در حالی‌که شورای شهر تورنتو برای حل بحران مسکن، تمرکز خود را بر توسعه خانه‌های کم‌ارتفاع و موسوم به Missing Middle قرار داده، برخی مقررات قدیمی ممکن است مانعی جدی بر سر راه این سیاست‌ها باشند.
روزنامه Globe & Mail در گزارشی در این باره نوشته یکی از مهم‌ترین این موانع، قانون الزام به اختصاص فضاهای رفاهی Amenities برای هر پروژه ساختمانی بالای ۲۰ واحد است؛ قانونی که به باور کارشناسان، بیش از آن‌که به ساکنان کمک کند، مانع ساخت پروژه‌های جدید می‌شود.
در بخش‌هایی از این گزارش آمده است:
بر اساس مقررات فعلی شهر تورنتو، هر پروژه مسکونی با بیش از ۲۰ واحد، ملزم به تأمین حداقل ۲ متر مربع فضای رفاهی داخلی و بیرونی برای هر واحد است. این الزام برای پروژه‌هایی که در خیابان‌های اصلی قرار گرفته‌اند، از ۳۰ واحد به بالا اعمال می‌شود. فضاهای رفاهی می‌توانند شامل باشگاه، اتاق بازی، سالن مهمانی، تراس، یا حتی فضاهایی مثل Pet Spa یا اتاق نمایش فیلم باشند.
اما در پروژه‌های کوچک‌تر، مثلاً ساختمان‌هایی با ۳۰ یا ۴۰ واحد، تأمین این فضاها چالش‌برانگیز است. نه تنها به دلیل محدودیت فضا، بلکه به این دلیل که استفاده از پشت‌بام به‌عنوان فضای رفاهی ممکن است به‌طور رسمی یک طبقه اضافه محسوب شود و مجوز پروژه را به خطر بیندازد.
در همین باره Sean Galbraith، مشاور برنامه‌ریزی شهری، می‌گوید: «تأمین فضای رفاهی، در ساختمان‌های کوچک، اقتصادی نیست. اگر مجبور شوید یک طبقه را صرف آن کنید، در واقع بخشی از فضای قابل فروش یا اجاره را از دست داده‌اید.»
تجربه سازندگانی مانند Abdur Chatni، رئیس CLIP Homes، نیز نشان می‌دهد که بسیاری از ساختمان‌های قدیمی در تورنتو که هیچ فضای رفاهی ندارند. او می‌گوید: «شهر خودش یک فضای رفاهی است. وقتی پارک، کافه، استخر، و باشگاه در محله وجود دارد، دیگر نیازی به تئاتر خانگی یا سونا نیست.»
برخی کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که مانند تصمیم شورای شهر در سال ۲۰۲۲ برای حذف الزام تعداد پارکینگ در پروژه‌ها، در مورد فضاهای رفاهی هم باید اختیار را به خود سازنده سپرد.
شورای شهر تورنتو اخیراً با توجه به برنامه‌های توسعه‌ای خود، این مقررات را مورد بازنگری قرار داده است.
یک کارشناس در این باره می‌گوید: «در پاریس کسی انتظار ندارد در آپارتمانش استخر یا اتاق سینما داشته باشد.»
