۲۰ درصد جمعیت کانادا نمی‌توانند یا نمی‌خواهند واکسن بزنند؛ چه باید کرد؟
کانادا با وجود موفقیت چشمگیری که در زمینه توزیع و تزریق گسترده واکسن داشته، اما در این نقطه با چالش کسانی روبروست که به هر دلیلی یا نتوانسته‌اند و یا نخواسته‌اند واکسن بزنند.
طبق آخرین آمار تاکنون ۷۸/۵ درصد جمعیت واجد شرایط یعنی ۱۲ سال به بالا در کانادا دستکم یک دوز واکسن خود را دریافت کرده‌اند. این آمار از چند روز پیش تاکنون تغییر چندانی نداشته، یعنی انجام واکسیناسیون برای این بیش از ۲۰ درصد بقیه یک چالش بزرگ برای دولت کاناداست.
بخشی از آنها به دلیل بیماری یا آلرژی واکسن نزده‌اند که البته درصد زیادی نیستند ولی بقیه کسانی هستند که به دلایل اعتقادی از دریافت واکسن خودداری کرده‌اند که احتمالا راضی‌کردن آنها کار آسانی نخواهد بود.
خبرنگار آتش به نقل از کارشناسان اپیدمیولوژی به این چالش واکسیناسیون سراسری کانادا پرداخته است.
بخش عمده‌ای از این ۲۰ درصدی که واکسن نزده‌اند کسانی هستند که موانع دینی یا اعتقادی دارند؛ شما فکر می‌کنید چه باید کرد؟ آیا اساسا باید تلاش کرد تا آنها رضایت به دریافت واکسن بدهند؟ یا اینکه نباید سعی کرد آنها را، به خاطر اعتقادات‌شان، تحت تاثیر قرار داد. برای ما کامنت بگذارید.
تاکنون در کانادای ۳۸ میلیون نفری، ۱۷ میلیون نفر هر دو دوز واکسن را دریافت کرده‌اند که معادل ۵۰/۷ درصد جمعیت واجد شرایط (۱۲ سال به بالا) و ۴۴/۶ درصد کل جمعیت کاناداست. ۲۶/۲ میلیون نفر هم دستکم یک دوز را دریافت کرده‌اند که آنها ۷۸/۵ درصد جمعیت واجد شرایط (۱۲ سال به بالا) و ۶۹ درصد کل جمعیت کانادا را تشکیل می‌دهند.
متخصصان اپیدمیولوژی باور دارند که افرادی که یک دوز واکسن را گرفته‌اند قاعدتا دوز دوم را هم می‌گیرند، اما یک جمعیت ۲۰ درصدی واجد شرایط هستند که تا حالا حتی یک دوز واکسن را هم دریافت نکرده‌اند و این درصد همان چیزی است که دکتر Raywat Deonandan متخصص اپیدمیولوژی بر آن تمرکز دارد.
برخی از کسانی که واکسن نزده‌اند افرادی هستند که شاید نمی‌توانند واکسن بزنند، چون خیلی جوان هستند یا به دلایل دیگری مانند آلرژی یا شرایط سلامتی واجد شرایط دریافت واکسن نیستند. در مرحله‌ی بعد افرادی هستند که آقای Deonandan آنها را مخالف سرسخت واکسن می‌نامد و این اعتقاد برای آنها نوعی دین و اعتقاد است. وی می‌گوید احتمالا نمی‌توان آنها را تحت تأثیر قرار داد.
سایر افراد باقیمانده همان افرادی هستند که سلامت عمومی و مسئولان کامیونیتی‌ها روی آنها متمرکز شده‌اند.
این افراد به دلایل مختلف هنوز واکسینه نشده‌اند – ممکن است ماشین نداشته باشند، یا به مراقبت از کودک دسترسی ندارند یا شاید با موانعی مثل زبان و تکنولوژی روبرو هستند که مانع از ورود آنها در سیستم بهداشت می‌شود.
برخی از آنها افراد بی‌خانمان هستند یا به نحوی به حاشیه رانده شده‌اند که اعتماد آنها به نهادهای دولتی کمتر شده است.
