با سگ‌ها تا آخر دنیا؛ ۱۶۰۰ کیلومتر سورتمه‌سواری
هاگ نف، سورتمه‌سوار آلاسکایی، برنده مسابقه‌ای شد که به نظر خیلی‌ها دشوارترین مسابقه سورتمه‌سواری در تمام دنیاست. او در ۹ روز و یک ساعت و ۲۵ دقیقه مسافتی به طول ۱۶۰۰ کیلومتر را در سردترین، دور افتاده‌ترین و تاریک‌ترین مناطق قاره طی کرد تا به خط پایان رسید.
نف هفته گذشته در حالی‌که در مسابقه یوکان کوئست در وایتهورس یوکان اعلام پیروزی می‌کرد گفت: «در این مسابقه چیزهای خیلی بیشتری از برنده شدن وجود دارد. مساله جایزه و کاپ قهرمانی نیست.» با این مسابقه و سختی‌های آن بیشتر آشنا شویم.
این گزارش را در شماره ۲۵ هفته‌نامه چاپی آتش منتشر کرده‌ایم.
لینک دانلود شماره ۲۵ هفته‌نامه چاپی آتش
مسابقه امسال از فربنکس آلاسکا شروع شد و تیم‌ها از پنج رشته کوه و مسیرهای بکر عبور کردند و با آب‌وهوای طاقت‌فرسا، حیوانات وحشی و مقرراتی که شرکت‌کننده‌ها را ملزم به خودکفایی می‌کرد (حتی در استراحت‌گاه‌ها) دست‌وپنجه نرم کردند.
رقابتی سخت و طاقت‌فرسا
فقط نخبه‌ترین تیم‌ها که سگ‌های مخصوص مسافت‌های طولانی دارند در این مسابقات شرکت می‌کنند؛ کسانی که به کلنجار رفتن با مسیرهای بیابانی بی‌نهایت دشوار که هر سال هم تغییر می‌کند عادت کرده‌اند. تا روز چهارشنبه هنوز چند گروه از ۲۳ گروهی که مسابقه را آغاز کردند به خط پایان نرسیده بودند.
آلن مور از آلاسکا برنده سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ که امسال پشت سر برنت ساس برنده سال ۲۰۱۵ در مکان سوم قرار گرفت می‌گوید: «من معتقدم که این سخت‌ترین مسابقه در نوع خودش است. این مسابقه زودتر از مسابقه ایدیتارود شروع می‌شود. معمولا در این موقع از سال هوا سردتر و تاریک‌تر است. استراحت‌گاه‌های کمتری در راه هست و ما سگ‌های کمتری داریم.» مسابقه معروف ایدیتارود در اوائل مارچ برگزار می‌شود.
دشمن بزرگ: هوای گرم امسال
امسال تیم‌های مسابقه‌ی یوکان کوئست با مانع پیش‌بینی نشده دیگری نیز روبرو شدند؛ هوای گرمتر. وقتی اولین تیم‌ها از خط پایان عبور می‌کردند برف لبه بام‌ها در حال آب شدن بود و بعضی از سورتمه‌سوارها به‌جای کاپشن، ژاکت پوشیده بودند. در همین حال، سگهایشان برای خنک کردن خودشان در برف‌ها جست و خیز می‌کردند.
مور می‌گوید دمای حدود صفر درجه سانتی‌گراد حرکت تیم‌ها را کند کرد و برای سگ‌ها مشکل ساز شد: «هر قدر هوا سردتر باشد سگ‌ها سریع‌تر می‌دوند. اینها برای آب و هوای گرم ساخته نشده‌اند.»
برگزارکنندگان مسابقه مجبور شدند خط پایان را از رودخانه یوکان که یخ‌هایش در حال آب شدن بود به طرف نقاط مرکزی‌تر جابجا کنند.
تکه یخ‌های فراوانی که به دلیل ذوب شدن عجیب یخ‌ها در اواخر سال گذشته روی رودخانه یوکان را پوشانده، مسیر معمولا هموار و آسان این رود را در وسط راه داوسون سیتی مسدود کرده است و سورتمه‌سوارها ناگزیرند مسیر خود را به سمت بالای رود تغییر دهند و به‌جای آن از بزرگراه Top of the World عبور کنند.
این انحراف از مسیر اولیه، تپه بلند پنجمی را هم به خط سیر مسابقه اضافه کرد که تیم‌های پیشرو بدون مشکل چندانی از آن عبور کردند. اما تعدادی از تیم‌ها که مسیر را گم کرده بودند شب هنگام زمانی از آنجا صعود کردند که کولاک شدیدی وزیدن گرفته بود.
تکاوران کانادایی هر ساله مسیر مسابقه را از قبل پاک‌سازی می‌کنند، اما بعد از آن تنها با درخواست داور مسابقه به آن مناطق برمی‌گردند، که امسال داور احساس کرد شرایط به گونه‌ای نیست که لزومی به برگشت آنها باشد.
گروهبان تکاور جان میچل می‌گوید: «تنها چیزی که درباره مسیرهای این مسابقات می‌توان گفت این است که تغییر می‌کنند. این مسیرها روزانه، هر ساعت، هر شب در حال تغییرند.»
قهرمان نوزده ساله مسابقات
تنها تیمی که توانست بدون مشکل از درون کولاک عبور کند روکی لاورا نسه، ۱۹ ساله از میشیگان بود. نورافکن نسه زمانی در میان توفان ظاهر شد که اندرو پیس از آلاسکا می‌خواست با گروه‌های نجات تماس بگیرد. بعد از آمدن نسه، روکی پشت سر او به سمت داوسون سیتی راه افتاد.
داور مسابقه، دوگ گریلیوت، برای اثبات اهمیت آمادگی ذهنی به نسه اشاره کرد، که قبل از آن هیچ‌وقت در مسابقه‌ای به مسافت ۱۶۰۰ کیلومتر شرکت نکرده بود. گریلیوت در مصاحبه‌ای در آخرین استراحت‌گاه مسیر مسابقه در برابورن یوکان گفت: «همه شرکت‌کننده‌ها به‌جز یکی در آن توفان متوقف شدند.»
زندگی با سگ‌ها
سورتمه‌سوارها همه می‌گویند که داشتن ارتباط نزدیک با سگهایشان چیزی است که آنها را در لحظات سخت به پیش می‌برد. مت هال، شرکت کننده ۲۴ سالهای که امسال چهارم شد به‌خاطر شغل خانوادگی‌شان با سگ‌ها بزرگ شده است. آنها در ایگل آلاسکا در زمینه شکار و فروش پوست حیوانات فعالیت می‌کنند. او در وایتهورس می‌گوید: «شکل گیری این ارتباط مدتی طول می‌کشد اما برای عملکرد سگ‌ها بسیار اهمیت دارد. من سگ‌های خودم را از وقتی توله بودند بزرگ کرده‌ام. بنابراین ما همدیگر را خوب می‌شناسیم و اگر از آنها بخواهم کاری را انجام بدهند به حرفم گوش می‌دهند. من این را هم می‌دانم که نباید بیشتر از توان‌شان از آنها کار بکشم.»
اصطلاحات رایج
سگ توی سبد: سگ‌های خسته یا زخمی که روی سورتمه حمل می‌شوند
دوتا جلودار: دو سگی که در کنار هم جلوی بقیه حرکت می‌کنند
گی: دستور برای رفتن به سمت راست
هاو: دستور برای رفتن به سمت چپ
هیت: سوخت الکلی که سورتمه‌سوارها در طول مسیر برای پخت و پز استفاده می‌کنند
به خط!: دستور برای سگ جلودار که بقیه گروه را از طرف سورتمه به خط کند. بیشتر زمانی که می‌خواهند سگ‌ها را به هم ببندند یا از هم باز کنند به کار می‌رود.
ماش! هایک! خیلی خوب! بزن بریم! : دستور برای حرکت گروه
قلاب برف یا قلاب یخ: قطعه فلز سنگینی که به سورتمه وصل شده است. این قلاب را در زمان استراحت‌های کوتاه برای نگهداشتن سگ‌ها در برف فرو می‌کنند.
سگ چرخش: سگی که پشت سر جلودار حرکت می‌کند و کار آن کمک به «چرخش» گروه به سمت راست و چپ است.
ایست! : دستور برای توقف گروه، همراه با فشار سنگین روی ترمز.
