آیا خریدن خانه در کانادا سخت‌تر شده است یا آسان‌تر؟ – علیرضا صدیقی
علیرضا صدیقی مشاور املاک مسکن – تورنتو
سوالی که ممکن است خیلی‌ها از خود بپرسند این است که خانه خریدن در کانادا به نسبت دهه‌های گذشته، سخت‌تر شده است یا آسان‌تر؟ در واقع اگر بخواهیم با توجه به تورم، افزایش درآمد و همه پارامترهایی که شرایط اقتصادی کانادا تعریف می‌کند، به این سوال پاسخ دهیم باید بگوییم: سخت‌تر شده است؛ خیلی هم سخت‌تر. نتایج یک مطالعه جدید در کانادا نشان می‌دهد اگر نسل‌های قبلی ما در دهه‌های ۷۰ و ۸۰ میلادی برای خریدن یک خانه در کانادا به طور متوسط لازم بود ۲۰۰ هفته کار کنند، ما امروز باید ۴۰۰ هفته کار کنیم تا بتوانیم یک خانه بخریم. با هم ببینیم چرا خریدن خانه سخت‌تر شده و چه مسائلی در طول زمان باعث شده شکل بازار مسکن دگرگون شود: از تغییر سیاست‌های بانکی تا تغییر فرهنگ زندگی مردم.
آنهایی که متعلق به نسل هزاره هستند می‌خواهند به بازار داغ مسکن کانادا وارد شوند، نه تنها باید بیشتر از پدربزرگ‌های خود پول بدهند بلکه باید دو برابر آنها کار کنند.
تحقیقات جدید مؤسسه برودبنت در اتاوا، که هفته گذشته منتشر شد، قیمت‌های مسکن را بر حسب مقدار کار لازم برای به دست آوردن آن پول اندازه گرفته است.
مارک لاووا، یکی از پژوهشگران مؤسسه برودبنت، دریافته است که خرید یک خانه در کانادا در ۱۹۷۰ به طور میانگین به ۲۰۰ هفته کار نیاز داشته است. این زمان در ۲۰۱۵ به ۴۰۰ هفته افزایش پیدا کرده است.
لاووا می‌گوید دلایل مختلفی پشت این افزایش چشمگیر قرار دارد.
او که استاد اقتصاد در دانشگاه اتاوا نیز هست می‌گوید: «حالا نسبت به گذشته با سهولت بسیار بیشتری می‌توان وام گرفت و مقدار وامی هم که می‌توان دریافت کرد بسیار بالاتر است. از طرف دیگر دستمزدها با همان سرعت بهره‌وری نیروی کار افزایش پیدا نکرده است. اگر دستمزدها با سرعتی که لازم است بالا نرود قیمت مسکن بر حسب نرخ دستمزد افزایش پیدا می‌کند.»
این مطالعه که بر اساس ارقام مربوط به میانگین درآمد هفتگی سازمان آمار کانادا تهیه شده است، نشان می‌دهد که برابری میانگین قیمت خانه با دستمزد ۲۰۰ هفته کار، از ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۶ که قیمت‌های مسکن شروع به افزایش کرد همچنان باقی بوده است.
در این زمان بانک مرکزی کانادا در موضوع مداخله کرد و در اوائل دهه ۱۹۸۰ نرخ‌های بهره را برای فرو نشاندن تورم بالا برد که منجر به رکود بازار مسکن شد. قیمت‌ها در ۱۹۸۹ به نقطه اوج خود رسید و سپس در برخی بازارها – مانند تورنتو و ونکوور – تا ۲۵ درصد سقوط کرد.
لاووا می‌گوید قیمت‌ها تا ۲۰۰۶ به سطح نقطه اوج ۱۹۸۹ نرسید.
در این مطالعه آمده است: «کانادایی‌های جوانی که آرزوی داشتن خانه‌ای برای خود هستند نسبت به پدران خود که در دهه ۱۹۷۰ یا در نیمه نخست دهه ۱۹۸۰ اقدام به خرید خانه کرده‌اند در موقعیت دشوارتری قرار دارند.»
قیمت‌های سر به فلک کشیده مسکن مسأله بزرگی برای کانادایی‌هاست؛ به ویژه در بازارهای داغی مانند تورنتو و ونکوور.
اعداد و ارقام جدید هیئت املاک و مستغلات تورنتو نشان می‌دهد که قیمت مسکن تنها در یک سال بیشتر از ۱۰۰,۰۰۰ دلار افزایش داشته است. میانگین قیمت فروش خانه در تورنتوی بزرگ برای ماه گذشته ۷۳۹,۰۸۲ دلار گزارش شده است. این میانگین در آوریل ۲۰۱۵ برابر با ۶۳۶,۰۹۴ دلار بود.
در نگاهی کلی‌تر، مطابق با آمار انجمن املاک و مستغلات کانادا، میانگین قیمت خانه در تمام کانادا از ۴۳۹,۴۷۷ دلار در مارس ۲۰۱۵ به ۵۰۸,۵۶۷ دلار در مارس ۲۰۱۶ رسیده است.
لاووا می‌گوید: «این مسأله به رونق صنعت ساخت و ساز کمک می‌کند، البته تا زمانی که بتوان به اندازه کافی خریدار برای این خانه‌ها پیدا کرد. اما تأثیر این افزایش قیمت‌ها بر بقیه بخش‌های اقتصاد منفی است چرا که مردم پول کمتری برای خرید کالاهای دیگر خواهند داشت.»
لاووا تصدیق می‌کند که نوع خانه‌های خریداری شده در طول زمان تغییر کرده است و این می‌تواند یکی از دلایل افزایش قیمت‌ها باشد. برای مثال در ۱۹۷۵ میانگین مساحت خانه‌ها ۱,۰۷۵ فوت مربع بوده، در حالیکه در ۲۰۱۳ این رقم تقریبا دو برابر شده و به ۲,۰۰۰ فوت مربع رسیده است.
با وجود این، لاووا می‌گوید که چالش قدرت خرید خانه تقریباً از یک دهه پیش در حال تشدید بوده است.
او در مطالعه یاد شده می‌گوید: «خریدارانی که در حال حاضر و به تازگی خانه خریده‌اند، برای تأمین مالی خرید خانه، ناچارند زمان بیشتری را نسبت به گذشتگان خود صرف کار کنند. جای شگفتی نیست که بسیاری از جوان‌هایی که خریداران بالقوه آینده محسوب می‌شوند، به ویژه آنهایی که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند، احساس می‌کنند داشتن یک واحد مسکونی چیزی فراتر از یک آرزوی دور و دراز است.»
