دعوای حقوقی بر سر دو بلیت هاکی؛ وراث باید بلیتهای باارزش را به شرکت پدرشان بازگردانند
همه صندلیها پر است. ۱۰ هزار نفر در لیست انتظارند و سال گذشته هم ۱۵ هزار نفر بلیت خریدهاند و هیچ کدام راهی به سالن نداشتهاند. وقتی به علاقه مردم کانادا به هاکی دقت میکنیم، میبینیم این چیزها برای دیدن بازی تیم محبوب Maple Leafs خیلی هم عجیب نیست. ارزش بلیتهای فصلی بازی هاکی تیم میپل لیفز انقدر زیاد است که حتی بازماندگان یک سرمایهدار بزرگ هم به دنبال نگه داشتن آنها در خانوادهاند. خانم ادی نوبرگر، وکیلی تورنتویی است که در چند جلسه دادگاه تلاش کرد بلیتهایی را که از پدر فقیدش به ارث برده بود، در خانواده نگه دارد. اما قاضی نظر دیگری داشت و اعلام کرد این بلیتهای فصلی، متعلق به شرکت سابق پدر اوست و باید از آنها گرفته شود. داستان این دادگاه و اظهارنظر طرفین ماجرا را با هم دنبال کنیم.
ادی نوبرگر، وکیل تورنتویی که وارث ثروت پدر سرمایهدار خود مایکل نوبرگر است، در دادگاهی که برای بلیتهای هاکی پدرش تشکیل شده بود شکست خورد و این بلیتهای فصلی هاکی را از دست داد. دادگاه اعلام کرد دو بلیت فصلی باشگاه هاکی Maple Leafs پیش پدرش امانت بوده و در واقع مالکیت آن متعلق به شرکتی است که او قبلا در آن مشغول به کار بوده است.
همه به دنبال بلیتها هستند
ادی حدودا سه سال پیش، زمانی که پدرش درگذشت، این بلیتهای فصلی را به ارث برده بود. هر چند عملکرد تیم هاکی میپل لیفز قابل دفاع نیست و آنها موفقیت خاصی را به دست نیاوردهاند اما بلیتهای فصلی بازیهای این تیم، بسیار پرطرفدار است و خیلیها آن را میخواهند.
دیوید هگیت، سخنگوی باشگاه Maple Leafs میگوید در سال گذشته ۱۵ هزار و ۵۰۰ نفر برای خریدن بلیتهای هاکی اقدام کردهاند. آنها مبلغی بین ۴۱ تا ۲۰۷ دلار برای دریافت این بلیتها هزینه کردهاند. البته آنها بسیار ناامیدند چرا که بلیتها از پیش فروخته شده است و بیش از ۱۰ هزار نفر هم در لیست انتظار ماندهاند. البته در حکم دادگاه به مکان و ارزش جایگاههای این بلیتها اشارهای نشده است.
وکیل ادی نوبرگر، میگوید: «از نظر موکل من بلیتها را میشد بین فرزندان و نوههای نوبرگر تقسیم کرد».
فرار از آشوویتس؛ رستگاری در کانادا
آقای مایکل نوبرگر، همه خانواده خود یعنی والدین، خواهر و چهار برادر را در هولوکاست در لهستان از دست داد.
او همراه با ۹ کودک دیگر در اتاقها و کمدهای خانهی یک خانوادهی غیر یهودی مخفی شد و همین باعث شد که زنده بماند. او بعد از مدتی همراه با شریک تجاری آیندهاش، هری اسپور به کانادا آمد. آنها شروع به فعالیت اقتصادی در حوزه مسکن کردند و توانستند ثروت عظیمی در زمینهی املاک به دست آورند.
اسپور شریک اقای نوبرگر، که حالا ۹۰ ساله است به دادگاه گفت که پیشنهاد بلیتهای فصلی در اواخر دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ و طی یک رابطه تجاری به او داده شده است؛ تقریبا زمانی که تیم کاپ استنلی را برد.
اسپور میگوید در آن زمان شرکا نتوانستند بلیتها را تحت عنوان شرکتشان بگیرند بنابراین این کار را به اسم نوبرگر انجام دادند. اسپور بهدلیل اینکه مشکل قلبی که داشت بهصورت حضوری در دادگاه حاضر نشد.
بلیتها مال کیست؟ خانواده یا همکاران سابق
نورمن جسین، همسر ادی نوبرگر میگوید که هر سال با پدر زنش برای دیدن ۱۰ مسابقه میرفت و شاهد بود که بلیتهای باقی مانده به دلالان فروخته میشد.
او در دادگاه شهادت داد نوبرگر جوری در این خصوص صحبت میکرد که انگار بلیتها مال خودش بود.
اما لارنس پاتیلو، قاضی دادگاه عالی انتاریو این توضیحات را قبول نکرد زیرا شرکت، شواهدی در خصوص پرداخت بهای بلیتها برای جایگاهها ارائه کرده بود. این شواهد مربوط به سال ۱۹۹۴ است.
پاتیلو میگوید: «اگر بلیتها متعلق به شخص آقای نوبرگر بود، انتظار میرفت بهجای فروش آن به دلالها، بلیتها را میان خانواده و دوستانش تقسیم کند».
لورا کاردیف که کارمند شرکت وکلای Whaley است و در این پرونده دخالتی نداشت میگوید: «دعوای میان وراث برای بلیتهای اینچنینی یا سایر مسائل تشویقی از این دست عجیب نیست. زیرا مردم در زمان برنامه ریزیهای مالیشان به آنها به چشم اموال و دارایی نگاه نمیکنند. گرچه ممکن است خیلی ارزشمند باشند.»