سه راه پرطرفدار برای سرمایه‌گذاری در سیستم مالی کانادا
فهرست مطالب
شماره ۱۰۰ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
اسپانسر ویژه: رضا شهبا – مشاور امور مالی – کانادا
سرمایه‌گذاری برای هر کدام از ما، معنی خاصی دارد و از آن هدف مشخصی را دنبال می‌کنیم. برای برخی، بازنشستگی در درجه اول اهمیت است و برخی دیگر دوست دارند به سرعت، میزان نقدینگی خود را بالا ببرند. به همین دلیل است که نمی‌توان گفت بهترین راه سرمایه‌گذاری چیست؛ موفقیت مالی برای هر نفر بستگی به هدف‌هایش دارد و تنها راهی که وجود دارد، آشنایی با راه‌های مختلف رسیدن به هدف‌هاست.
شما می‌خواهید با پول خود چه کاری انجام دهید؟ آن را در بانک بگذارید یا به فرد مطمئنی بدهید تا برایتان سرمایه‌گذاری کند؟ در این مطلب سه راهی را بررسی می‌کنیم که بسیاری از ما ممکن است یکی از آنها را به عنوان راهی برای سرمایه‌گذاری خود انتخاب کنیم. برخی با پول خود سهام می‌خرند، برخی اوراق قرضه را انتخاب می‌کنند و گروهی دیگر هم ترجیح می‌دهند به سراغ صندوق‌های سرمایه‌گذاری بروند که در آن می‌توان انواع و اقسام سرمایه‌گذاری‌ها را به دست افراد خبره سپرد. کدام بهتر است؟ کسی نمی‌داند. اما یک کارشناس مالی مجرب می‌تواند بعد از شنیدن شرایط و همچنین آشنا شدن با هدف‌های شما، به شما بگوید کدامیک از راه‌ها برایتان بهتر است.
شرکت bankrate حدود ۴۰ سال است در بازارهای کانادا و آمریکا، در زمینه سرمایه‌گذاری بانکی فعالیت می‌کند. سایت این شرکت، در این مطلب به زبان ساده‌ای درباره سهام، اوراق قرضه و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک توضیح می‌دهد.
احتمالا متصدی بانکی که در آن حساب باز کرده‌اید به شما درباره حساب پس‌اندازتان توضیح داده است و بنابراین می‌دانید که اگر پول خود را در یک حساب سپرده‌ی پس‌انداز savings account بگذارید، این کار کمکی به آمادگی شما برای بازنشستگی نخواهد کرد.
سپرده‌های بانکی، گواهی‌های سپرده CD و صندوق‌های سرمایه‌گذاری ممکن است پول شما را در مقابل از دست رفتن ارزش اصلی آن محافظت کنند، اما cash equivalents که در اصطلاح به آن «معادل نقدی» می‌گویند، نمی‌توانند سودی را به شما بدهند که از سایر سرمایه‌گذاری‌ها بالاتر باشد.
سه نوع سرمایه‌گذاری پرریسک و البته مورد توجه بسیاری از مردم را با هم مرور می‌کنیم.
۱- سهام (Stocks)
سهام، که به آن «equities» هم گفته می‌شود، اساس بسیاری از حساب‌های بازنشستگی را تشکیل می‌دهد، چرا که نسبت به بسیاری دیگر از سرمایه‌گذاری‌ها سود بالاتری به ارمغان می‌آورد. این سود، بنابر گزارش شرکت Ibbotson Associates، از سال ۱۹۲۶ به طور میانگین ۱۰ درصد در سال بوده است.
با این حال، سهام بصورت مختلفی ارائه می‌شوند. آنها همه نوع صنعتی را نمایندگی می‌کنند که بعضی از آنها در کانادا و برخی دیگر در آمریکا و کشورهای دیگر هستند. ابعاد و اندازه‌ی سهام‌ها نیز متفاوت است: برخی بزرگ (large-cap)، بعضی‌ها متوسط (mid-cap) و عده‌ای کوچک (small-cap) اند. اصطلاح «cap» مخفف «market capitalization» (به معنی ارزش جاری بازار) است و از حاصل‌ضرب قیمت یک سهم در تعداد سهام موجود در دست سهامداران یک شرکت به دست می‌آید.
برت هوروویتز، مدیر سرمایه در شرکت مدیریت سرمایه Evensky & Katz/Foldes، می‌گوید: «سهام‌های large-cap معمولاً مربوط به شرکت‌هایی هستند که جاافتاده‌ترند. شرکت‌های کوچکتر معمولاً ریسک بالاتری دارند و این ریسک اضافه، گاهی سودهای بالاتری نیز برای شما به ارمغان می‌آورد.»
به گفته‌ی Ibbotson Associates، در طی هشت دهه‌ی گذشته، شرکت‌های small-cap به طور میانگین سالانه ۱۲ درصد رشد کرده‌اند. دو درصد سود اضافه‌ای که این شرکت‌ها نسبت به شرکت‌های large-cap داشته‌اند، جبران ریسک بیشتری است که سرمایه‌گذاران متقبل شده‌اند؛ این دو درصد در واقع پاداش پذیرفتن ریسک بیشتر است.
۲- اوراق قرضه (Bonds)
هنگامی که اوراق قرضه می‌خرید در اصل تبدیل به وام‌دهنده می‌شوید، چرا که اوراق قرضه در حقیقت چیزی جز یک سند بدهکاری نیست که از سوی دولت یا شرکتی صادر می‌شود.
تصور عمومی بر این است که اوراق قرضه در مجموع نسبت به سهام امن‌تر هستند. اما همیشه اینطور نیست. بستگی به اوراق قرضه‌ای دارد که می‌خرید. هرچه اوراق قرضه ریسک بالاتری داشته باشد (یعنی کیفیت اعتبار یا «رتبه‌بندی» قرض‌دهنده پایین‌تر باشد) نرخ بهره بالاتر است و شما در نهایت سود بیشتری نصیب خواهید برد، مگر آنکه قرض‌گیرنده خطا کند. شرکت‌هایی وجود دارند که تعیین می‌کنند آیا اوراق قرضه‌ای «خطرناک» (junk) است، یعنی ریسک بالایی دارد، یا «در رتبه‌ی سرمایه‌گذاری» است، یعنی ریسک اندک یا متوسطی دارد.
اوراق قرضه‌ی دولت ایالات متحده یکی از امن‌ترین اوراق محسوب می‌شوند و سر رسید آنها در دوره‌های زمانی متنوعی فرا می‌رسد. سررسید اسناد خزانه (Treasury bills) سه ماه یکبار است، در حالی که سررسید سفته‌های خزانه (Treasury notes) معمولا سالی یک بار فرا می‌رسد. سررسید اوراق قرضه‌ی خزانه در بازه‌های زمانی طولانی‌تری واقع می‌شود که معمولاً بین پنج تا ۳۰ سال است. به گفته‌ی Ibbotson Associates، میانگین سود اوراق قرضه‌ی بلندمدت دولتی به طور تاریخی ۵ / ۵ درصد بوده است.
دولت‌های محلی و مرکزی نیز اوراق قرضه صادر می‌کنند. همه‌ی این اوراق تضمین‌شده نیستند، اما بسته به خوش‌حسابی دولت‌ها، سرمایه‌گذاری‌های به نسبت امنی، تلقی می‌شوند.
اصلی‌ترین چالش‌های اوراق قرضه
از دست دادن اصل پول: جایی که در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید ورشکست می‌شود و شما مبلغ زیادی یا همه چیز خود را از دست می‌دهید. صادر کننده‌های این نوع اوراق عموما اشخاص و اوراق قرضه‌ی با بازده زیادهستند.
عقب ماندن از تورم: قیمت‌ها با سرعت بیشتری از سرمایه‌گذاری شما رشد می‌کنند و به همین دلیل قدرت خرید شما تحلیل می‌رود. صادر کننده‌های این نوع اوراق عموما اوراق خزانه و قرضه‌های شهرداری و معادل‌های پول نقد( Treasury and municipal bonds and cash equivalents).
نرسیدن به هدف: سرمایه‌گذاری مورد انتخاب شما به اندازه‌ی کافی رشد ندارد که اهداف بازنشستگی‌تان را محقق سازد. صادر کننده‌های این نوع اوراق عموما اوراق خزانه و قرضه‌های شهرداری و معادل‌های پول نقد( Treasury and municipal bonds and cash equivalents).
پرداخت هزینه‌های بالا: هزینه‌های سرمایه‌گذاری، دستیابی به شاخص‌ها را برای مدیران صندوق دشوار می‌سازد. صادر کننده‌های این نوع اوراق عموما صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک حوزه مشخص ، به ویژه آنهایی که به طور فعالانه مدیریت می‌شوند و همچنین آنهایی که حق‌الزحمه‌های فروش دارند.
۳- صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک
صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک را به چشم سبدهایی ببینید که می‌توانند دربرگیرنده‌ی اوراق قرضه، سهام و معادل‌های پول نقد باشند. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک در سبک و سیاق‌های مختلفی عرضه می‌شوند و هزاران نمونه از آنها برای انتخاب وجود دارد. آنها ممکن است حاوی یک نوع دارایی باشند، مانند اینکه تنها شامل سهام‌های large-cap باشند؛ یا اینکه مخلوطی از سرمایه‌گذاری‌های مختلف در آنها قرار بگیرد، مانند یک صندوق متعادل با ترکیبی از سهام‌ها و اوراق قرضه‌ی مختلف.
این صندوق‌ها همچنین سبک‌های مختلفی می‌توانند داشته باشند. بعضی‌ها ریسک بالاتری دارند و بعضی‌ها کمتر، بسته به آنکه سرمایه‌گذاری‌ها در کجا باشد. صندوق‌های سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص (index funds) برای پیروی از برخی شاخص‌ها طراحی شده‌اند و معمولاً کارایی مالیاتی بالاتر و هزینه‌های کمتری از مثلاً صندوق‌های سرمایه‌گذاری مدیریت‌شده دارند. آنها ممکن است دارای حق‌الزحمه‌های فروش و هزینه‌های دیگر باشند.
صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک سرمایه‌گذاران را قادر می‌سازند که تعداد زیادی از دارایی‌ها را به قیمت نسبتاً ارزانی خریداری کنند مثلا” به جای آنکه ۱,۰۰۰ دلار صرف خرید سهام تنها یک شرکت کنید، می‌توانید همین مبلغ را برای یک صندوق که شامل سهام آن شرکت و بسیاری دیگر از شرکت‌ها باشید اختصاص دهید. این کار شیوه‌ی ارزانی برای تنوع بخشیدن به دارایی‌ها و محافظت از آنها در مقابل ریسک‌هاست.
نکته‌ی آخر آنکه، شرکت‌های سرمایه‌گذاری مشترک عموماً توسط مدیرانی اداره می‌شوند که توجه زیادی به عملکرد دارایی‌ها دارند. اگر وقت یا تخصص کافی برای نظارت بر سرمایه‌گذاری‌های مختلف ندارید، گذاشتن پولتان در یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک می‌تواند شیوه‌ی ایمن‌تر و عملی‌تری برای سرمایه‌گذاری باشد.
