پاندمی برای همه دشوار است، به‌ویژه برای آنها که در خیابان زندگی می‌کنند
وقتی در خیابان زندگی کنید، اجرای مقررات «ماندن در خانه» سخت است. این را یک کارتن‌خواب در شهر رجاینا می‌گوید.
بیداد سرما در این روزهای پربرف زمستانی و همزمان شرایط پاندمی کرونا که ظرفیت پناهگاهها را برای افراد بی خانمان محدود کرده، شرایط سختی را پیش روی این قشر مردم و نیز برنامه‌ریزان شهری قرار داده است.
دولت اما در سال‌های اخیر طرح‌های متعددی را برای ساکن کردن افراد بی‌خانمان اجرا کرده است، Housing First یکی از اینهاست.
این گزارش نگاهی کوتاه دارد به معضلات افراد بی‌خانمان در این شرایط کرونا و اجرای طرح Housing First.
پیش‌بینی می‌شود که این آخر هفته دمای هوا در رجاینا پایتخت استان ساسکاچوان، به منفی ۳۷ درجه سانتیگراد برسد. این دما می‌تواند باعث مرگ شود.
در چنین شرایطی فضای پناهگاهها به دلیل محدودیت‌های ناشی از کرونا، محدود شده است و این روزها یک گرمخانه شلوغ، جای امنی برای افراد بی‌خانمان نیست.
به همین دلیل طرفداران حقوق بی‌خانمان‌ها می‌گویند برنامه Housing First، در حال حاضر یک راه نجات اساسی است.
این برنامه، پیش از تلاش برای مقابله با چالش‌های مربوط به اعتیاد و بهداشت روان افراد بی‌خانمان در سراسر کانادا، در پی تامین مسکن دائمی و بدون پیش‌شرط برای آنها است.
یکی از این افراد Steven Ledoux است. او۵۰ سال دارد و پیشتر کارگر ساختمانی بوده، ولی سال‌ها بود که در خیابان‌های رجاینا زندگی می‌کرد.
پس از اینکه در سال ۲۰۱۲ در یک حادثه شغلی ساختمانی، گردن او شکست، او به خوردن مشروب روی آورد و خیلی زود بی‌خانمان شد.
وی می‌گوید که اغلب «مست و آشفته بود» و در سراسر شهر تلو تلو خوران پرسه می‌زد. او دستگیر می‌شد و شب را در سلول‌های پلیس یا مرکز سم‌زدایی کوتاه‌مدت می‌گذراند.
سه سال پیش، این شرایط تغییر کرد؛ زمانی که او به برنامه Housing First با بودجه فدرال معرفی شد.
یک مددکار اجتماعی به او کمک کرد تا مزایای معلولیت درخواست کند و برای او خانه‌ای اجاره‌ای در شمال منطقه مرکزی پیدا کرد.
اکنون برای Ledoux راحت است که در خانه بماند و توصیه‌های بهداشت عمومی را دنبال کند.
وی می‌گوید که او موفق شده است از دردسر اعتیاد دور شود.
او حتی برای داشتن همدم، یک بچه گربه هم گرفته است.
