نسل هزاره یا Millennials متولدین سال‌های ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۶ هستند که با فناوری‌های در حال پیشرفت بزرگ شده‌اند و گرایش آنها به آموزش، توسعه فردی، دستیابی به تجربه‌های متنوع، تعادل بین کار و زندگی، و گرایش به شغل‌های انعطاف‌پذیر است.
حالا نسل هزاره در کانادا، در دهه سوم و چهارم زندگی خود هستند و از اینکه حساب و کتاب آنها برای اینکه بتوانند خانه‌دار شوند، با هم جور در نمی‌آید، نگرانی دارند.
در این باره، مسئله بیشتر از آنکه به ناتوانی این نسل در پس‌انداز مربوط باشد، آن‌طور که زمانی تصور می‌شد، به بحران فزاینده‌ی قدرت خرید مسکن برمی‌گردد.
خانم Kristy Shen، که در اوائل دهه‌ی ۴۰ از عمر خود است و هیچ وقت نتوانسته در کانادا خانه بخرد، می‌گوید: «من فکر می‌کنم که ما باید استانداردها و معیارهای تازه‌ای بنویسیم. چون استانداردهای فعلی از والدین ما می‌آید که در واقع می‌توانستند خانه‌هایی را بخرند که فقط دو تا سه برابر حقوق سالانه‌شان قیمت داشتند. و حالا هم‌نسلان من و نسل بعدی سعی می‌کنند خانه‌ای بخرند که ۲۰ برابر حقوق سالانه‌شان قیمت دارد. این منطقی نیست.»
اما Jason Heath، یک کارشناس مسائل مالی در کانادا، نگاه دیگری به موضوع دارد.
او رشد سریع هزینه‌ی ملک در مقایسه با رشد کندتر درآمد را یکی از عوامل اصلی می‌داند که نمی‌گذارد نسل جوانتر به شیوه‌ی پدران خود ثروت بیندوزد.
او می‌گوید: «به نظر من، تأکید خیلی زیادی شده روی اینکه ملک تنها راه اندوختن ثروت مالی است، که شاید به قیمت نادیده گرفته شدن گزینه‌های دیگر، مثل سرمایه‌گذاری در بازار سهام، تمام شده باشد. اگر نگاهی به سودآوری شاخص S&P 500 در طی ۱۰ سال گذشته بیندازید، حدود ۱۳ درصد در سال نرخ سودآوری داشته است، که رک و پوست‌کنده، خیلی بالاتر از رشد قیمت ملک در اکثر بخش‌های کاناداست.»
بر اساس داده‌های انجمن املاک و مستغلات کانادا، شاخص قیمت خانه از ۳۹۹ هزار دلار در سپتامبر ۲۰۱۴ به ۷۱۳ هزار و ۲۰۰ دلار در سپتامبر ۲۰۲۴ افزایش یافته است.
این اعداد و ارقام نشان می‌دهد که میانگین سالانه‌ی رشد قیمت در املاک ۶/۳ درصد بوده است.
