هارپر می‌ماند یا می‌رود؟ نگاهی به‌صف‌ارائی‌های سیاسی در آستانه انتخابات
آقای هارپر یکشنبه پس از ملاقات با فرمانداری که در واقع منصوب خود اوست انحلال پارلمان اتاوا و آغاز مبارزات برای انتخاباتی که عنوان نفس‌گیرترین انتخابات تاریخ کانادا را گرفته است اعلام کرد.
بازیگران اصلی صحنه سیاست کانادا، که از پیش آماده این رویداد از پیش اعلام شده بودند، بلافاصله صف‌آرائی‌های خود را برای به‌دست‌آوردن ۳۳۸ کرسی پارلمان اتاوا آشکار کردند.
محافظه‌کاران که الان حکومت را در دست دارند امیدوارند با این اقدام رئیس حزب‌شان، با حفظ اکثریت خود در مجلس اوتاوا، بتوانند همچنان حکومت اکثریتی ۹ ساله را در دستان خود نگهدارند.
لیبرال‌ها که ظاهرا هنوز نتوانسته‌اند از رسوائی مالی سال ۱۹۹۵ کمر راست کنند دو بار پیشنهاد حزب NDP را برای ائتلاف رد کرده‌اند و امیدوارند در سایه فضای متفاهم و ضدافراطی‌گری بین‌المللی بتوانند کرسی‌های لازم را برای حکومت، چه به‌شکل اکثریت و یا چه به‌شکل اقلیت به‌دست بیاورند، امیدی که نظرسنجی‌های فعلی دورنمای روشنی از آن نشان نمی‌دهد.
در این میان حزب NDP طبق نظرسنجی‌ها بیشترین اقبال عمومی را تا این لحظه دارند، بر طبق یک نظر سنجی که در تورنتواستار منتشر شده، در این لحظه NDPها پیشرو افکار عمومی هستند، اما تا برگزاری انتخابات که روز ۱۹ اکتبر خواهد بود خیلی اتفاقات ممکن است بیفتد. بنا به سنتی دیرینه معمولا آخرین هفته پیش از انتخابات، سرنوشت سکان سیاسی کشور مشخص می‌شود. بازیگران سیاسی برگه‌های تعیین‌کننده خود را نگه‌می‌دارند تا در آخرین لحظه‌ها رو کنند و به این ترتیب توان پاتک را از رقبای‌شان بگیرند. بنابراین ناظران سیاسیِ انتخابات، خیلی این آمارها را قابل اتکا نمی‌دانند، آمارهایی که محافظه‌کاران را در رده دوم و لیبرال‌ها را در رده سوم قرار می‌دهد.
از اولین انتخابات پارلمانی کانادا در سال ۱۸۶۷ تا امروز که ۴۱ انتخابات برگزار شده، هیچ‌گاه چنین فرصت طولانی برای رقبای سیاسی مهیا نبوده تا همه تلاش خود را برای دستیابی به کرسی‌های بیشتر به‌کار برند.
حزب محافظه‌کار پایگاه سنتی نسبتا قدرتمندی به‌خصوص در مناطق غربی کانادا دارد. اگر چه تاسیس این حزب به سال۲۰۰۳ بازمی‌گردد اما از ادغام دو حزب دیگر محافظه‌کاران پیشرو با سابقه‌ای ۱۴۰ ساله و حزب جوان الیانس کانادائی آقای هارپر شکل گرفته است.
حزب لیبرال که از دو سال پیش آقای ترودو ۴۷ ساله سکان رهبری آن را به دست گرفته قدیمی‌ترین حزب موجود کاناداست که سال‌های طولانی بر مسند قدرت بوده و از سال ۱۹۹۵ که تشت رسوائی مالی‌اش در جریان رفراندم استقلال کبک از بام افتاد، دیگر نتوانست دوران طلائی قدرت خود را تکرار کند. مناطق شرقی کشور از جمله انتاریو به‌طور سنتی به لیبرال‌ها گرایش دارند.
آنچه در این میان برای ایرانی‌ها اهمیت دارد نگاهی است که احزاب به آینده روابط خود با ایران پس از پیروزی دارند، ایرانی که حالا پس از توافق هسته‌ای با گروه پنج + یک توانسته موقعیت تازه‌ای برای خود در سطح روابط بین‌الملل ایجاد کند.
حزب آقای هارپر، که از ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ در یک اقدام یک‌طرفه کلیه مناسبات خود را با ایران قطع کرده و سفارت خود را هم در تهران بسته، اعلام کرده که حتی با توافق اخیر هم به تحریم‌های خود علیه ایران ادامه می‌دهد.
اما آقای ترودو چندی پیش اعلام کرده بود که در صورت پیروزی در فکر بازسازی رابطه با ایران و حتی بازگشائی سفارت اوتاوا در تهران است.
حزب NDP هم اگرچه هنوز نظر خود را درباره رابطه با ایران درصورت پیروزی اعلام نکرده اما در زمان تصمیم دولت آقای هارپر در سال ۲۰۱۲، از مخالفان این تصمیم بوده است.
کاندیداهای ایرانی‌تبار در هر سه حزب
همان یکشنبه بلافاصله پس از اعلام آغاز انتخابات توسط آقای هارپر کاندیداهای احزاب مختلف معرفی شدند. در تورنتوی بزرگ پنج کاندیدای معرفی‌شده ایرانی‌تبار هستند.
حزب لیبرال:
مریم منصف از پیتر بورو
علی احساسی از ویلودیل
مجید جوهری از ریچموندهیل
حزب محافظه‌کار
مایکل پارسا از ریجموندهیل
حزب نئودموکرات NDP
پویان طبسی‌نژاد از ویلودیل
حدود ۸۰ روز تا تعیین سرنوشت کانادا برای سال‌های در پیشرو باقی مانده است، سال‌هایی که به‌خاطر صف‌آرائی‌های نوین جهانی و نیز وضعیت اقتصادی کانادا سرنوشت‌ساز خواهد بود. آیا در پایان این هشتاد روز آقای هارپر دهه دوم حکومت خود را آغاز خواهد کرد یا فرصت را به‌رقبای سیاسی خود در حزب لیبرال یا NDP واگذار خواهد کرد؟
