۷ اجاره‌نشین در تورنتو از برنامه خود برای کرایه سر ماه خانه‌شان می‌گویند

مساله اجاره مستاجران تورنتو از نیمه ماه مارچ داغ شد، زمانی که اعلام شد صاحب‌خانه‌ها می‌توانند با بانک توافق کنند که اقساط وام مسکن خود را برای شش ماه به تعویق بیاندازند.

فردای اعلام این خبر، رسانه‌ها به این موضوع پرداختند که مستاجران هم مثل بقیه کار و درآمد خود را از دست می‌دهند و باید فکری هم به حال اجاره آنها کرد.

این شرایط باعث شد جنبش‌هایی از طرف مستاجران برای متوقف کردن پرداخت کرایه به وجود بیاید. جنبش‌هایی که روی صحبت آنها با صاحب‌خانه‌ها و دولت است تا از مستاجران حمایت کنند.

حالا این روزها بسیاری از مستاجران در حال دو دو تا چهار تا کردن هستند که با باقیمانده پول خود، موادغذایی و وسایل ضروری زندگی را تهیه کنند یا اجاره خانه را بپردازند.

نشریه تورنتو لایف در این گزارش که برگردان آن را می‌خوانید سراغ تعدادی از مستاجران تورنتو رفته تا ببیند وضعیت آنها چگونه است و آنها چه برنامه‌ای برای پرداخت کرایه خانه خود دارند.

شهر تورنتو فعلا در قرنطینه قرار دارد و کسب‌وکارهای غیرضروری تا زمانی که معلوم نیست کی باشد، بسته هستند. در این شرایط، هزاران تورنتویی درآمد خود را از دست داده‌اند. البته، بانک‌های بزرگ پرداخت اقساط وام را به تعویق انداخته‌اند ولی مستاجران، که تقریبا نیمی از خانوارهای تورنتو را تشکیل می‌دهند، مزایای کمی دریافت می‌کنند.

شرایط سخت این روزها باعث شده جنبش‌ها و درخواست‌هایی برای متوقف کردن پرداخت کرایه به وجود بیاید. به همین دلیل، با ۷ نفر از اهالی تورنتو در مورد اینکه برای پرداخت کرایه خود چه برنامه‌ای دارند، صحبت کرده‌ایم. در ادامه، صحبت‌های این افراد را می‌خوانید.

Mauricio Rodriguez
۳۶ ساله، عکاس رویدادها و مجالس

 

کسب‌وکار من وابسته به رویدادها و دورهمی‌های مردم است. اکنون با این شرایط، درآمد من به کلی از بین رفته است. این موضوع را با صاحبخانه‌ام در میان گذاشتم و او کاملا درک کرد و گفت که با توجه به شرایط، اقدام می‌کنیم ولی ما هنوز با هم به توافق نرسیده‌ایم. فقط ۱۷۰ دلار در حساب بانکی‌ من باقی مانده که نمی‌توانم آن را بابت اجاره خانه بپردازم. به زحمت می‌توانم با این پول، موادغذایی ضروری را برای خودم و همسرم تهیه کنم.

نمی‌دانم صاحبخانه‌ام چه عکس‌العملی دارد وقتی به او بگویم که هیچ پولی برای پرداخت کرایه این ماه ندارم. او ممکن است یک برنامه برای پرداخت یا چیزی شبیه این از من درخواست کند ولی اعلام کرده که در این شرایط حساس ما را بیرون نمی‌اندازد.

Megan Kinch
۳۸ ساله، برق‌کار ساختمانی

 

از اواسط ماه مجبور شدم محل کارم را ترک کنم چون سایت ساخت‌وساز، در معرض خطر بود، وضعیت بهداشت وحشتناک بود، کارگران مدام در حال رفت‌وآمد بودند و مردم بعد از سفر به اروپا و آمریکا، بلافاصله در محل کار حاضر می‌شدند.

علاوه بر این، من یک مادر مجرد هستم و با توجه به اینکه هر کسی که می‌شناسم در قرنطینه شخصی است، چطور می‌توانم از آنها درخواست کنم که مراقب دختر من باشند و خانواده خود را در ریسک ابتلا قرار دهند؟

یک شرکت بزرگ به تازگی ساختمانی که من در آنجا زندگی می‌کنم را خریده است. این شرکت می‌خواهد همه مستاجران قبلی را بیرون کند برای اینکه کرایه‌ها را افزایش دهد.

من نگرانم. توضیح دادن شرایط، برایم سخت است. در حال حاضر فقط باید بتوانم زنده بمانم و پولم را برای خرید غذا و لوازم ضروری نگه دارم.

من تلاش می‌کنم ایمنی خانواده‌ام را تامین کنم اما در شرایطی قرار گرفته‌ام که یا باید در محیطی ناامن کار کنم یا خطر از دست دادن محل زندگی‌ تهدیدم می‌کند.

Zak Jones
۳۱ ساله، دانشجوی پزشکی، دستیار آموزشی و متصدی بار

 

دستیاران آموزشی در بهترین حالت هم شرایط استخدام ناپایداری دارند و در این شرایط حتی هیچ تضمینی برای کار در تابستان یا حتی پاییز نیست. امیدوار بودم که حقوق دستیاری را بگیرم و چند شیفت بیشتر bartending را ادامه دهم ولی در حال حاضر، همه چیز به هم ریخته است. به همین دلیل، از طریق مدیر مجتمع شرایط را برای صاحب‌خانه‌ام توضیح دادم و درخواست اقدام فوری در زمینه صرف‌نظر کردن از کرایه یا قسط‌بندی آن کردم تا زمانی که وضعیت اضطراری تمام شود و مردم بتوانند سر کارهای خود برگردند.

من توضیح دادم که سرمایه‌گذاری آنها از این بابت فرقی با سند سهام ندارد و کسب‌وکارهای مبتنی بر اجاره نیز ریسک‌های خودشان را دارند. البته، صاحب‌خانه هنوز جوابی به من نداده است. با این حال، امیدوارم که بتوانم با او به توافق برسم. اگر صاحب‌خانه غیرمنطقی باشد و از کرایه صرف‌نظر نکند یا آن را کاهش ندهد، مجبورم کرایه اپریل را نپردازم.

R.J. Pitcher
۲۷ ساله، هنرمند و مسئول نگهداری وسایل مهمانان

 

باری که من در آن کار می‌کردم در ابتدای آغاز همه‌گیری کرونا تعطیل شد. کار من به‌گونه‌ای است که از اواخر پاییز تا اوایل بهار ادامه دارد و معمولا می‌توانم برای تعطیلات تابستانی برنامه‌ریزی کنم و پس‌اندازی کنار بگذارم.

حالا اصلا پولی ندارم که بتوانم تا اکتبر بعدی سر کنم. به همین دلیل است که تصمیم گرفته‌ام کرایه ماه اپریل را نپردازم. در این شرایط، آخرین چیزی که باید برای آن نگران باشیم این است که شب را در کجا به صبح برسانیم. صاحب‌خانه‌های ما باید این شرایط را درک کنند. من از کسانی بودم که پوسترهای اعتصاب اجاره را نصب می‌کردم ولی آنها پوسترها را پاره می‌کردند.

با این حال، دوباره آنها را روی پنجره‌ها نصب می‌کردم. من ساکت نخواهم ماند حتی اگر تنها باشم و کسی از من پشتیبانی نکند.

Emma Mangalam
۵۹ ساله، ماساژ تراپیست

 

درآمد من به شدت تحت تاثیر تعطیلات ناشی از شیوع کرونا قرار گرفته است. من یک ماساژ تراپیست خویش‌فرما هستم که در کلینیکی نزدیک خانه‌ام کار می‌کنم. این کار به خودی خود برای سن من سخت است و ناتوانی از انجام کار به خاطر شیوع کرونا، شرایط را چند برابر بدتر کرده است. حتی نیازهای ضروری مثل غذا و محل اقامت برای من به مشکل بزرگی تبدیل خواهد شد.

در حال حاضر یا باید اجاره‌ام را بدهم یا موادغذایی ضروری بخرم. با مدیر ساختمان یا صاحبخانه‌ام صحبت نکرده‌ام. برای دولت آسان است که به مستاجران توصیه کند که کرایه‌ها را نپردازند ولی هیچ اقداماتی با در نظر گرفتن تبعات انجام این کار، صورت نگرفته است.

این کار مثل این است که به ما توصیه کنند قرصی را برای یک بیماری بخوریم که توسط سازمان غذا و دارو تایید نشده است. عوارض جانبی آن چیست؟ آیا این دارو ما را زنده نگه می‌دارد یا زودتر می‌کشد؟

Ryan Boon
۲۸ ساله، اکانت منیجر

 

شغل من در حال حاضر ضروری در نظر گرفته شده ولی مطمئن نیستم که این جریان چقدر ادامه پیدا کند. چون یکی از همکاران من شغل خود را اوایل این ماه از دست داد. علاوه بر این، درآمد من از کارم براساس کمیسیون است.

من در ساختمانی با ۲۰۰ واحد زندگی می‌کنم که مالکیت آن در اختیار یک شرکت بزرگ است. ما فعلا شرایط‌مان را به صاحب‌خانه‌ها اطلاع داده‌ایم و امیدواریم آنها از گرفتن اجاره و بیرون کردن مستاجرانی که مبالغ اجاره خود را به نیازهای ضروری‌تر اختصاص داده‌اند، صرف‌نظر کنند.

من برای حمایت از همسایه‌ام که نمی‌تواند بالا رفتن ثروت صاحب‌خانه‌اش را نسبت به سلامت و نیازهای خانواده‌اش در اولویت قرار دهد، کرایه خانه‌ام را در ماه اپریل نگه می‌دارم و نمی‌پردازم.

Philip Elliott
۲۷ ساله، نویسنده و ویراستار فریلنسر

 

کرونا ویروس، رخنه‌ای در سیستم آدم‌خوارانه‌ کاپیتالیسم بی‌لجام ما ایجاد کرده است. پیش از شیوع کرونا، من و همسرم به زحمت می‌توانستیم کرایه آپارتمان کوچک‌مان را جور کنیم. حتی بعضی از هفته‌ها، غذا را سهمیه‌بندی می‌کردیم.

در حال حاضر، یکی از مشتریان من که شغل خود را از دست داده، یکی از پروژه‌‌های بزرگ را کنسل کرده است. همسرم نیز کارش را از دست داده و اکنون هر دوی ما بیکاریم. این کرایه‌های بالا در تورنتو باعث شده که ما هیچ پس‌اندازی نداشته باشیم.

حالا نمی‌دانیم که غیر از عدم توانایی در پرداخت کرایه، چه چیزهای دیگری در آینده در انتظار ما خواهد بود.

ما درک می‌کنیم که صاحب‌خانه‌ها هم هزینه‌ها و قبوضی برای پرداخت دارند. ولی به جای فشار آوردن به قشر ضعیف و مستاجر، صاحب‌خانه‌ها باید دولت را تحت فشار بگذارند تا در زمان این بحران، کرایه‌ها و پرداخت‌های اقساط وام مسکن را نادیده بگیرد و متوقف کند.

ما در جامعه زندگی می‌کنیم نه در اقتصاد. در این مشکل همگی با هم هستیم.

 

[elfsight_pdf_embed id=”16″]

 

 

[table id=23 /]

 

 

[elfsight_pdf_embed id=”11″]