۱۰۰ نفر ثروتمندی که از طریق سرمایه‌گذاری به کبک مهاجرت می‌کند، ۸۵ نفر آنها بعدا به انتاریو یا بریتیش‌کلمبیا کوچ می‌کنند. این یعنی که سرمایه و سود آنها نصیب کبک و هزینه‌های‌شان برای آن دو استان دیگر است.
از سوی دیگر کوچ بسیاری از مهاجران ثروتمند کانادا به ونکوور و تورنتو، پس از گرفتن اقامت دائم در این کشور بازار مسکن را در این دو کلانشهر به شکلی افسارگسیخته غیرقابل کنترل کرده است. این مهاجران با صرف سرمایه‌های هنگفت برای خرید و فروش خانه‌ها در این مناطق اقدام می‌کنند و با ایجاد بحرانی ناخواسته مشکلاتی را برای ساکنان این بخش‌ها به وجود می‌آورند.
چرا این طور شده است و راه حل چیست؟ این مطلب به همین می‌پردازد.
بررسی‌ها نشان می‌دهد مهاجران ثروتمند از طریق «برنامه مهاجرت سرمایه‌گذاران به کبک» (QIIP) وارد کانادا می‌شوند، اما با استفاده از بند قانونی حق جابجایی آزاد مهاجران دارای اقامت دائم، پس از 5 سال به کلانشهرها نقل مکان کرده و باعث برخی مشکلات اقتصادی می‌شوند.
همین امر سبب شده است که در سال‌های اخیر مخالفان این طرح، خواهان بازنگری در روش جذب مهاجران باشند.
وقتی مالیات‌ها بی‌اثر می‌شوند
هجوم مهاجران سرمایه‌دار به دو شهر پرطرفدار کانادا، بحران جدی در بازار مسکن به وجود آورده است. گرچه مسئولان شهری برای مهار این شرایط، طرح‌های مالیاتی را برای خریداران خارجی مسکن تعیین کرده‌اند، اما بسیاری از مهاجران ثروتمند با یافتن میان‌برهای غیرقانونی، از پرداخت مالیات فرار کرده و اثربخشی این اقدامات را به میزان زیادی محدود کرده‌اند.
لزوم بازنگری در طرح مهاجرتی پر سود
در برنامه QIIP، مهاجرانی که ثروت خالص آنها ۶ / ۱ میلیون دلار یا بیشتر باشد، برای گرفتن مجوز اقامت دائم در کانادا می‌بایست به مدت 5 سال مبلغ ۸۰۰ هزار دلار را در کبک سرمایه‌گذاری کنند. پس از پایان این دوره، این سرمایه به مهاجران بازگردانده می‌شود و سود حاصل از آن به چرخه اقتصادی کبک وارد می‌گردد.
این سوددهی کلان به استان فرانسوی زبان کبک، باعث اعتراض مسئولان شهری ونکوور و تورنتو شده است. منتقدان بر این باورند در شرایطی که بار هزینه‌های خدمات درمانی، آموزش و سایر خدمات عمومی مهاجران بر دوش بریتیش کلمبیا و انتاریو است، این طرح مهاجرتی تنها به سود کبک است.
کارشناسان همچنین معتقدند یکی از دلایل بروز این مشکل، نقص قانون اساسی کانادا برای آزادی نقل و انتقالات دارندگان اقامت دائم این کشور است. گرچه متقاضیان طرح QIIP، باید پیش از هر اقدامی برای اقامت در کبک تعهد بدهند، اما این بند قانونی پس از پذیرش دائمی مهاجران، جابجایی آزاد را جزو حقوق اساسی آنها به حساب آورده و نمی‌تواند مانع از کوچ آنها به کلان‌شهرهای کانادا شود.
براساس آخرین گزارش‌ها، از ۶۰ هزار نفری که در سال ۲۰۱۶ از طریق QIIP وارد کانادا شدند، نزدیک به ۵۰ هزار نفر ساکن ونکوور یا تورنتو بودند.
سرمایه‌داران چطور می‌توانند از کبک مهاجرت بگیرند
دولت کبک از سپتامبر امسال شرایط را برای پذیرفتن متقاضیانی که می‌خواهند از طریق سرمایه‌گذاری به کانادا مهاجرت کنند دشوارتر کرد. مهاجران پولدار برای ورود به کانادا باید شرایط زیر را داشته باشند:
دست کم دو سال سابقه‌ی مدیریتی در طی دوره‌ی پنج ساله‌ی قبل از درخواست.
ثروت خالص قانونی بیش از ۲ میلیون دلار کانادا که قبلا یک میلیون و ۶۰۰ هزار دلار بوده است.
قصد اقامت در استان کبک و تعهد به سرمایه‌گذاری یک میلیون و ۲۰۰ هزار دلار کانادا که قبلا ۸۰۰ هزار دلار بوده است.
دولت فدرال تا سال ۲۰۱۴، از طریق برنامه‌ی مهاجرت سرمایه‌گذاری کانادا (CIIP)، راهی را برای دریافت مجوز اقامت دائم این کشور پیش روی میلیونرهای تازه‌‌وارد قرار می‌داد که این برنامه، به طور معمول بر اساس بهره به دست آمده از پول‌های سرمایه‌گذاری شده، بود.
در دهه ۱۹۹۰ که نرخ بهره‌ها بسیار بالا بود، سود حاصل از این برنامه برای کانادا به اوج خود رسید. اما دولت وقت این کشور با وجود استدلال‌های محکمی که سودده بودن این طرح را نشان می‌داد، آن را برای اقتصاد کانادا بی‌اثر خواند و در سال ۲۰۱۴، این برنامه مهاجرتی با جنجال فراوان متوقف شد.
در این میان مسئولان استان کبک، با توجه به شرایط جدید و اینکه تنها گزینه برای انجام سرمایه‌گذاری منفعل مهاجرتی بودند، از ادامه این برنامه استقبال کردند.
اما انتقادی که بر این شرایط وارد است اینکه بسیاری از افرادی که با این شروط وارد کانادا می‌شوند، به جای کبک (تنها ۱۶ درصد در این استان اقامت دارند) ، در بریتیش‌کلمبیا و انتاریو ساکن می‌شوند اما این استان‌ها از بودجه‌های فدرال اسکان مهاجران که به ناحق به کبک تعلق می‌گیرد، محروم هستند. به این ترتیب می‌توان گفت این نقدها با این هدف انجام می‌شود که دولت فدرال تحت فشار قرار گرفته و به عنوان بازیگر اصلی در ارائه اقامت دائم از طریق سرمایه گذاری، جایگاه خود را در برنامه سرمایه‌گذاری مهاجرتی پس بگیرد.
حالا با این بحران چه می‌شود کرد؟
برنامه مهاجرت سرمایه‌گذاری در کانادا در فوریه ۲۰۱۵ با برنامه آزمایشی مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری خطرپذیر (IIVCP) جایگزین شد، اما محبوبیتی نیافت و وزیر مهاجرت وقت به طور علنی تایید کرد که این برنامه، بخاطر استقبال نشدن از سوی سرمایه‌گذاران خارجی اجرایی نشد.
این سیاست‌گذاری شکست‌خورده، کانادا را به سمتی پیش می‌برد که تمایل موفق‌ترین فعالان تجاری جهان و خانواده‌های‌شان را برای مهاجرت به این کشور کمرنگ کند.
راه برون رفت از این بحران واضح است. دولت ترودو باید بدون از دست دادن وقت، طراحی مجدد IIVCP را در دستور کار خود قرار دهد. برای تحقق این هدف، تنها لازم است که دولت سیاست‌های درستی را در نظر بگیرد و برنامه را به گونه‌ای مورد سازمان‌دهی مجدد قرار دهد که در جذب فعالان اقتصادی ثروتمند و برگزیده که میلیون‌ها دلار به کسب و کارهای کانادایی تزریق کرده و با راه‌اندازی بیزینس‌های جدید، شغل‌های بیشتری ایجاد خواهند کرد، موفق عمل کند.
مزایای طرح سرمایه‌گذاری مهاجرت برای کبک
در فاصله سال‌های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۶، کبک با بهره‌گیری از این طرح، ۷۱۴ میلیون دلار در اختیار ۴۷۳۷ شغل در ۱۷ نقطه این استان قرار داد. همچنین بررسی‌های سه اقتصاددان در انتاریو و کبک در سال ۲۰۱۰ نشان داد که در طی دوره پنج‌ساله سرمایه‌گذاری منفعل، هر سرمایه‌گذار به طور میانگین بیش از ۷۷۰هزار دلار به اقتصاد کبک تزریق می‌کند. در سال‌های ۲۰۱۸-۲۰۱۷، مسئولان کبک در راستای جذب مهاجر خارجی سرمایه‌گذار، ۱۹۰۰ متقاضی جدید مهاجرت را با شرایط خاص جذب کرده است.
مهاجران بیشتر از خود کانادایی‌ها کسب و کار راه می‌اندازند
علاوه بر این، سازمان آمار کانادا در گزارش تازه‌ای با عنوان «مهاجرت، مالکیت تجاری و استخدام در کانادا» که نخستین نمونه از نوع خود به شمار می‌آید، تایید کرده است که احتمال راه‌اندازی کسب و کار از سوی مهاجران ثروتمند بیشتر از خود کانادایی‌ها است.
تلاش برای بازگشت به دوران اوج
کانادا حالا دارد می‌کوشد همراه با کبک و از طریق مهاجرت در حوزه سرمایه‌گذاری، دوباره به بازیگری اصلی در عرصه مهاجرت‌های بین‌المللی تبدیل شود و حتی به محبوبیت برنامه EB-5 ایالات متحده در جذب سالانه ۱۰ هزار مهاجر تجاری رسیده یا از آن هم فراتر رود.
کانادا برای اینکه بتواند در حوزه جذب مهاجران سرمایه‌دار بار دیگر پیشتاز شود، شکل اصلاح‌شده‌ای از QIIP را ارائه کرده و می‌کوشد تا با تکرار سایر برنامه‌های موفق بین‌المللی، مدل مدبرانه و هدفمندی را در پیش گیرد تا سرمایه‌ای برای بازار کسب و کار در کانادا ایجاد کند. به این ترتیب این کشور می‌تواند براساس اهداف سازمان‌یافته و روشنی که شامل یکپارچگی برنامه، رقابت‌پذیری بین‌المللی، رسیدگی بر بهره‌وری هزینه‌ها و سرعت رسیدگی است، عمل کند.
برنامه فدرال مهاجرت از طریق سرمایه‌گذاری خطرپذیر به آخر خط رسیده، اما نیاز کانادا به مهاجران سرمایه‌گذار با ثروت خالص بالا، همچنان وجود دارد. سرمایه انسانی غیر قابل انکاری که کانادا از طریق جذب خلاق‌ترین و ثروتمندترین فعالان تجاری جهان و خانواده‌های‌شان به دست می‌آورد، حتی از مزایای مالی چشمگیری که از این راه عاید کشور شده و در شرایط اقتصادی فعلی و با توجه به سیاست‌هایی که برای جذب سرمایه‌های خارجی داریم، اهمیت بیشتری خواهد داشت
