بفـرمایید بیرون! شما پس از ۳۷ سال دیگر کانادایی نیستید
فهرست مطالب
شماره ۱۲۵ هفته‌نامه آتش را از اینجا دانلود کنید
این‌طور که به نظر می‌رسد، مشکل «کانادایی‌های گمشده» هنوز ادامه دارد و هر بار یک خانواده، بعد از دهه‌ها زندگی در کانادا خود را در آستانه فروپاشی و مشکلات جدی می‌بیند. یک قانون که البته در سال ۲۰۰۹ برداشته شد، از کانادایی‌های نسل دومی که در کانادا به دنیا نیامده بودند می‌خواست که تا قبل از ۲۸ سالگی، دوباره برای شهروندی اقدام کنند. خیلی‌ها از وجود این قانون بی‌اطلاع بودند و برای آن اقدامی نکردند. هر چند هارپر در سال ۲۰۰۹ این قانون را تغییر داد اما کسانی که تا قبل از این تاریخ، برای شهروندی خود اقدام نکرده‌اند، هنوز مشمول این قانون عجیب می‌شوند.
مهم نیست آنها چند سال است در کانادا زندگی می‌کنند و مهم نیست که دارند مالیات می‌دهند یا نه. آنها از دید قانون کانادا، کانادایی نیستند و به آنها گفته می‌شود که باید برای مدارک خود اقدام کنند. آنلیزه ۳۹ ساله، یکی از همین «کانادایی‌های گمشده» است.
آنلیزه دموس بعد از دهه‌ها زندگی در کانادا تا همین اواخر فکر می‌کرد کانادایی است. او چند هفته پیش نامه‌ای در صندوق پستی خود دریافت کرد که حقیقتی جدید را پیش رویش نمایان می‌کرد؛ آنلیزه یک کانادایی گمشده بود.
این مادر ۳۹ ساله‌ی اهل وینیپگ چهار فرزند دارد، ۱۹ سال است که ازدواج کرده است، دو شغل تمام وقت دارد و هر سال مالیاتش را می‌پردازد. مشکل اینجاست که از دید دولت کانادا، او «کانادایی» نیست.
او از دو سالگی در کانادا بوده است
زمانی که آنلیزه به کانادا آمد، تنها دو سال داشت. دولت، هنگام نقل مکان والدین او از پاراگوئه به استینباخ در استان منیتوبا در سال ۱۹۸۰، برای او کارتی صادر کرده بود که او هنوز هم آن کارت شهروندی را نگه داشته است. او می‌گوید: «اینجا خانه‌ی من است. کانادا خانه‌ی من است. من تمام عمرم را اینجا زندگی کرده‌ام.» این مطلب بدون اجازه از سایت آتش برداشته شده است.
اما دولت به اطلاع آنلیزه رسانده است که او در حقیقت شهروند کانادا نیست و سندی را که اثبات‌کننده‌ی شهروندی او بود، باطل کرده است.
متاسفیم! دوباره اقدام کنید
در نامه‌ی اداره‌ی شهروندی و مهاجرت کانادا به تاریخ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۷، آمده است: «ما به این نتیجه رسیده‌ایم که شما واجد شرایط شهروندی کانادا نیستید.»
کارمند اداره‌ی شهروندی سپس در نامه از دموس می‌خواهد که اسناد شهروندی خود را به شعبه‌ی شهروندی و پاسپورت در اوتاوا تحویل دهد.
دموس می‌گوید: «یک جورهایی نگرانم. یعنی می‌خواهند با من چه کنند؟»
کانادایی‌های گمشده، هنوز شرایط بحرانی
آنلیزه یکی از آنهایی است که به «کانادایی‌های گمشده» معروفند. پیش از این، قانونی در کانادا وجود داشت که از کانادایی‌های نسل دومی که خارج از کانادا به دنیا آمده بودند، می‌خواست که قبل از رسیدن به ۲۸ سالگی، دوباره تقاضای شهروندی بدهند.
دولت هارپر در سال ۲۰۰۹ این قانون را لغو کرد، اما این لغو را عطف به ماسبق نکرد. بنابراین، برای کسانی که در آن تاریخ از سن ۲۸ سالگی گذشته بودند، دیگر نمی‌شد کاری کرد. این موضوع بر زندگی بسیاری از کانادایی‌ها، مانند آنلیزه، تاثیر گذاشته است. او هم مثل خیلی‌ها حتی از وجود چنین قانونی بی‌اطلاع بود.
هدیه‌ای که کام آنلیزه را تلخ کرد
مشکل آنلیزه در سال ۲۰۱۲ آغاز شد. او موفق شده بود بر سرطان پستان خود غلبه کند و برای جشن گرفتن می‌خواست، پاسپورت بگیرد و سفری بیرون از کانادا را تجربه کند. آنلیزه می‌گوید یک کارمند به او گفته بود که احتمالا به دلیل سال تولد و کشور زادگاهش، به مشکل بر خواهد خورد.
مقامات درخواست پاسپورت او را رد کردند و یک فرم اثبات شهروندی برای او فرستادند که باید پر می‌کرد. او فرم را پر کرد و فرستاد و در پاسخ، یک نامه به همراه گواهی در صندوق پستی خود دریافت کرد که تایید می‌کرد او شهروند کاناداست و می‌تواند پاسپورت داشته باشد. او فکر می‌کرد مشکل حل شده است؛ تا اینکه سر و کله نامه دوم پیدا شد. او می‌گوید: «درست موقعی که فکر می‌کنی همه چیز روبراه شده است، به تو می‌گویند تو دیگر شهروند اینجا نیستی.»
ما همه کانادایی گمشده‌ایم
آنلیزه می‌گوید دو نفر از شش خواهر و برادر دیگرش نیز دچار همین مشکل شده‌اند. خواهرش موفق شد که بعد از سه سال، مساله‌ی خود را حل کند، اما برادرش هنوز بلاتکلیف است و یکی از اقوام نزدیکشان هم دو ماه پیش، به دلیل مشابهی، اخراج شد. آنلیزه می‌گوید: «احمقانه است.» این مطلب بدون اجازه از سایت آتش برداشته شده است.
آنلیزه اکنون نگران است که به پاراگوئه باز گردانده شود. او از دو سالگی دیگر به آنجا نرفته است. او با اضطراب می‌گوید: «ما به اندازه‌ی یک سر سوزن هم آن فضا را نمی‌شناسیم. من حتی جرات نمی‌کنم از کشور خارج بشوم.»
پاسپورت او تا ماه آوریل اعتبار دارد، اما او می‌ترسد که اگر از آن استفاده کند و به خارج از کانادا برود، دیگر امکان بازگشت به کشور را نداشته باشد.
شوهری که نگران خانواده است
جان دموس می‌گوید: «نمی‌دانم اگر آنلیزه دیپورت شود، چه کاری باید بکنم. مثلا چه کسی بچه‌ها را به مدرسه خواهد رساند؟» آنلیزه قصد دارد سند اثبات شهروندی خود را که دولت در سال ۲۰۱۲ صادر کرده بود و حالا می‌خواهد آن را پس بگیرد، پیش خودش نگه دارد. خودش می‌گوید: «قصد دارم این مدارک را نگه دارم.»
دردسرهایی برای هیچ
یک فعال اجتماعی می‌گوید این رنج و سختی‌ها واقعا ضرورتی ندارد. بیل جانزن، مدیر بازنشسته‌ی دفتر کمیته‌ی مرکزی مسیحیان فرقه Mennonite در اتاواست. او می‌گوید از زمان بازنشستگی خود در سال ۲۰۰۸، روی بیش از ۲۰۰ پرونده‌ی مربوط به کانادایی‌های گمشده کار کرده است. جانزن می‌گوید امیدوار بود که دولت لیبرال این مشکل را حل کند، اما هیچ چیزی در این باره تغییر نکرد: «فکر می‌کردم چاره‌ای برای آن خواهند اندیشید، اما هیچ کاری نکردند.»
جانزن در تاریخچه افراد به دنبال اسناد و مدارکی می‌گردد که نشان بدهد شخص کجا به مدرسه رفته است و کجا زندگی کرده است. سپس باید پرونده را به همراه لایحه‌ای به وزیر مهاجرت کانادا بدهند و از او بخواهند که به دلیل دشواری‌های غیرمعمول یا خاص، به فرد مورد نظر شهروندی داده شود.
انجام این کارها به معنای جستجو برای اسناد و مدارکی است که گاهی دیگر اثری از آنها یافت نمی‌شود، به ویژه برای منونایت‌ها که در مدارس یک اتاقه‌ی روستایی درس خوانده‌اند. جانزن می‌گوید: «وقتی که می‌توان و باید راه حلی عمومی برای این مساله پیدا کرد، حقیقتا هیچ ضرورتی ندارد که برای هر پرونده و برای هر شخصی، این‌همه وارد جزئیات بشویم.»
جانزن سال‌ها بر روی این مساله کار کرده است و می‌گوید کارکنان دولت از وجود این مشکل آگاه بودند و امید داشتند که بتوانند سال‌ها پیش آن را از پیش پای مردم بردارند، اما وقتی به خودشان آمدند که دیگر خیلی دیر شده بود.
او در این باره می‌گوید: «مقامات در آن زمان به من می‌گفتند که می‌دانند چه گرفتاری بزرگی در راه است و امیدوارند قبل از آنکه افراد مشمول این قانون به سن ۲۸ سالگی برسند، مشکل را حل کنند.» این مطلب بدون اجازه از سایت آتش برداشته شده است.
دولت: خودتان اقدام کنید
جاسوال هارش، سخنگوی احمد حسین وزیر مهاجرت، می‌گوید دولت لیبرال از مشکل افرادی که به این دلیل شهروندی خود را از دست داده‌اند، یا اساسا نتوانسته‌اند شهروندی بگیرند، آگاه است و در نظر دارد برای حل این مساله تغییراتی حقوقی ایجاد کند.
هارش می‌گوید: «مشکل عده‌ی اندکی از این افراد باقی می‌ماند.» دولت کسانی را که با داستان مشابهی مواجه بوده‌اند، ترغیب می‌کند که قدم به جلو بگذارند و پروسه قانونی را قدم به قدم پیش ببرند.
دولت البته به این سوال پاسخ نداد که اگر آنلیزه شهروند کانادا به شمار نمی‌آید، چطور توانسته است پاسپورت کانادا بگیرد.
