فهرست مطالب
دادگاه تجدیدنظر مهاجرتی کانادا درخواست یک شهروند ایرانی بنام ح. ع. را برای بازگشت به این کشور و حفظ اقامت دائم PR رد کرد.
این فرد که در سال ۲۰۰۸ اقامت دائم کانادا را دریافت ولی از سال ۲۰۱۳ تاکنون در ایران زندگی کرده، به‌دلیل عدم رعایت تعهد اقامتی، واجد شرایط دریافت سند سفر اقامت دائم (PRTD) شناخته نشد.
او در دفاع از خود به دعوای حقوقی ملکی در ایران، محدودیت‌های سفر ناشی از کرونا، و انقضای کارت اقامت دائم خود اشاره کرده بود. اما قاضی با بررسی مدارک چندین سفر او به امارات و عدم تلاش موثر برای بازگشت، استدلال‌های وی را کافی ندانست.
در رأی دادگاه آمده که ح. ع. طی پنج سال منتهی به درخواست خود، حتی یک روز هم در کانادا حضور نداشته و هیچگونه تلاش واقعی برای بازگشت یا استقرار مجدد در جامعه کانادایی نداشته است. همچنین حضور همسر، فرزندان و نوه‌ها در کانادا نتوانست به عنوان دلیل کافی برای صدور رأی مساعد در نظر گرفته شود.
این پرونده نمونه‌ای مهم از نحوه اجرای قانون تعهد اقامت برای دارندگان اقامت دائم کاناداست و نشان می‌دهد که داشتن خانواده در کانادا یا تمایل به بازگشت، به تنهایی نمی‌تواند نقض کامل قانون را جبران کند.
📌 گزارش کامل این پرونده را با جزئیات حقوقی و انسانی، در زیر بخوانید:
آقای ح. ع. شهروند ۶۸ ساله ایرانی، از سال ۲۰۰۸ اقامت دائم PR کانادا را داشت، اما در سال ۲۰۱۳ برای رسیدگی به پرونده‌ای حقوقی به ایران بازگشت و از آن زمان تاکنون به کانادا بازنگشته است. کارت اقامت دائم او در نوامبر ۲۰۱۳ منقضی شد. وی در سپتامبر ۲۰۲۲ برای دریافت «سند سفر اقامت دائم» (PRTD) اقدام کرد تا به کانادا بازگردد، اما این درخواست به دلیل عدم رعایت تعهد اقامتی رد شد.
دلایل آقای ع. برای اینکه چرا در کانادا نمانده چیست؟
آقای ع. پذیرفت که در دوره پنج‌ساله منتهی به سپتامبر ۲۰۲۲ حتی یک روز هم در کانادا حضور نداشته است. با این حال، وی خواهان رسیدگی بر مبنای دلایل انسانی و دلسوزانه (H&C) بود.
او اظهار داشت که غیبتش به علت درگیر بودن در پرونده‌ای مربوط به کلاهبرداری ملکی در ایران، محدودیت‌های ناشی از همه‌گیری کرونا، و نیز انقضای کارت اقامت دائمش بوده است.
همچنین گفت که خدمات ناکارآمد یک وکیل مهاجرتی موجب طولانی شدن روند بازگشتش شده است.
نظر اداره مهاجرت کانادا IRCC چیست؟
وکیل وزارت مهاجرت، می‌گوید آقای ع. طی سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۱ چندین بار به امارات متحده عربی سفر کرده و اگر واقعاً قصد بازگشت به کانادا را داشت، امکان آن را داشته است. او همچنین تأکید کرد که محدودیت‌های کرونایی مانعی برای ورود افراد دارای اقامت دائم به کانادا نبوده و خود وی نیز به دلیل تمایل شخصی به بازنگشتن، از قرنطینه در کانادا امتناع کرده است.
بررسی‌ها و استدلال‌های دادگاه
قاضی پرونده به نام A. E. Anselm پس از بررسی شواهد، اعلام کرد که تخلف آقای ع. از تعهد اقامتی، «کامل و قابل توجه» بوده است. اگرچه وی برای رسیدگی به موضوع ملک به ایران رفته بود، اما حتی پس از پایان دعوای حقوقی نیز برای بازگشت اقدام مؤثری انجام نداده است.
قاضی همچنین به این نکته اشاره کرد که آقای ع. از سال ۲۰۱۳ تاکنون هیچگونه فعالیت شغلی، تحصیلی یا مالیاتی در کانادا نداشته و شواهدی از استقرار واقعی او در جامعه کانادایی وجود ندارد. او در ایران زندگی می‌کند، علاوه بر ملکی که در آن زندگی می‌کند، مالک یک ملک دیگر است و در حرفه‌های حقوقی و مهندسی فعالیت دارد.
هرچند همسر، فرزندان، و نوه‌های او در کانادا زندگی می‌کنند، ولی دادگاه معتقد است نبود او در این سال‌ها تأثیر جدی بر زندگی آن‌ها نداشته و هیچگونه وابستگی مالی یا مراقبتی مشخصی میان آن‌ها وجود نداشته است.
آقای ع. چند نوه خردسال در کانادا دارد، اما دادگاه اعلام کرد اطلاعاتی ارائه نشده که نشان دهد تصمیم دادگاه تأثیر مستقیمی بر منافع این کودکان دارد. لذا این عامل نیز «خنثی» تلقی شد.
رأی نهایی دادگاه چیست
دادگاه مهاجرت با در نظر گرفتن همه جوانب، از جمله تخلف کامل از تعهد اقامتی، عدم تلاش جدی برای بازگشت، نبود وابستگی خانوادگی شدید و نبود شرایط دشوار در ایران، نتیجه گرفت که دلایل انسانی و دلسوزانه برای صدور رأی مساعد کافی نیست. بنابراین، درخواست تجدیدنظر رد شد و اقامت دائم سید حمید ع. لغو گردید.
این رأی نهایی دادگاه تجدیدنظر مهاجرتی است، اما ممکن است تحت شرایط خاص، امکان درخواست بازنگری قضایی در دادگاه فدرال وجود داشته باشد.
