این گزارش آتش داستان‌هایی است همه تلخ، همه رنج، همه حسرت؛ از آدم‌هائی که در همان آغاز راه پرواز ماندند و هرگز به مقصد نرسیدند. پرواز کوتاه PS752 از تهران به مقصد سقوط و نیستی

حرف زیادی برای گفتن نیست، ۱۷۶ مسافر با یک دنیا آرزو و امید سوار هواپیما شدند تا به جائی بروند، اما آنچه از همه این آرزوها باقی ماند؛ انبوهی است از لوازم شکسته و بسته در بیابان و انبوهی از سوگ در دل بازماندگان.
شاید تعداد قربانیان یک حادثه در وهله اول، هر چقدر هم کم یا زیاد، فقط یک عدد باشد، اما عددها وقتی در میان آدم‌ها مابه‌ازا می‌یابند، شخصیت‌ها شکل می‌گیرند، پیشینه آنها معرفی می‌شود، روابط مشخص می‌گردد، آن وقت حتی عدد یک هم زیاد است، چه برسد به ۶۳ نفر که عازم کانادا بودند با چمدانی از خاطره از روزهای اقامت در ایران و دلی پر از امید برای بازگشت دوباره به خانه و زندگی در وطن دوم؛ کانادا.
عددها حتی بیشتر هم هست؛ ۱۴۶ نفر ایرانی هر کدام با داستانی و رویایی و بالاخره همه ۱۷۶ نفری که هر کدام به دلیلی تهران را به سمت کیِف اوکراین ترک می‌کردند.
این شماره آتش داستان‌هایی است همه تلخ، همه رنج، همه حسرت؛ از آدم‌هائی که در همان آغاز راه ماندند و هرگز به مقصد نرسیدند. بیشتر