اين مرد دارد تورنتو را برای خودروهای بدون راننده آماده می‌کند
تاکسی‌های بدون راننده، اتوبوس‌های بدون راننده، کاميون‌های بدون راننده، همه اينها بزودی در تورنتو ديده می‌شوند. شايد خود شما هم يک روز ماشينی بخريد که لازم نباشد رانندگی کنيد.
هفته‌نامه چاپی آتش در صفحه «آدم‌ها و مکان‌ها» به سراغ مردی رفته است که در شهرداری تورنتو، مسئول اجرایی کردن طرح خودروهای بدون راننده در این شهر است. با او و رویاهایی که در سر می‌پرواند بیشتر آشنا شویم و ببینیم که تورنتو با خودروهای بدون راننده چه کار خواهد کرد. به خصوص که از ابتدای سال ۲۰۱۶ این خودروها می‌توانند در انتاریو تردد کنند.
برای دانلود فایل پی‌دی‌اف صفحه «آدم‌ها و مکان‌ها» اینجا را کلیک کنید.
اين هفته رسانه‌های کانادا از آمادگی انتاريو برای شروع فعاليت «خودروهای بدون راننده» خبر دادند، اين يعنی که از سه ماه ديگر ما ممکن است در خيابان‌های تورنتو ماشين‌هايی را ببينيم که بدون راننده در حال تردد هستند. طبق مصوبه جديد قرار است از ابتدای سال،۲۰۱۶ مجوز فعاليت اين خودروها صادر شود. در واقع انتاريو اولين استانی است که اين کار را قانونی اعلام کرده است.
با اعلام این خبر، بسیاری از خودروسازان، شرکت‌هایی که تجهیزات مربوط به خودروهای بدون راننده را تولید می‌کنند و همچنین شرکت‌هایی که روی فناوری نرم‌افزاری آن کار می‌کنند، خوشحال شدند. گوگل سال‌هاست کار بر روی این خودروها را در ایالات متحده آغاز کرده است و نتایج قابل قبولی نیز به دست آورده است. حالا روزنامه تورنتو استار به سراغ کسی رفته است که قرار است تورنتوی آینده را بر اساس حرکت خودروهای بدون راننده طراحی کند.
با استیو باکلی آشنا شوید؛ طراح و برنامه‌ریز تورنتویی که در آینده بدون راننده خواهد بود.
یک دنیا سوال
اتومبیل‌های بدون راننده، انقلابی در حمل و نقل شهری ایجاد خواهند کرد و به همین دلیل حتما سوالات زیادی به وجود می‌آید: آیا می‌شود به این اتومبیل‌ها اعتماد کرد؟ آیا رانندگی از بین می‌رود؟ آیا قوانین راهنمایی و رانندگی عوض می‌شوند؟ آیا ما هم می‌توانیم یک خودروی بدون راننده داشته باشیم؟
استیو باکلی، مدیر خدمات حمل و نقل تورنتو و دولت انتاریو در مورد اینکه چگونه باید پذیرای ورود وسایل نقلیه بدون راننده به جاده‌های استان بود به فکر و تبادل نظر می‌پردازد.
باکلی از پنجره دفتر خود در شهرداری تورنتو، تغییرات چشمگیری را در افق آینده تورنتو می‌بیند. آینده‌ای که در آن نحوه حرکت در شهر و خارج از شهر به‌طور قابل توجهی تغییر کرده است. او معتقد است خودروهای بدون راننده در راهند، تنها مساله‌ای که باقی می‌ماند زمان رسیدن آنهاست.
شغل او به عنوان مدیر کل خدمات حمل و نقل این است که از آماده بودن شهر برای این تغییر اطمینان حاصل کند.
آینده؛ گاهی تیره گاهی روشن
باکلی می‌گوید: «این نوآوری در راه است و احتمالا سریع‌تر از آنچه که انتظار داریم خودش را به ما خواهد رساند؛ دقیقا مثل تغییر از اسب به ماشین. البته در این راه مسیر روشنی هم پیش رویمان نیست.»
مثل همه دنیا، تورنتو هم به‌دنبال کشف راه‌های مدیریت این گونه خودروهاست. باکلی نیز برای مسئولان شهری و استانی سخنرانی‌های زیادی کرده است و روند سازگاری و پیشرفت‌های آینده دولت‌های استانی و فدرال با این وسایل نقلیه را زیر نظر دارد.
او می‌گوید: «به نظر ما مسائل محلی قابل توجهی وجود دارد که باید به آنها فکر کرد. هدف ما این است که تا آخر سال جاری برنامه‌ای دو ساله آماده کنیم و در آن بگوییم که می‌خواهیم چه قدم‌هایی برداریم.»
اینکه این قدم‌ها چه خواهند بود به این بستگی دارد که ظهور اتومبیل‌های خودکار چه بازتابی خواهد داشت. برخی معتقدند خودروهایی با راننده انسان باید در خطوط مخصوص به خود حرکت کنند و در کنار آنها خودروهای خودکار حرکت کنند. برخی دیگر معتقدند در آینده‌ای نزدیک تمام جاده‌ها پر از ماشین‌های بدون راننده خواهد شد. این گروه پیش‌بینی می‌کنند بسیاری از این ماشین‌ها به‌عنوان تاکسی برای خدمت‌رسانی بهتر به حمل و نقل عمومی فعالیت خواهند کرد. طبق گزارش‌ها، اوبر در حال کار کردن بر روی تاکسی‌های بدون راننده است. اوبر در حال حاضر با برنامه موبایلی خود این امکان را فراهم می‌کند که افراد بتوانند بدون استفاده از تاکسی و با کمک رانندگان عادی، جا به جا شوند.
شرایط اتاوا چگونه است؟
در اتاوا، بری کرک، مدیر مرکز توسعه اتومبیل‌های خودکار در حال ارائه پیشنهاد تشکیل یک شهرک مسکونی برای اتوبوس‌های خودکار برقی است. این در حالی است که گروهی به نام انجمن کاریدور تجاری امریکای مرکزی شمالی در حال تلاش برای طراحی یک بزرگراه ویژه است که از مکزیک به مانیتوبا می‌رود. در این بزرگراه فقط کامیون‌های بدون راننده تردد خواهند کرد.
پیش‌بینی تورنتوی آینده
باکلی برای تورنتو سه سناریوی احتمالی را پیش‌بینی می‌کند. او معتقد است طی سه تا ده سال آینده این شهر با یکی از این احتمالات مواجه خواهد شد:
۱- افراد شخصا صاحب اتومبیل‌های خودکاری خواهند شد که آنها را در راه‌های موجود جا به جا کند.
۲- هزاران تاکسی بدون راننده متعلق به شرکت‌هایی مثل گوگل یا اوبر برای حمل و نقل افراد در شهر حضور خواهند یافت.
۳- ترکیبی از این دو اتفاق به وقوع خواهد پیوست.
طبق براوردهای باکلی، احتمال مواجه شدن با شرایط سوم بیشتر است و ما احتمالا تاکسی و خودروهای خودکار شخصی را با هم خواهیم داشت.
او می‌گوید: «احتمالا اقدامات بعدی ما مربوط به بررسی و آزمایش جاده‌ها خواهد بود. چرا که در سرمای زمستان کانادا، همه جاده‌ها یخ می‌زنند. اما خوشبختانه ما از دیگران خواهیم آموخت و تلاش می‌کنیم تجربه‌های آنها را به کار بگیریم. ما پیش‌بینی می‌کنیم به هر حال نوعی از این حمل و نقل در کانادا به وجود خواهد آمد.»
چه بستری باید ایجاد شود؟
باکلی معتقد است سیستم ترافیکی کنونی یا باید بهینه‌سازی شود و یا باید در برخی مکان‌ها، چیزهایی از آن حذف شود. به نظر او سیستم ترافیکی تورنتو نیازمند جایگزینی امکانات جدید است.
هماهنگی با طراحان خودروهای بی‌راننده در مورد GPS و اطلاعات ترافیکی هم اهمیت ویژه‌ای دارد. بعد از آن مسائل مربوط به سیستم حمل و نقل عمومی مطرح می‌شود: این پیشرفت چه تاثیری بر TTC خواهد گذاشت و همچنین تکلیف مسائلی چون قوانین ترافیکی و پارکینگ چه خواهد شد.
باکلی می‌پرسد: «وقتی ماشینی راننده ندارد، چه کسی را باید جریمه کرد؟»
باب نیکولز، سخنگوی وزارت حمل و نقل انتاریو می‌گوید: «هدف اصلی وزارت حمل و نقل انتاریو اطمینان حاصل کردن از امنیت جاده‌ای خواهد بود. ضمن اینکه می‌خواهیم با مقررات سفت و سختی که سرمایه و نوآوری را در انتاریو از بین می‌برد مقابله کنیم.»
این وزارتخانه پیش‌بینی می‌کند ماشین‌های بدون راننده در جاده‌های موجود حرکت کنند. هر چند ممکن است شاهد تغییراتی جزئی باشیم. مثلا ممکن است در برخی مناطق راه‌هایی برای ماشین‌های خودکار اضافه شود.
نیکولز می‌گوید: «هدف ما توسعه استانداردهای استانی برای رسیدن به یک استان «دوست‌دار خودروی بدون راننده» است.»
به نظر کرک، طراحی یک جاده با همه پیش‌نیازهای حرکت خودروهای بدون راننده، به اندازه لذت بردن از یک موسیقی است و به همان اندازه گوش‌نواز است. او می‌گوید: «اولین قانون خودروهای بدون راننده این است که نباید باعث شوند که زیرساخت‌های اضافی ساخته شود.» در واقع باید به جای زیرساخت، شرایط به گونه‌ای طراحی و برنامه‌ریزی شود که مشکلی پیش نیاید. این برنامه‌ریزی یعنی برای خودروهای بدون راننده امکانی فراهم شود تا سرعت خود را با سایر وسایل نقلیه در حال حرکت تنظیم کنند، از توقف ناگهانی اجتناب شود و واکنش‌هایی سریع‌تر و قابل پیش‌بینی‌تری در برابر وقایع پیش‌بینی نشده داشته باشند.»
کرک می‌افزاید: «امید من این است که بتوانیم از ۸۰ درصد تصادف‌ها، تلفات و جراحت‌ها پیشگیری کنیم. خودروهای بدون راننده از اطراف خود آگاه‌تر خواهند بود و احتمال تصادف آنها بسیار بسیار کمتر خواهد شد.»
چند سوال
اما آینده‌ای که در آن خودروی بدون سرنشین وجود نداشته باشد، بدون مشکل هم نیست و می‌تواند پیچیدگی‌های خود را داشته باشد. با هم چند وضعیت پیچیده را بررسی می‌کنیم.
در اینجا سوالاتی مطرح شده که باید طی سال‌های آینده به آنها پاسخ داد: پرسش‌هایی که انتخاب گزینه درست در آنها مفهومی ندارد.
شما سرنشین یک خودروی بدون راننده هستید که در یک محله مسکونی حرکت می‌کند. در حاشیه این خیابان درختان بزرگ بلوطی قرار دارند. یک مادر جوان ناگهان کالسکه به دست در خیابان ظاهر می‌شود و ماشین شما زمان کافی برای توقف ندارد. کامپیوتر باید یکی از این دو را انتخاب کند: یا با زدن به مادر و کودک و احتمالا کشتن آنها به راه خود ادامه دهد و یا با منحرف شدن به حاشیه جاده به یکی از درختان بلوط برخورد کند که احتمالا شما را به کشتن خواهد داد. کدام حرکت صحیح‌تر است؟ چه کسی را باید سرزنش کرد؟
یکی از سوالات مهم به بیمه و مسئولیت‌پذیری مربوط می‌شود: اگر یک ماشین بدون راننده به ماشینی که راننده آن انسان است برخورد کند یا اگر دو خودروی بدون راننده به هم برخورد کنند مسئول کیست؟
این سوال مایکل برتمن، مدیرعامل کارگزاری بیمه انتاریو را به فکر واداشت. او می‌گوید: «نمی‌دانیم. احتمالا قوانین مثل قبل باشد. اما با این شرایط، بازی عوض می‌شود.»
آیا افراد هم می‌توانند رانندگی کنند؟
بری کرک مدیر مرکز تعالی اتومبیل‌های خودکار مدعی است که شرایط مشکل ساز به ندرت پیش خواهند آمد. به علاوه مزایای فناوری، قابل مقایسه با چنین ملاحظاتی نیست: «بیایید فرض کنیم تا سال ۲۰۳۰، خودروهای بدون راننده نشان داده باشند که از انسان هم ایمن‌ترند. آیا در چنین شرایطی اخلاقی‌تر نیست که رانندگی را برای انسان‌ها ممنوع کنیم؟»
