راه حلی همه جانبه برای بحران مسکن؛ پیشنهاد یک استاد دانشگاه کانادا برای صاحبخانه ها و مستاجران

دکتر مرتضی حیدر Murtaza Haider استاد مدیریت املاک و مستغلات در دانشگاه Toronto Metropolitan (رایرسون سابق) در مقاله‌ای به یک پیشنهاد پرداخته که به باور او می‌تواند به حل بحران مسکن در کانادا کمک کند.

در بخش‌هایی از این مقاله که امروز در روزنامه اقتصادی Financial Post کانادا منتشر شده آمده است:

کانادا اگر می‌خواهد بحران مسکن را حل کند، باید تا سال ۲۰۳۰، شش میلیون خانه‌ی جدید بسازد، ولی رسیدن به این هدف مستلزم این است نرخ ساخت‌وساز، بیش از دو برابر شود که بعید به نظر می‌رسد.
ولی یک تحول مثبت بزرگ امکان‌پذیر است، اگر که خانه‌های جدید طوری طراحی شوند که به جای یک خانوار، چند خانوار را در خود جای دهند.

اگر واحدهای مسکونی الحاقی Accessory Dwelling Unit یا Adu به خانه‌هایی که از پیش موجود است، اضافه شوند، ظرفیت اسکان خانوارهای بیشتر در سازه‌های کمتر افزایش می‌یابد و در نتیجه به ساخت خانه‌های کمتری نیاز خواهد بود.

در همین باره Benjamin Tal، اقتصاددان ارشد در بانک CIBC، پیشتر گفته بود: «فرصت ساخت خانه‌های جدید و بازسازی خانه‌های موجود، همراه با واحدهای مسکونی الحاقی یا آپارتمان‌های زیرزمینی، یک موقعیت برد-برد-برد-برد است. برد شماره یک افزایش قدرت خرید صاحبخانه است، چرا که درآمد اجاره‌ می‌تواند به پرداخت اقساط مورگیج کمک کند. سه برد دیگر، عبارتند از جایگزین‌های ارزان‌تر برای اجاره، استفاده از زیرساخت‌های شهری برای تولید سکونت‌گاه‌های اجاره‌ای بیشتر، و ساخت واحد‌های الحاقی بر اساس قوانین شهری.»

شرکت املاک SVN Rock Advisors، که پشت ایده‌ی خانه‌های خود-تأمین self-funding قرار دارد، در کتابی با همین عنوان به توضیح کانسپت و ریاضیات نهان در آن پرداخته است.

او در این کتاب می‌گوید درآمد ناشی از این کار می‌تواند آستانه‌ی درآمد واجد شرایط شدن برای مورگیج را بین ۳۰ تا ۶۰ درصد کاهش دهد.

در این صورت صاحبخانه‌های جدید، به ویژه خریداران خانه‌اولی، با ADUها، از روز اول تبدیل به صاحبخانه و موجر می‌شوند.

درآمد تضمین شده‌ی اجاره حلقه‌ی پیوند گمشده برای خانوارهای جوان و کم‌درآمدی است که رؤیای خانه‌دار شدن‌شان با موانع به ظاهر عبورناپذیری مواجه شده است.