روایت یک سرباز سابق کانادا از سقوط انسانیت در عملیات نجات پناهجویان افغان

یک سرباز سابق کانادایی به نام دیوید لاوری که در روزهای سقوط کابل، با نام مستعار دیو کانادایی شناخته می‌شد، مأموریت مهم نجات پناهجویان را در آن روزهای سخت به انجام رساند.

او که قبل از این اتفاقات یک شرکت خصوصی در کابل داشت، مأموریت پیدا کرد که در آن شرایط دشوار، ۱۲۰۰ نفر از متقاضیان افغان پناهندگی در کانادا را از افغانستان خارج کند. 

لاوری پس از این که توانست این عملیات نجات را با موفقیت انجام دهد، خود را به محلی امن در آلمان رساند و طی مصاحبه‌ای، حال و هوای آن روزها را بیان کرد. 

شاید این جمله اوج درماندگی انسان‌هایی باشد که ویران شدن خود را شاهد بودند: «آن لحظات هرگز از ذهنم محو نخواهد شد، چون بیچارگی را در چهره‌های آن آدم‌ها می‌دیدم. صدای کسانی را در آن طرف دروازه می‌شنیدم که مرا می‌شناختند و فریاد می‌کشیدند “دیو، ما را تنها نگذار” ولی من نمی‌توانستم در را باز کنم». 

ترجمه این گزارش را که توسط CBC News منتشر شده می‌خوانید.

 

آقای David Lavery، سرباز سابق کانادایی که یک شرکت خصوصی در کابل دارد، روزهای سقوط افغانستان در این کشور حضور داشت و به خروج برخی از پناهجویان کمک کرد. 

در روزهای پس از سقوط پایتخت افغانستان به دست طالبان، هرگاه لاوری به گشت‌زنی در اطراف فرودگاه کابل می‌پرداخت تا شهروندان کانادایی‌ و متحدان افغان‌ کانادا را پیدا کند، صدای فریاد مردان و ضجه زنان و بچه‌ها را می‌شنید. 

کهنه سرباز کانادایی که یک شرکت امنیتی خصوصی در کابل داشت 

لاوری که از اعضای بنیانگذار واحد نخبه ضد تروریسم ارتش کانادا، موسوم به JTF2، بوده است، حالا در کابل یک شرکت امنیتی خصوصی به اسم Raven Rae Consultancy دارد. لاوری به‌عنوان سربازی با دو دهه تجربه، با ویرانی‌های مناطق جنگی بیگانه نیست، ولی سقوط انسانیت در فرار از دست طالبان، او را بهت‌زده کرد. 

بعد از سقوط کابل در ۱۵ آگوست، لاوری تنها فرد کانادایی بود که همچنان در فرودگاه بین‌المللی حامد کرزای حضور داشت. کارکنان سفارت با پروازهای تخلیه، افغانستان را ترک کرده بودند و چهار روز دیگر طول کشید تا ارتش کانادا برای کمک از راه برسد. 

مأموریتی که لاوری برای خروج پناهجویان افغان عملیاتی کرد 

فهرستی از بیش از ۱۲۰۰ متقاضی پناهندگی در کانادا به لاوری داده شده بود. این فهرست را فعالان اجتماعی و کهنه‌سربازان کانادایی جنگ افغانستان، که برای کمک به فرار افغان‌ها از تهدید قریب‌الوقوع طالبان همکاری داشتند، تهیه کرده بودند. 

تیم لاوری مأموریت داشت که ابتدا پناهجویان را به فرودگاه هدایت کرده و سپس، از میان دریای انسان‌هایی که بیرون از محیط امنیتی برپا شده توسط نیروهای آمریکایی و بریتانیایی ـ شامل فرودگاه و هتل بارون Baron ـ جمع شده بودند، کسانی را که اسناد کانادایی معتبر داشتند جدا کرده و آنها را با هواپیماهای باربری از کشور خارج سازد. 

به افغان‌ها گفته‌شده بود که لباس قرمز بپوشند و منتظر مردی به اسم دیو کانادایی Canadian Dave باشند. 

روایت لاوری از آن لحظات سخت و احساساتی که تجربه کرده بود 

لاوری می‌گوید: «آن لحظات هرگز از ذهنم محو نخواهد شد، چون بیچارگی را در چهره‌های آن آدم‌ها می‌دیدم. صدای کسانی را در آن طرف دروازه می‌شنیدم که مرا می‌شناختند و فریاد می‌کشیدند “دیو، ما را تنها نگذار” ولی من نمی‌توانستم در را باز کنم». 

لاوری تنها چند روز پس از آنکه خود را به محلی امن رساند،  در مصاحبه‌ای از طریق ZOOM از هتلی در فرانکفورت آلمان، با یادآوری هرج‌ومرج عملیات نجات گفت: «وحشتناک بود؛ نمی‌شد هضمش کرد. یک همهمه‌ مداوم وجود داشت؛ یک سروصدا و بیچارگی و وحشت ۲۴ ساعته. همه چیز به‌خاطر بقا بود».