روایت CBC از تجربه ۴ کانادایی که با شروع پاندمی شغل خود را رها کردند و وارد دنیای دیگری از کار و حرفه شدند

پاندمی طولانی کووید ۱۹ باعث شد تا عده زیادی از کار بیکار شوند، اما در عین حال عده‌ای از کارگران و نیروی کار کانادایی هم که از محیط‌های شغلی پراسترس یا بی‌ثبات خود خسته شده بودند، یکسره خودشان را راحت کردند و از شغل‌شان استعفا دادند.

سوالی که در اینجا پیش می‌آید این است آنها که شغل‌های خود را ترک می‌کنند به کجا می‌روند و مشغول چه کاری می‌شوند؟

پاسخ ساده است: آنها تحصیل می‌کنند، به باشگاه یوگا می‌روند، نامزد انتخابات می‌شوند، راننده اوبر می‌شوند، فروشندگی می‌کنند و می‌نویسند.

رسانه CBC News کانادا تجربه ۴ نفر از آنان را در گزارشی پیگیری کرده است. این چهار نفر عبارتند از:

1. یک مهماندار هواپیما که تصمیم گرفت به دل سیاست بزند و نامزد شورای شهر شود
2. یک مددکار شخصی که ترجیح داد مربی یوگا بشود
3. معلمی که سراغ فروشندگی رفته است
4. پیشخدمتی که کار خود را رها کرد و نویسنده شد

در ادامه مطلب، تجربه این افراد را می‌خوانید.

مهماندار هواپیما که تصمیم گرفته به دل سیاست بزند و نامزد شورای شهر شود 

خانم Pascale Marchand که در حال حاضر ۳۹ سال دارد از سال ۲۰۰۸ به‌عنوان مهماندار مشغول به کار شده بود.

تلاش‌های او در زمینه رسیدگی به وضعیت رفاهی همکارانش باعث شد که او از سال ۲۰۱۸ به مدیریت چندین کمیته سلامتی و ایمنی در اتحادیه کارکنان عمومی کانادا CUPE برسد.

او که حالا تصمیم گرفته نامزد شورای شهر شود، می‌گوید سیاست‌های شهرداری در حوزه‌هایی، مانند مسکن، کیفیت زندگی و اقتصاد محلی می‌تواند تاثیر مستقیمی روی سلامت افراد داشته باشد.

خانم Marchand توضیح می‌دهد: «به همین دلیل است که می‌خواهم وارد سیاست شوم. هدفم این است که در نهایت، بتوانم تفاوتی را رقم بزنم».

یک مددکار شخصی که ترجیح داد مربی یوگا شود

خانم Lindsay Couture از سال ۲۰۱۶ کار خود را به‌عنوان مددکار شخصی در آسایشگاهی در Port Hope انتاریو آغاز کرد.

او اغلب روزها دو شیفت کاری، از ۷ صبح تا ۱۱ شب، زیر فشار سنگین مدیریت ارشد، ساکنان پرخاشگر و محیط کاری بسیار پر چالش، کار کرد.

او که ۲۹ سال دارد، می‌گوید: «آسایشگاه‌ محیط کاری بسیار غم‌انگیزی برای من بود، چون نمی‌توانستم مراقبتی که بسیاری از ساکنان به آن نیاز داشتند را ارائه بدهم. با اینکه روزی ۱۶ ساعت کار می‌کردم، اما بی‌حس شده بودم».

او اکنون به‌عنوان مربی یوگا و ریکی مشغول به کار است و به‌طور پاره‌وقت برای اوبر هم رانندگی می‌کند.

معلمی که سراغ فروشندگی رفت

آقای Guillaume Raymond، معلم پیشین آمادگی جسمانی، یکی دیگر از کسانی است که شغلش را تغییر داده است.

او می‌گوید: «شما به‌عنوان معلم باید حدود ۲۸ ساعت در هفته کار کنید، ولی عملا نزدیک به ۶۰ ساعت در مدرسه هستید. در واقع، همیشه سر کار هستید، ولی حقوق‌تان اضافه نمی‌شود».

او که ۳۳ سال دارد، اکنون به‌عنوان مشاور فروش در Park Avenue Volkswagen در Brossard کبک مشغول به کار شده و می‌گوید ترک سیستم آموزشی نه تنها از نظر مالی به سودش بوده، بلکه سلامت روان او را نیز بهبود بخشیده است.

پیشخدمتی که نویسنده شد

خانم Lori Fox که از ۱۴ سالگی به‌عنوان یک پیشخدمت در رستوران مشغول بوده، می‌گوید در این کار با مشتری‌های مست و بی‌نزاکتی برخورد می‌کرد که فکر می‌کردند به‌خاطر انعام‌های بی‌ارزش‌شان، می‌توانند هرگونه آزار جنسی به پیشخدمت‌ها برسانند و کسی هم تنبیه‌شان نکند.

او وقتی به دنبال لاک‌داون‌های پاندمی از کار اخراج شد، این موضوع را به چشم فرصتی برای یک تغییر اساسی دید.

به همین دلیل، نویسندگی را که قبلا شغل دومش بود، جدی‌تر پی گرفت و آن را تبدیل به کاری تقریبا دائمی برای خود کرد.

خانم Fox می‌گوید گرچه این کار همیشه آسان نیست، اما رضایتمندی بیشتری برایش به همراه دارد.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by آتش رسانه ايرانيان كانادا ?? (@atash.ca)