کشف دومین و بزرگترین گور دسته‌جمعی دانشآموزان بومی مدارس شبانهروزی در کانادا ظرف کمتر از یک ماه
پیدا شدن دومین گور دسته‌جمعی از صدها کودک بی‌نام و نشان در مکان سابق یک مدرسه شبانهروزی بومیان و این بار در ساسکاچوان، دوباره در صدر اخبار کانادا قرار گرفت.
یک نهاد دولتی بومیان کانادا Cowessess First Nation اعلام کرده است که صدها گور بدون علامت را در مکان مدرسه شبانهروزی Marieval Indian Residential School کشف کرده است.
این مدرسه یک قرن بین سال‌های ۱۸۹۹ تا ۱۹۹۷ در منطقه‌ای که اکنون Cowessess در آن واقع است، در حدود ۱۴۰ کیلومتری شرق رجاینا فعالیت می‌کرد.
این خبر را نهاد Cowessess و نهاد دیگر بومیان با عنوان Federation of Sovereign Indigenous First Nations یا FSIN، که نماینده بومیان ساسکاچوان است منتشر کرده‌اند.
در این خبر تعداد گورهای پیدا شده اعلام نشده ولی گفته شده که بیشترین تعداد در کانادا تا به امروز است.
Cadmus Delorme رئیس Cowessess و Bobby Cameron رئیس FSIN قرار است امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت و جزییات را اعلام کنند.
بومیان کانادا در دهه‌ی ۱۹۷۰ کنترل قبرستان مدرسه را از کلیسای کاتولیک گرفتند. اوایل این ماه، Cowessess با استفاده از رادار زمین‌نفوذ جستجو به دنبال گورهای بی‌نشان را آغاز کرد.
کمتر از یک ماه پیش در ۲۷ ماه می، Tk’emlúps te Secwépemc First Nation در بریتیش کلمبیا از پیدا‌شدن محل دفن و بقایای اجساد ۲۱۵ کودک بومی در مدرسه‌ی شبانهروزی سابق Kamloops خبر داد.
Perry Bellegarde رئیس Assembly of First Nations National اخبار اخیر را غم‌انگیز توصیف می‌کند اما غافلگیرکننده نیست. او دیشب (چهارشنبه) در توییتر نوشت: «من از تمام کانادایی‌ها می‌خواهم در این دوران سخت، حامی بومیان باشند.»
مدارس شبانهروزی در سراسر کانادا که در قرن ۱۹ برای آشنایی بومیان کانادا با فرهنگ غربی تاسیس شده بودند به بدرفتاری‌های شدید و احیانا تجاوز به دانشآموزان روبرو هستند. استیفن هارپر نخست‌وزیر وقت کانادا، در سال ۲۰۰۸ از این بابت رسما عذرخواهی کرده بود.
اما این نخستین بار نیست که بدرفتاری در این نوع مدارس مورد توجه قرار می‌گیرد.
نخستین بار ۱۱۷ سال پیش یعنی در سال ۱۹۰۴ دکتر Peter Henderson Bryce به عنوان نخستین پزشک ارشد کانادا در وزارت کشور فدرال، متوجه موضوع مرگ و میر بالا در مدارس شبانهروزی بومیان کانادا شد.
او به بررسی و پژوهش در این مورد پرداخت و گزارشی را در سال ۱۹۰۷ آماده کرد که نشان می‌داد تقریبا یک چهارم کودکان بومی در این مدارس شبانهروزی، جان خود را بر اثر آنچه که به عنوان بیماری سل عنوان می‌شد، از دست داده‌اند.
دکتر برایس در گزارش خود از اینکه علت مرگ‌ها همه سل عنوان شده اظهار تعجب کرده بود.
گزارش دکتر برایس شرایط نامناسب نگهداری این کودکان در مدارس شبانهروزی را علت اصلی مرگ‌ها عنوان کرد. او در گزارش خود تاکید کرده بود که کودکان سالم از خانواده‌های‌شان تحویل این مدارس می‌شوند، ولی شرایط نامناسب در این مدارس باعث مرگ آنها می‌شود. نامناسب بودن تهویه و عدم تناسب وضعیت بهداشت و سلامت با استاندارد‌های کشور از جمله دلایل این مرگ و میرها اعلام شد.
این گزارش هرگز از سوی دولت کانادا اجازه نیافت تا منتشر شود، ولی خلاصه‌ای از آن به روزنامه‌های آن زمان راه یافت و در سال ۱۹۲۲ با عنوان The Story of a National Crime انتشار یافت.
مدارس شبانهروزی کانادا برای کودکان بومی residential school به مدت یک قرن از سال ۱۸۸۰ در این کشور فعالیت داشته‌اند. در این مدت بیش از ۱۵۰ هزار دانش‌آموز که معادل ۳۰ درصد کودکان بومی کانادا بوده‌اند در این مدارس که تعداد آنها ۱۳۹ مدرسه بوده، تحصیل کرده‌اند.
هدف از فعالیت این مدارس که با بودجه دولت کانادا و زیر نظر کلیساها اداره می‌شد، آشنا کردن کودکان بومی با فرهنگ اروپایی و ایجاد فاصله میان آنها با زبان و فرهنگ بومی قبیله‌شان بوده است.
دانش‌آموزانی که در این مدارس تحصیل می‌کردند، مدت ده ماه از سال را دور از خانواده سپری می‌کردند و در این مدت، هیچ تماسی با خانواده‌های خود نداشتند. دانشآموزان، حتی زمانی که بیرون از کلاس بودند، حق نداشتند از زبان بومی خود برای صحبت کردن با هم استفاده کنند. در برخی از موارد، در صورتی که آنها از زبانی غیر از انگلیسی یا فرانسه استفاده می‌کردند و یا دینی غیر از مسیحیت را پیروی می‌کردند به تنبیه بدنی هم محکوم می‌شدند.
مدافعان حقوق بومیان در کانادا می‌گویند که این مدارس تاثیر منفی عمیقی بر روی زندگی افراد بومی گذاشت و مشکلات اساسی فراوانی برای آنها ایجاد کرد. سال ۱۹۹۶ آخرین مدرسه شبانهروزی بومیان در کانادا برای همیشه تعطیل شد. دانشآموزان پیشین این نوع مدارس وارد یک چالش حقوقی بزرگ با دولت کانادا شدند که به یک توافق انجامید و در سال ۲۰۰۸ استیفن هارپر نخست‌وزیر وقت کانادا از این بابت عذرخواهی کرد.
3 دیدگاه ها