پروسه مهاجرت برای این مادر آن قدر طول کشید که او از دنیا رفت
شبیر جعفر که ۳۰ سال در کانادا زندگی کرده و مالیات پرداخته برای اسپانسری مادرش اقدام کرد، ولی پس از ۱۱ سال بدون اینکه جوابی بگیرد او را از دست داد
شبیر جعفر در سال ۲۰۰۷، مدت کوتاهی پس از آنکه پدرش در خانه‌ی خانوادگی‌شان در انگلستان از دنیا رفت، درخواست کرد تا مادر سالمندش را نزد خود به کانادا بیاورد.
اما انتظار عذاب‌آور این خانواده برای پیوستن به یکدیگر، سرانجام پس از ۱۱ سال در ژانویه امسال به پایان رسید؛ نرگس جعفر ۸۰ ساله، در بیمارستانی در انگلستان، بر اثر ذات‌الریه از دنیا رفت، در حالی که درخواست اسپانسری او هنوز هم در جریان بود.
شماره ۱۴۵ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
آقای جعفر تاجر بازنشسته‌ای است که در دهه‌ی ۱۹۹۰ به کانادا مهاجرت کرد و اکنون در ریچموندهیل زندگی می‌کند و شهروند کاناداست. او می‌گوید: «ما به خاطر زمان طولانی رسیدگی به این پرونده به کلی منزجر شده‌ایم. این واقعا ناعادلانه و غیر قابل قبول است.»
وزارت‌خانه می‌گوید به دلیل نگرانی‌های مرتبط با حفظ حریم خصوصی، نمی‌تواند بدون کسب رضایت فرد متوفی، درباره‌ی پرونده اظهار نظری داشته باشد.
خانم جعفر که اصالتا اهل کنیا بود، برای فرار از آزار و اذیت علیه آسیایی‌تبارها در آفریقای شرقی، به بریتانیا نقل مکان کرد. او دو پسر داشت که یکی از آنها بعدا به تورنتوی بزرگ آمد.
شبیر جعفر که ۶۰ سال دارد، می‌گوید درخواست اسپانسری مادرش را در سپتامبر ۲۰۰۷ ارائه کرد که در آن زمان، طبق اعلام وب‌سایت مهاجرت دولت کانادا، رسیدگی به این تقاضا باید ظرف ۳۶ ماه انجام می‌شد. با این حال، تنها در اپریل ۲۰۱۲ بود که این خانواده از مقامات کانادایی نامه‌ای دریافت کردند و به آنها گفته شد که درخواست‌شان در دست بررسی است.
چرا اداره مهاجرت نمی‌خواست او را بپذیرد؟
در نوامبر ۲۰۱۳، وزارت مهاجرت به آقای جعفر اطلاع داد که مادرش ممکن است از شرایط لازم برای مهاجرت برخوردار نباشد، چون «وضعیت سلامتی او به گونه‌ای است که منطقا می‌توان انتظار داشت نیازمند به خدمات بهداشتی و اجتماعی فراوانی باشد.»
در خلال یک آزمایش پزشکی، تست خون خانم جعفر نشان داد که او مبتلا به نارسایی کلیوی است و ضعف کلیه‌هایش احتمالا به «تخریب برگشت‌ناپذیر» منجر شده و او در نهایت به دیالیز و پیوند کلیه نیاز پیدا خواهد کرد.
وزارت مهاجرت در پرونده‌ی خانم جعفر که در اختیار خانواده‌ی او قرار گرفته، نوشته است: «فراهم آوردن چنین خدمات درمانی‌ای هزینه‌بر است. در کانادا، بیماران نیازمند به پیوند کلیه، یا درمان‌های مرتبط با پیوند کلیه، در لیست‌های انتظار به سر می‌برند و این متقاضی نیز احتمالا در چنین لیست‌هایی قرار خواهد گرفت.»
وزارت‌خانه در فوریه‌ی ۲۰۱۵ با درخواست اسپانسری مخالفت کرد. مارچ گذشته، پس از گذشت دو سال دیگر، تقاضای فرجام این خانواده در دادگاهی مستقل مورد بررسی قرار گرفت.
در فرجام‌خواهی، جعفر به قاضی گفت که برادرش در انگلستان، به دلیل شرایط سلامتی خود، قادر به نگهداری از مادرشان نیست. او گفت که در کانادا خودش و همسر و دو فرزند بزرگسال‌شان از مادرش مراقبت خواهند کرد. خانواده همچنین پیشنهاد داد که هزینه‌های پزشکی مادر سالخورده‌شان را متقبل شود.
در نهایت، دادگاه استیناف درخواست اسپانسری را به وزارت‌خانه فرستاد تا دوباره مورد بررسی قرار گیرد، با این نتیجه‌گیری که «با توجه به همه‌ی شرایط پرونده، ملاحظات انسان‌دوستانه و شفقت‌آمیز کافی برای اعطای کمک‌های ویژه وجود دارد.»
ماه می گذشته، وزارت مهاجرت از مادر آقای جعفر درخواست آزمایش پزشکی دوباره کرد و در ژانویه نیز، یک بار دیگر، خواستار اطلاعات پزشکی اضافه شد. خانم جعفر دو هفته بعد بر اثر ذات‌الریه در لندن از دنیا رفت. او هرگز به دیالیز احتیاج پیدا نکرد.
آقای جعفر در حالی که می‌گریست، گفت: «بعد از ۱۱ سال تلاش، هزاران دلار هزینه‌ی وزارت مهاجرت و وکیل‌هایم، پر کردن بی‌نهایت فرم و تحویل به موقع آنها و دست‌کم سه بار آزمایش پزشکی برای مادرم، آخرش به جز غم و غصه به هیچ نتیجه‌ای نرسیدیم.»
«دولت کانادا نباید با شهروندان وفادار، مطیع قانون و مالیات پرداز خود چنین رفتاری داشته باشد. برای تجدید نظر در سیستم مهاجرت باید کاری کرد… برای من و مادرم دیگر خیلی دیر شده است، ولی دیگرانی هستند که می‌توانند از این تجدید نظر بهره‌مند شوند.»
ناتالی دومازت، وکیل خانواده، می‌گوید این پرونده نمونه‌ی کاملی از پیامدهایی است که تاخیر در فرایند بررسی درخواست‌های مهاجرت می‌تواند داشته باشد.
دومازت در ایمیلی می‌نویسد: «آنچه مرا آزار می‌دهد، آن است که دولت اساسا این بخش را برای اسپانسری پدر و مادرها و پدربزرگ و مادربزرگ‌ها ایجاد کرد و در ابتدا هم می‌دانست که این گروه از مردم، یا پیر هستند و یا در حال پیر شدن هستند و بنابراین، با مشکلات درمانی مواجه خواهند بود.»
«وزارت مهاجرت باید می‌دانست که طولانی شدن زمان رسیدگی‌ها تاثیر چشمگیری بر توانایی این متقاضیان مهاجرت برای پیوستن به خانواده‌های‌شان در کانادا خواهد داشت.»
