نسل جدید در کانادا «خانه ویلایی» دوست دارد، اما نمی‌تواند بخرد
فهرست مطالب
زندگی در یک خانه ویلایی با یک گاراژ و حیاط پشتی بزرگ، فقط رویای نسل‌های قبلی که در کانادا ساکن بوده است نیست؛ نتایج یک نظرسنجی جدید از نسل جدید نشان می‌دهد بسیاری از آنها رویای داشتن خانه‌ای بزرگ و ویلایی دارند و بیش از نیمی از آنها می‌خواهند تا دو سال آینده یک خانه ویلایی بخرند. اما وقتی به شرایط بازار و قیمت‌ها (به خصوص در بازارهای تورنتو و ونکوور نگاهی می‌کنیم) واقعیت احتمالا چیز دیگری است. به نظر می‌رسد این نسل که مثل پدران و مادران خود عاشق گاراژ و سگ و بچه‌های زیاد است، باید به خاطر واقعیت‌های اقتصادی از برخی چیزها بگذرد.
دانلود شماره ۶۷ هفته‌نامه چاپی آتش
جدیدترین نظرسنجی‌ها در کانادا نشان می‌دهد نسل هزاره یعنی کسانی که در دهه ۸۰ میلادی و اوایل دهه ۹۰ به دنیا آمده‌اند، هنوز از آرزوی خانه‌های ویلایی دست نکشیده‌اند. این در حالی است که قیمت خانه‌ها بسیار زیاد است و نمودارهای قیمت در بالاترین حد خود قرار دارد.
برنامه خرید خانه ویلایی برای نسل جدید جدی است
بر اساس نظرسنجی انجمن مشاوران املاک انتاریو OREA حدود ۵۱ درصد از نسلی که متعلق به دهه 1980 و بعد از آن هستند (یعنی نسل Y ) هنوز هم به صورت جدی می‌خواهند در یکی تا دو سال آینده خانه‌ای ویلایی بخرند و برای آن برنامه‌ریزی منسجم دارند. این در حالی است که هیئت مشاوران املاک تورنتو می‌گوید در بازار «روندهای مشکل‌زا» وجود دارد.
اما برنامه‌ریزی و خرید دو مقوله جداست. خریداران بار اولی خانه‌های ویلایی در Ontario هیچ وقت تا این حد برای ورود به بازار با مشکل روبرو نبوده‌اند. در شهری مانند تورنتو در حال حاضر میانگین قیمت فروش خانه‌های ویلایی بیش از ۲ / ۱ میلیون دلار است.
بری سرکوا، رئیس TREB در بیانیه‌ای اعلام کرد: «در حال حاضر، سیاست‌های مربوط به بازار مسکن برای تمام سطوح دولت مهم‌ترین مسئله است. سیاست‌گذاران باید به فکر راه‌حل‌هایی برای کمبود عرضه خانه در GTA باشند؛ کمبودی که یک مشکل دائمی در این منطقه است.»
توان خرید در عمل؛ فقط کاندو
بر اساس این نظرسنجی‌ها به نظر می‌رسد نسل هزاره احساس می‌کند که در عمل فقط می‌تواند کاندو بخرد. فهد مالک، مدیر بخش ارتباطات بازار در OREA می‌گوید: «به نظر من آنچه ما در این تحقیق می‌بینیم چند فاکتور است. این موضوع مرحله‌ای از زندگی است. همان‌طور که نیازها تغییر می‌کنند، خواسته‌های شما برای یک خانه هم تغییر می‌کند. نیاز کنونی داشتن خانه بزرگتر است و خانه‌های ویلایی این امکان را به شما می‌دهند.»
این نظرسنجی که به صورت آنلاین توسط Ipsos صورت گرفت، تحقیق دقیقی به حساب می‌آید.
بر اساس یافته‌های این پژوهش، 77 درصد از این نسل (که بین سال‌های 1981 تا 1992 به دنیا آمده‌اند) فکر می‌کنند سرمایه‌گذاری بر روی مسکن خوب است. سال گذشته تنها 70 درصد آنها چنین فکری می‌کردند.
اما چرا این نسل تا این حد به بازار مسکن امیدوار است؟ شاید یکی از دلایل آن این باشد که بازار مسکن کانادا در ۲۰ سال گذشته تنها یک بار سقوط کرده است. بازار مسکن انتاریو حتی در اوج رکود اقتصادی ۲۰۰۸ – ۲۰۰۹ نیز جزو بازارهای خوب کانادا بود.
نسل هزاره در Ontario تقریبا باید خریدن خانه بزرگ و ویلایی را همواره به عنوان یک آرزو با خود داشته باشد. اوضاع در بریتیش‌کلمبیا هم بهتر از این نیست؛ جایی که متوسط قیمت‌های خانه‌های ویلایی در شهر ونکوور حدود ۶ / ۱ میلیون دلار است.
آمارهای جدید پایان سال نشان می‌دهد تلاش‌های دولت استانی برای جلوگیری از رشد قیمت خانه‌های ونکوور بی‌نتیجه نبوده است و پس از اعلام اینکه خریداران خارجی بازار مسکن باید ۱۵ درصد مالیات بدهند، بازار کمی آرام‌تر شده است. رویای خانه ویلایی شاید در ونکوور دست‌یافتنی شود.
هزینه خرید خانه؛ زندگی در حومه شهر
برخی اما به قیمت رفتن به حومه شهرهای بزرگ حاضرند خانه ویلایی بخرند. به نظر می‌رسد علاقه به زندگی در یک خانه بزرگ به حدی است که باعث می‌شود خریداران جدید، در اطراف شهرها خانه‌های ویلایی بخرند.
التون اش، یک مشاور املاک و مسکن است. او می‌گوید: «علاقه به داشتن سگ، گاراژ و به دنیا آوردن بیش از دو فرزند هنوز به شدت وجود دارد؛ مهم نیست در مورد کدام نسل صحبت می‌کنیم. من به تازگی سفری به Manitoba داشتم و با یک گروه در فاصله 35 کیلومتری شمال Winnipeg ملاقات کردم. قیمت زمین در آنجا زیاد بود اما آنجا هم وقتی که از مرکز شهر به سمت حومه حرکت کردیم، همین اتفاق افتاد و قیمت‌ها ارزان‌تر شد. شاید به همین خاطر است که نواحی دور از شهر محبوبیت بیشتری دارند.»
زندگی در نزدیکی دان‌تاون به معنی پایین آوردن انتظارات است.
این پژوهش در مورد اینکه مردم علاقه دارند خانه ویلایی‌شان را در چه مکانی بخرند، صحبتی نمی‌کند اما برای کسی که ساکن تورنتوست، اینکه 100 کیلومتر دورتر از محل کارش زندگی کند، موضوع عجیبی نیست.
داگ نوریس، جمعیت‌شناسی است که برای موسسه Environics Analytics کار می‌کند. او می‌گوید نسل بیبی‌بومر‌ها (یعنی افرادی که در دوره انفجار جمعیت به دنیا آمده‌اند) به این زودی‌ها بازنشسته نمی‌شوند، پس احتمالا هنوز لازم نیست خانه‌های یک طبقه زیادی ساخته شود.
او می‌گوید: «آنها تا سن 75 سالگی، در همان خانه‌هایی که هستند می‌مانند و نقل مکان نمی‌کنند.»
او می‌گوید از لحاظ نیازهای جمعیتی، همه چیز باید به سوی خانه‌های ویلایی برود اما واقعیت اقتصادی به این معنی است که گاهی باید با شرایطی که مطلوب نیست بسازیم.
این گزارش همچنین می‌گوید خریداران نسل هزاره، بعد از خانه ویلایی، 28 درصد به اتاق‌های آپارتمانی، 18 درصد بهsemi-detached و 13 درصد به row houses تمایل دارند.
خانه‌های ویلایی ممکن است انتخاب اول این نسل باشد، اما واقعیت بازار چیز دیگری می‌گوید؛ حداقل درباره شهرهایی مثل ونکوور و تورنتو می‌توانیم مطمئن باشیم که خانه‌های ویلایی برای برخی از آنهایی که برای بار اول می‌خواهند خانه بخرند، آرزویی دست‌نیافتنی است.
