اگر می‌خواهید هرگز در کانادا کار پیدا نکنید؛ رزومه‌تان را این طوری بنویسید

اگر تعداد زیادی رزومه فرستاده‌اید و با اینکه زمان زیادی از ارسال آنها گذشته، اما هنوز کسی از شما دعوت به همکاری نکرده یا تعداد کمی درخواست دعوت به همکاری داشته‌اید، به احتمال زیاد به خاطر رزومه شماست که موثر نیست.

اگر شما تازه وارد هستید و با بازار کار کانادا آشنا نیستید، احتمال اینکه اشتباهاتی در تهیه رزومه‌تان مرتکب شده باشید زیاد است. اما معمولا افراد تازه‌وارد چه اشتباهاتی هنگام آماده کردن رزومه‌شان مرتکب می‌شوند؟

شماره ۱۴۳ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید

یکی از مشکلات جدی در رزومه‌تان، ممکن است ضعف در نگارش باشد، مانند اشتباه گرامری، غلط املایی و اشکالات دیگر در زبان انگلیسی. هنگامی که رزومه‌تان را نهایی کردید، بهتر است از چند نفر بخواهید تا آن را بررسی کنند. همچنین سعی کنید برای تهیه رزومه‌تان از واژگان تخصصی حرفه‌تان استفاده کنید، چون این خیلی برای کارفرمایان اهمیت دارد. به این فکر کنید که کارفرما چه نکاتی برایش اهمیت دارد و کمتر بر چیزهایی تمرکز کنید که شما در مورد خودتان دوست دارید.

اما علاوه بر مسائل زبانی و گرامری، اشتباهات دیگری هم هست که معمولا تازه‌واردان در قسمت‌های مختلف رزومه‌شان مرتکب می‌شوند.

اهداف – Objectives

گاهی این قسمت حذف می‌شود، ولی این بخش مهمی است. کارفرمایان باید اطمینان یابند که اهداف شما با اهداف آن‌ها در یک راستا است.

پوزیشن را مشخص کنید

گاهی‌اوقات بعضی از افراد جویای کار فراموش می‌کنند پوزیشنی را که می‌خواهند در آن مشغول به کار شوند را مشخص کنند. اسامی درست پوزیشن‌هایی که قصد دارید در آن‌ها مشغول به کار شوید را از سازمان‌ها بپرسید. شما همچنین می‌توانید طبقه‌بندی ملی حرفه‌ها National Occupational Classification – NOC را هم برای این منظور بررسی کنید.

فقط یک پوزیشن

بعضی از افراد در یک رزومه، دو یا سه موقعیت شغلی را لحاظ می‌کنند. در حالی که باید برای هر کدام از موقعیت‌های شغلی، یک رزومه جداگانه تهیه و ارسال کنید.

پست‌های مدیریتی را فعلا فراموش کنید

بعضی از افراد تنها بر روی پست‌های نظارتی و یا مدیریتی تمرکز می‌کنند، اما در نظر داشته باشید که احتمال یافتن چنین شغلی برای افراد تازه‌وارد بسیار کم است.

تجربه و تحصیلات
Experience and Education

گاهی مواقع افراد جویای کار فراموش می‌کنند تجارب مرتبطی که در قسمت هدف (Objectives) اشاره کردند را در بخش تجربیات خود هم بیان کنند. آن‌ها ممکن است اطلاعات نامرتبط زیادی که به موقعیت مورد نیازشان ربطی ندارد بنویسند، به طوری که پیدا کردن تجربه‌ای که با شغل مورد نیازشان مرتبط باشد کار سختی به نظر برسد.

موفقیت‌های قبلی را نشان بدهید

برخی فراموش می‌کنند اشاره کنند که چطور دستاوردهای‌شان در کار قبلی‌شان بر موقعیت فعلی کاری که برایش اقدام می‌کنند تاثیر مثبت دارد. برای مثال، فرد جویای کاری که باعث افزایش سوددهی یا کاهش هزینه‌ها در شغل قبلی خود شده، باید به این مساله در رزومه‌اش اشاره کند که او می‌تواند همین کار را در موقعیت شغلی احتمالی جدید هم انجام دهد.

فقط درباره‌ی ۱۰ سال توضیح بدهید

شاغلان میان‌سال (معمولا 45 سال به بالا) معمولا می‌گویند که بالای 25 سال سابقه دارند. اما این موضوع در صورتی برای کارفرما اهمیت دارد که نخواهد افراد را برای این پوزیشن آموزش دهد. توضیح درباره سوابق کاری‌تان را به ۱۰ سال گذشته محدود کنید. ضمنا اگر مدت زمان زیادی از تاریخ فارغ‌التحصیلی شما می‌گذرد، نیازی نیست تاریخ آن را ذکر کنید.

چطور درباره سابقه تحصیلی خود توضیح بدهید

درنظر داشته باشید که کارفرمای کانادایی ممکن است با دانشگاهی که شما در آن تحصیل کرده‌اید آشنا نباشد. بنابراین سایت دانشگاه را حتما برای او بگذارید و اگر منبعی وجود دارد که نشان از سطح دانشگاه دارد آن را هم در رزومه خود بگذارید و کار را برای کارفرما ساده کنید.

سابقه کانادایی مهم است

بعضی از افراد جویای کار، بیشتر بر روی سابقه‌ای که در کشور محل زندگی‌شان داشتند تاکید می‌کنند تا سابقه کارشان در کانادا. در حالی که کارفرمایان کانادایی بیشتر به سوابق کار در کانادا اهمیت می‌دهند. آن‌ها می‌خواهند مطمئن شوند شما می‌توانید با کانادایی‌ها ارتباط برقرار کنید و یا در محیط کانادایی کار کنید.

قالب مناسب ای‌میل را استفاده کنید

بعضی از افراد رزومه‌شان را بدون درست کردن قالب مناسب برای ایمیل، آن را از طریق ایمیل ارسال می‌کنند. اگر این اتفاق بیفتد، محتوای رزومه‌تان وقتی به دست کارفرما برسد، کاملا به هم می‌ریزد. این روش راه خوبی برای معرفی خود نیست.

چرا این مهاجر ایرانی نمی‌توانست در کانادا کار پید ا کند؟ و بالاخره او چکار کرد؟

مهرانه پیش از مهاجرت به کانادا شنیده بود که موقعیت شغلی زیادی در این کشور برای مهندس‌ها وجود دارد.

او می‌دانست شرکت‌ها، به دلیل اینکه او تنها در ایران سابقه کار داشته برای استخدامش دودل خواهند بود، اما او همچنین معتقد بود به سرعت می‌تواند با اثبات توانایی‌های خود، در کارش پیشرفت کند. مشکل تنها شروع کار بود.

در ایران زندگی شخصی افراد، از مهارت‌های کاری و تجربه‌های او مهم‌تر است. بنابراین او در رزومه‌‌اش تمام اطلاعات شخصی‌اش را که کارفرمایان ایرانی به دنبالش بودند وارد کرد. مانند، دین، سابقه خانوادگی، سن، جنسیت و قد. او حتی یک عکس هم برایشان فرستاد.

سه ماه تمام، او برای تمام کارهایی که می‌یافت رزومه می‌فرستاد.

پس از مدتی هنگامی که او دید تنها از دو شرکت پاسخ گرفته که خیلی هم پیشنهادشان جدی نبود، از این رو به آن رو شد.

او پس از اینکه در کارگاه رزومه‌نویسی شرکت کرد، متوجه شد که اطلاعاتی که او در رزومه‌اش می‌نوشت نیاز نبوده و همین مسئله به کارفرمایان نشان می‌داده که او با فرهنگ کار کانادایی آشنا نیست.

او رزومه‌اش را با در نظر گرفتن اینکه کارفرمایان کانادایی به دنبال چه اطلاعاتی هستند، بازنویسی کرد. بعد از مدت کوتاهی او در جایی مشغول به کار شد.