پنج توصیه برای اینکه بتوان هزینه‌های انحصار وراثت در کانادا را کاهش داد

اسپانسر ویژه: رضا شهبا – مشاور امور مالی – کانادا

مرگ مقطع ویژه‌ای از زندگی هر فرد و البته بیشتر بازماندگان اوست. مسائل احساسی و عاطفی از یک سو و برنامه‌ریزی برای زندگی بدون او از نظر مالی، بازماندگان را تحت فشار روانی فوق‌العاده‌ای قرار می‌دهد.

یکی از این موارد مساله ارثیه است. هنگامی که شخص از دنیا می‌رود، قبل از آنکه پول‌ها یا هر ارثیه‌ای که او به جا گذاشته به عزیزانش برسد، ابتدا باید بدهی‌های شخص پرداخت شود. ممکن است هزینه‌های دیگری هم مانند تشییع جنازه و تدفین، دستمزدهای حقوقی و سایر هزینه‌های اجرایی برای تعیین تکلیف ارثیه‌ی متوفی وجود داشته باشد.

هزینه‌های دیگری نیز برای ارثیه وجود خواهد داشت که ممکن است به آن‌ها توجهی نشود، مانند هزینه‌های گواهی انحصار وراثت و مالیات سرمایه‌گذاری‌ها.

حالا پیش از فرا رسیدن مرگ چکارهایی می‌شود انجام داد تا وارثان کم‌تر برای انحصار وراثت هزینه کنند؟ این مطلب خواننده را راهنمایی می‌کند تا هزینه‌های انحصار وراثت را به اندازه‌ی قابل توجهی کاهش دهد.

همه‌ی ما در طول زندگی هزینه‌های زیادی پرداخت می‌کنیم. از خرید و اجاره خانه تا خرید ماشین. بعد از مرگ هم برخی از این هزینه‌ها به نوعی ادامه می‌یابد و باید به شکل هزینه‌های انحصار وراثت پرداخت شوند.

حالا سوال اصلی اینجاست که چطور می‌توان این نوع هزینه‌ها را کاهش داد و کم‌تر وارثان را به زحمت انداخت؟

این مطلب بطور مفصل درباره‌ این موضوع توضیح می‌دهد.

سه هزینه‌ی متداول انحصار وراثت

بطور کلی همیشه سه هزینه‌ی اصلی و متدوال برای انجام کارهای انحصار وراثت وجود دارد که باید انجام شوند. در ادامه توضیحات بیشتری درباره‌ی این هزینه‌ها بازگو می‌کنیم.

۱) هزینه‌های گواهی انحصار وراثت Probate Fees

هنگامی که شخص از دنیا می‌رود، وارث‌ ارثیه‌ی او باید مدرکی در دست داشته باشد که به موسسات مالی، سازمان‌های دولتی و نهادهای دیگر، ثابت کند اختیار دخل و تصرف در ارثیه به او واگذار شده است. گواهی انحصار وراثت فرایندی است که تایید دادگاه را درباره‌ی این موضوع نشان می‌دهد.

ممکن است دریافت این گواهی هزینه‌هایی داشته باشد و نسبت به استانی که فرد در آن زندگی می‌کند، هزینه‌های گواهی انحصار وراثت برای تعیین تکلیف ارثیه می‌تواند متفاوت، گران‌تر یا ارزان‌تر باشد. در انتاریو، این هزینه‌ها که به لحاظ رسمی، مالیات مدیریت ارثیه خوانده می‌شود، تقریبا برابر با ۵ / ۱ درصد از ارزش ارثیه است.

۲) مالیات بر عواید سرمایه‌ای Tax On Capital Gains

فرض بر این است که با مرگ شخص، همه‌ی دارایی‌های سرمایه‌ای او از متوفی منفک می‌شود. ارثیه‌ی به جا مانده باید مالیات هر گونه عواید سرمایه‌ای را پوشش دهد.

۳) مالیات حساب‌های پس‌انداز معاف از مالیات

موجودی حساب‌های پس‌انداز ثبت شده‌ مانند RRSP و RRIF را می‌توان به صورت معاف از مالیات، به حساب همسر متوفی منتقل کرد. اگر متوفی همسر نداشته باشد، این حساب‌ها بعد از فوت شخص کاملا مشمول مالیات می‌شود.

پنج روش برای مدیریت هزینه‌های انحصار وراثت

همیشه برای مدیریت هزینه‌ها روش‌های مناسب و کارآمدی وجود دارد. مدیریت هزینه‌های انحصار وراثت هم مستثنی نیست و در این بخش پنج روش مهم برای مدیریت این نوع هزینه‌ها را معرفی می‌کنیم.

۱- داشتن یک وصیت‌نامه‌ی معتبر

اگر شخص بدون داشتن وصیت‌نامه از دنیا برود، ارثیه‌ی او نه بر اساس خواسته‌های شخصی‌اش، بلکه طبق قوانین استان محل سکونت‌ تعیین تکلیف خواهد شد. این رویه می‌تواند پیچیده‌تر بوده و هزینه‌های حقوقی بالاتر و پتانسیل بیشتری برای کشمکش‌های پرخرج حقوقی داشته باشد.

۲- تعیین وارثان برای بیمه‌ی عمر و حساب‌های پس‌انداز

وقتی که شخص بیمه‌ی عمر می‌خرد، RRSP یا حساب پس‌انداز ثبت‌شده‌ی دیگری باز می‌کند، می‌تواند کسی را به عنوان وارث تعیین کند تا بعد از فوت شخص، پول‌ها به او برسد. به این ترتیب، پول مورد نظر وارد روند رسیدگی به ارثیه‌ی متوفی نشده و مستقیما به آن شخص پرداخت خواهد شد. از آنجا که این پول بخشی از ارثیه متوفی به شمار نمی‌آید، مشمول هزینه‌های گواهی انحصار وراثت نمی‌شود و وارثان بدون هیچ تاخیری، بعد از مرگ صاحب حساب به این پول دست پیدا می‌کنند.

۳- مالکیت مشترک دارایی‌ها

یک استراتژی دیگر برای کاستن از هزینه‌های گواهی انحصار وراثت، مالکیت مشترک دارایی‌ها، مانند خانه یا کاتیج، به همراه شخص دیگری است. دارایی‌های تحت مالکیت مشترک بطور خودکار به شریک به جا مانده منتقل می‌شود و معمولا بخشی از ارثیه محسوب نشده و در نتیجه مشمول هزینه‌های گواهی انحصار وراثت نخواهد شد.

البته ممکن است پیچیدگی‌هایی در مورد مالکیت مشترک به وجود بیاید، مخصوصا اگر شریک فرد در مالکیت یک دارایی، فردی به غیر از همسر او باشد.

برای مثال اگر متوفی نیمی از مالکیت یک دارایی را به یک فرزند بزرگسال خود منتقل کند و این فرزند دارای همسری باشد که بعدا از او جدا شود، همسر جدا شده می‌تواند مدعی نیمی از دارایی‌های فرزند متوفی هم بشود.

همچنین اگر فرزند متوفی مشکلات مالی داشته باشد یا اعلام ورشکستگی کند، دارایی‌های تحت مالکیت مشترک با او می‌تواند مشمول طلب طلبکاران شود.

اگر ارزش دارایی مورد نظر افزایش پیدا کند، ممکن است لازم باشد تا هنگام انتقال سهم مالکیت خود، مالیات هرگونه عواید سرمایه‌ای نیز پرداخت شود. دلیل این امر آن است که انتقال سهم مالکیت به منزله‌ی فروش با اهداف مالیاتی تلقی می‌شود.

صاحب ملک دیگر نخواهد توانست که آزادانه آن دارایی را مورد معامله قرار دهد و برای مدیریت یا فروش آن، باید به صورت مشترک تصمیم گرفته شود.

۴- انجام برنامه‌ریزی و پرداخت هزینه‌های مراسم ترحیم و تدفین

برنامه‌ریزی و پرداخت پیشاپیش هزینه‌های مراسم ترحیم و تدفین لزوما به معنای صرفه‌جویی نیست، اما یکی از هزینه‌های اصلی‌ را که خانواده‌ یا ارثیه‌ی متوفی باید در هنگام فوت شخص تحت پوشش قرار دهد، از پیش رو بر می‌دارد. هنگامی که این هزینه‌ها پیشاپیش پرداخت می‌شود، پول به یک حساب امانی یا یک حساب بیمه واریز می‌شود، تا زمانی که شخص از دنیا برود.

این کار مسلما از نظر هزینه نیز به سود او خواهد بود، زیرا می‌تواند نوع مراسمی را که می‌خواهد، پیشاپیش انتخاب کند. علاوه بر این، وظیفه‌ی دشوار تصمیم‌گیری در هنگام سوگواری نیز از دوش خانواده‌ی متوفی برداشته خواهد شد.

۵- خریدن بیمه‌ی عمر دائمی

عواید بیمه‌ی عمر را می‌توان به ارثیه‌ی متوفی افزود تا صرف پوشش هزینه‌های انحصار وراثت شود، یا می‌توان آن را مستقیما به یکی از وارثان واگذار کرد تا به عنوان مبالغی اضافی در اختیار یک شخص قرار بگیرد.

عواید بیمه‌ی عمر همواره به صورت معاف از مالیات پرداخت می‌شود. بنابر این بهتر است افراد به فکر خرید یک بیمه‌ی عمر دائمی برای اهداف برنامه‌ریزی ارثیه باشند. بیمه‌ی عمر دائمی، شخص را صرف نظر از آنکه چه مدت زندگی کند، در تمام طول عمر تحت پوشش قرار می‌دهد.

بیمه‌ی عمر و هزینه‌های گواهی انحصار وراثت

هنگامی که شخصی به عنوان وارث عواید بیمه‌ی عمر خود تعیین می‌شود، پول بیمه مستقیما به این وارث پرداخت خواهد شد. در این حالت، پول بیمه به عنوان بخشی از ارثیه محسوب نشده و مشمول هزینه‌های گواهی انحصار وراثت قرار نمی‌گیرد.

شخص همچنین می‌تواند از بیمه‌ی عمر برای پوشش دادن هزینه‌های ارثیه استفاده کند. برای این کار، باید ارثیه‌ی خود را به عنوان وارث تعیین نمایید. هزینه‌های انحصار وراثت از عواید بیمه‌ی عمری پرداخت خواهد شد که به ارثیه اضافه می‌شود. ضمن این که پول نقد لازم برای پرداخت بدهی‌ها، مالیات‌ها و سایر تعهدات نیز از همین طریق، به ارثیه اضافه می‌شود. این کار جلوی فروش دارایی‌های ارثیه، مانند خانه یا کاتیج را که وارثان ممکن است بخواهند در خانواده حفظ کنند، می‌گیرد.