یک نفر از هر ۲۰ نفر در تورنتو نه می‌تواند انگلیسی صحبت کند، نه فرانسه
مانع زبانی، توانایی مهاجرانی که زبان بلد نیستند را برای پیدا کردن شغل، فعال بودن در کامیونیتی و لذت بردن از یک زندگی مطلوب تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده است
طبق گزارشی جدید از هر ۲۰ نفر ساکن در تورنتو، یک نفر توانایی سخن گفتن به زبانهای انگلیسی یا فرانسوی را ندارد و این مانع زبانی، توانایی آنها را برای پیدا کردن شغل، فعال بودن در کامیونیتی و لذت بردن از یک زندگی مطلوب را تا حد زیادی تحت تاثیر قرار داده است.
بیش از ۱۳۲,۷۰۰ نفر از ساکنان تورنتو قادر نیستند مکالمه‌ای را به یکی از دو زبان رسمی کانادا انجام دهند. آنها بر اساس گزارش سازمان برنامه‌ریزی اجتماعی تورنتو، ۵ / ۲۰ درصد از جمعیت ۶۴۸,۹۷۰ نفری افرادی هستند که در کل کانادا نمی‌توانند به زبانهای انگلیسی و فرانسوی صحبت کنند. گمان می‌رود این برای نخستین بار باشد که در مورد این گروه از مردم اطلاعاتی ارائه می‌شود.
داده‌های آماری گردآوری شده در بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که تعداد کسانی که قادر به تکلم به هیچ‌کدام از دو زبان رسمی کشور نیستند، در طی دو دهه‌ی گذشته به میزان ۱۷۵,۰۰۰ نفر افزایش یافته است، هرچند که درصد این افراد از کل جمعیت کشور اندکی پایین آمده است. در تورنتو تعداد کسانی که به زبانهای انگلیسی یا فرانسوی صحبت نمی‌کنند، در این بازه‌ی زمانی ۱۰ هزار نفر کاهش یافته است.
تنها در منطقه‌ی تورنتوی بزرگ، تورنتو با ۶ / ۵ درصد بعد از منطقه‌ی یورک در جایگاه دوم بیشترین جمعیت غیر متکلمان به انگلیسی و فرانسوی قرار دارد. پیل با ۴ درصد، همیلتون با ۸ / ۱ درصد و دورهام با ۸ / ۰ درصد رتبه‌های بعدی را به خود اختصاص داده‌اند.
داخل شهر تورنتو، این جمعیت بیشتر در مناطقی مانند انتهای غربی نورث یورک، سراسر شهر یورک، شهر قدیمی تورنتو و در شمال غرب اسکاربورو، که به تنهایی بیش از ۳۰ هزار ساکن غیر متکلم به انگلیسی یا فرانسوی دارد، جای گرفته است.
در گزارش سازمان برنامه‌ریزی اجتماعی تورنتو آمده است که ۵ / ۴۳ درصد از ساکنان تورنتو که قادر به تکلم به زبانهای رسمی کشور نیستند، یکی از زبانهای چینی را به عنوان زبان مادری خود بلد هستند.
زبانهای پرتغالی، ایتالیایی، اسپانیایی، تامیلی، ویتنامی، کره‌ای، فارسی، روسی و عربی نیز در رتبه‌های بعدی قرار دارند. طبق گزارش، این دسته از ساکنان تورنتو معمولا ترجیح می‌دهند در مناطقی زندگی کنند که زبان مادری آنها رایج باشد.
.jpg)
پیتر کلاتربوک، مدیر موقت گروه غیر انتفاعی سوشیال پلانینگ تورنتو، که در جهت ارتقای تساوی حقوق، عدالت اجتماعی و کیفیت زندگی تلاش می‌کند، می‌گوید: «طیفی از تنوع در میان این گروه از افراد وجود دارد، ولی سالمندان و زنان بیشتری را می‌توان در میان غیر متکلمان به انگلیسی یا فرانسوی مشاهده نمود. اگر تا حدی به یکی از زبانهای رسمی تسلط نداشته باشید، شغل پیدا نخواهید کرد و اگر نتوانید با دیگران ارتباط برقرار کنید، از دسترسی به خدمات محروم خواهید شد. این کمبود توانایی شما را برای فعال بودن در کامیونیتی و احساس مرتبط بودن محدود می‌کند.»
این گزارش که «گفتگو درباره‌ی دسترسی به امکانات و تساوی حقوق» نام دارد، نشان می‌دهد که تقریبا ۶۰ درصد از ساکنان ناتوان از تکلم به زبانهای انگلیسی و فرانسوی در تورنتو را زنان و دختران تشکیل می‌دهند، در حالی که این قشر تنها ۹ / ۵۱ درصد از جمعیت شهر هستند. با آنکه تنها ۶ / ۱۵ درصد از ساکنان تورنتو ۶۵ سال یا بالاتر دارند، ۶ / ۴۴ درصد از جمعیت غیر متکلمان به انگلیسی و فرانسوی در این شهر متعلق به این گروه سنی هستند.
این گزارش می‌گوید زنان و سالمندان احتمال بیشتری دارد که به عنوان بستگان مهاجران اصلی به کانادا بیایند، بنابراین ممکن است از مهارتهای زبانی رسمی مورد نیاز برای متقاضیان اصلی مهاجرت یا اسپانسرها برخوردار نباشند.
فهمیده قریشی در سال ۱۹۷۲ و زمانی که تنها ۱۸ سال سن داشت، با اسپانسری شوهرش از پاکستان به کانادا آمد و هرگز در کلاسهای زبان انگلیسی شرکت نکرد، چرا که سرگرم مراقبت از سه فرزند خود، والدین خود و خانواده‌ی همسرش بود.
او که اکنون ۶۶ سال دارد، در زمان مهاجرت به کانادا مهارت اندکی در انگلیسی داشت و بعدها این زبان را به طور غیر رسمی از شوهر و بچه‌هایش فرا گرفت. او می‌گوید: «سرم شلوغ‌تر از آن بود که بخواهم انگلیسی یاد بگیرم، چون باید مراقب همه می‌بودم. یاد گرفتن انگلیسی خیلی مهم است، برای اینکه بتوانید ارتباط برقرار کنید و هر کاری که دوست دارید انجام بدهید و استقلال داشته باشید.»
رابرت کویل، که در ۱۹۹۲ به کانادا آمد و بعدها گروهی از سالمندان تامیل در رکسدیل تشکیل داد، می‌گوید مهاجران سالمندی که در زبان انگلیسی مهارت ندارند، غالبا از دنیای خارج از خانواده‌ی خود منزوی می‌شوند و برای کارهای روزمره‌ی زندگی به بچههایشان وابستگی پیدا می‌کنند.
کویل که ۸۸ سال دارد و گروه او سمینارها و نشست‌های ماهانه‌ای در مرکز رکسدیل، درباره‌ی موضوعات سلامت، رژیم غذایی و رفاه برای سالمندان تامیل غیر متکلم به زبان انگلیسی برگزار می‌کند، می‌گوید: «این افراد معمولا کسی را نمی‌شناسند و برای مسائل مربوط به جابجا شدن و سلامتیشان به کمک نیاز دارند.»
کویل که بر خلاف بسیاری از کسانی که کمک‌شان می‌کند، هنگام مهاجرت به کانادا انگلیسی را به خوبی صحبت می‌کرده است، اضافه می‌کند: «آنها در خانه به زبان مادری‌شان صحبت می‌کنند، پیش بچههایشان می‌مانند و می‌ترسند به انگلیسی حرف بزنند، چون از انگلیسی حرف زدن خودشان خجالت می‌کشند.»
جنی هوانگ، همراه با دختر و شوهرش، در ۲۰۰۹ از چین به کانادا آمد. هوانگ با لهجه‌ی چینی می‌گوید: «در چین من فقط در سال‌های آخر دبیرستان بود که شروع به یادگیری انگلیسی کردم و وقتی به کانادا آمدم، فقط چند کلمه انگلیسی بلد بودم. من به کلاس زبان می‌روم، ولی در بزرگسالی یاد گرفتن زبان جدید دشوار است. درک مطلبم بهتر از حرف زدنم است.»
هوانگ می‌گوید چون انگلیسی‌اش تعریف چندانی ندارد، فرصت‌های شغلی خوبی هم به دست نمی‌آورد و ناچار است با کار در رستوران‌ها و تولیدی‌های پوشاک سر کند. در این گزارش آمده است که میزان درآمد ۷ / ۳۵ درصد از ساکنان غیر متکلم به انگلیسی و فرانسوی تورنتو پایین‌تر از خط فقر است، در حالی که این رقم برای کل ساکنان شهر ۲ / ۲۰ درصد می‌باشد. نرخ بیکاری برای ساکنان غیر متکلم به زبانهای رسمی شهر ۳ درصد بالاتر از میانگین تورنتو گزارش شده است.
