کانادایی‌ها چهل درصد غذای خود را دورمی‌ریزند
آیا حاضرید چک حقوقتان را نقد کنید و بعد یک سوم آن پول را آتش بزنید؟ تمایل دارید باک بنزین خودرو را پر کنید و سپس یک سوم آن را با روشن گذاشتن خودرو هدر دهید؟ یا حاضرید از هر سه رمانی که در کتابخانه دارید یکی را داخل بخاری بریزید و بسوزانید؟ حاضر نیستید؟ البته که نه؛ چرا که چنین کاری به معنی اتلاف نامعقول پول و انرژی و همچنین زیان رساندن به محیط زیست خواهد بود. جدا از این، حتی اگر بخشی از پول خود را هم نیاز نداشته باشید، ترجیح می‌دهید آن را به جای سوزاندن به خیریه‌ها ببخشید. این‌طور نیست؟
باید بگوییم که متاسفانه در عمل این طور نیست؛ حداقل در مورد مواد غذایی، ما ساکنان کانادا این کار را نمی‌کنیم. در این مطلب می‌بینیم که شرایط دور ریز غذا در کشور کانادا چه وضعیتی دارد.
در کانادا ما هر سال ۴۰ درصد از مواد غذایی خود را دور می‌ریزیم؛ یعنی معادل ۳۱ میلیارد دلار یا حدود ۸۶۴ دلار برای هر نفر. توجه کنیم که «هزینه حقیقی» این اتلاف بالغ بر ۱۰۷ میلیارد دلار می‌شود، چرا که طبق برآورد سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (FAO)، ارزش مواد غذایی دور ریخته شده تنها نمایانگر ۲۹ درصد از هزینه‌های حقیقی شامل تأثیرات زیست‌محیطی و اجتماعی است.
۳۰ درصد غذای کره زمین دور ریخته می‌شود
اگر به میزان اتلاف غذا در سطح جهانی نگاه کنیم، به رقم ترسناک یک هزار میلیارد دلار آمریکا برمی‌خوریم؛ ۳۰ درصد تمام موادغذایی تولید شده بر روی این سیاره هدر می‌رود و در همان حال ۸۰۰ میلیون نفر از گرسنگی رنج می‌برند.
موادغذایی دور ریخته شده، علاوه بر آنکه کسی را سیر نمی‌کنند، موجب آلودگی محیط زیست نیز می‌شوند. طبق محاسبات FAO، غذاهای دورریخته‌شده موجب تولید ۳/۳ میلیارد تن گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان می‌شود، یک چهارم از زمین‌های قابل زراعت را از بین می‌برد و موجب بی‌ثباتی سیاسی می‌شود، چرا که تغییرات اقلیمی کمبود مواد غذایی به همراه می‌آورد.
این جنبه خوف‌انگیز از زندگی مدرن وقتی شکل ناگوارتری به خود می‌گیرد که در می‌یابیم تنها اگر از خودمان و شرکت‌هایمان و دولت‌هایمان مطالبات بیشتری داشته باشیم، می‌توانیم تا حد زیادی از اتلاف مواد غذایی بکاهیم.
طرح نماینده پارلمان کانادا
روس-الن بروسو، نماینده پارلمان فدرال و عضو حزب NDP، ارائه‌کننده لایحه C-231 است؛ لایحه‌ای که در پارلمان یکی از موضوعات مورد بحث است. او وبلاگی راه انداخته تا توضیح دهد به چه دلیل خواستار ایجاد یک استراتژی ملی برای مقابله با اتلاف مواد غذایی است؛ یک استراتژی که می‌تواند سالانه صدها دلار از هزینه‌های هر مصرف‌کننده بکاهد، سود کشاورزان و مغازه‌داران را بالا ببرد و به حل بحران ناامنی غذایی ۳/۹ میلیون کانادایی که هر ساله از تأمین «غذای مناسب» برای خود ناتوان هستند کمک کند.
تجربه موفق فرانسه
فرانسه در سال ۲۰۱۵ دور ریختن مواد غذایی فروخته نشده را برای مغازه‌دارها غیرقانونی اعلام کرد؛ آنها اکنون ملزم هستند که این مواد غذایی را یا به خیریه‌ها ببخشند و یا تحویل مزرعه‌داران بدهند تا به مصرف خوراک دام و کود برسد. اگر دولت و مغازه‌دارها بتوانند بر سر این موضوع به توافق برسند، کانادا نیز می‌تواند دست به اقدام مشابهی بزند.
در حقیقت، پروژه آزمایشی کم‌هزینه «محصولات نامرغوب» Ugly Produce فروشگاه‌های Loblaws آن‌چنان محبوبیت یافت که این فروشگاه زنجیره‌ای در حال گسترش پیشنهاد «Naturally Imperfect» خود در سطح ملی است. حالا تنها کاری که لازم است انجام دهیم آن است که رقبای این فروشگاه را نیز در این طرح همراه سازیم. اما این تنها بخشی از مشکل است.
۴۷ درصد از اتلاف مواد غذایی توسط ما مصرف‌کنندگان اتفاق می‌افتد و نیز بخش بزرگی از مواد غذایی اساساً به فروشگاه‌ها یا رستوران‌ها راه پیدا نمی‌کنند. بنابراین لازم است که جلوگیری از اتلاف مواد غذایی را در تمام سطوح آغاز کنیم؛ از نقطه شروع زنجیره عرضه در مزرعه تا میز غذا و سطل زباله.
