قانون اتانازی؛ مجید جوهری در پارلمان کانادا از تجربه مرگ پدرش می‌گوید

مجلس سنای کانادا در حال بررسی جزئیات لایحه دولت کانادا درباره مرگ خودخواسته بیماران با کمک پزشک است. این مجلس دیروز با متممی که لیبرال‌ها به قانون اضافه کرده‌اند مخالفت کرد و به آن رای نداد. در واقع لیبرال‌ها می‌خواستند شرایطی را در قانون به وجود آورند که امکان مرگ خودخواسته با کمک پزشک برای بیمارانی که جنون دارند نیز فراهم شود. اما هفته گذشته هم، مجید جوهری نماینده پارلمان کانادا در دفاع از قانون مرگ خودخواسته با کمک پزشک سخن گفت. او به همراه سایر نمایندگان لیبرال، مدافع این طرح است. جوهری به داستان پدر بیمارش اشاره کرد که او را ده سال پیش از دست داد. جوهری در سخنرانی خود به بیماری جسمی و روحی پدر خود اشاره کرد و گفت با وجود تمام حمایت‌های اجتماعی، قانونی و عاطفی، باز هم پدرش از دردی درونی رنج می‌برد و هیچ کدام از این کارها نمی‌توانست دردهای او را تسکین دهد. او تجربه مبارزه پدر خود با بیماری را، مشابه تجربه بسیاری از کانادایی‌ها دانست که در اطراف خود چنین شرایطی را تجربه کرده‌اند.

مجید جوهری، نماینده مردم ریچموندهیل در پارلمان کانادا، هفته گذشته در صحن علنی مجلس فدرال کانادا در هنگام صحبت درباره قانون «مرگ خودخواسته به کمک پزشک» به پدر خود اشاره کرد و گفت که او چگونه با بیماری لاعلاج خود مبارزه کرده است. جوهری گفت: «پدر من بر اثر بیماری سرطان، پریشان‌حال بود. به همین دلیل است که من نسبت به این قانون احساسات شدیدی دارم. همه می‌دانیم که شکست دادن سرطان چه قدر کار سختی است. پدر من با تمام قدرت خود با این بیماری جنگید و بر آن پیروز شد. متاسفانه پیروزی او کوتاه‌مدت بود.»

جوهری در ادامه گفت: «ما به عنوان یک خانواده پرعشق و حمایت‌گر، هر کاری کردیم که او در روزهای پایانی عمر خود احساس شادی و راحتی کند. اما این حمایت‌ها هم نتوانست او را از درد کشیدن باز دارد. در واقع باید بگویم هیچ کدام از حمایت‌های قانونی و اجتماعی برای مقابله با دردی که او از درون داشت کافی نبود. قلب من از دیدن اینکه پدرم به مرور از دست می‌رود، به درد می‌آمد. هر چند در نهایت توانستیم دردهای جسمی او را با مورفین تسکین دهیم ولی راهی برای تسکین دردهای روحی او نیافتیم.»

جوهری پس از اشاره به زندگی پدر خود، گفت بیمارانی که از دردهای روحی و جسمی لاعلاج رنج می‌برند باید این حق را داشته باشند که در شرایط خوب و آرام به سفر خود پایان دهند.

جوهری گفت: «تجربه پدر من، تجربه‌ای منحصر به فرد و خاص نیست. من مطمئنم دیگرانی هم در مجلس کانادا حضور دارند که از دور یا نزدیک چنین افرادی را بشناسند. ما در قبال کانادایی‌ها مسئولیت زیادی داریم. ما وظیفه داریم کانادای بزرگ را برای زندگی بهتر کانادایی‌ها آماده کنیم.»

جوهری در ادامه به بافت جمعیتی منطقه ریچموندهیل و بالا رفتن تعداد کهنسالان در کانادا اشاره کرد و در پایان سخنان خود خطاب به پدرش گفت: «ده سال طول کشید تا بدانم تو پیش از آنکه بخواهی مرا ترک کنی از من چه می‌خواستی. پدر، با حمایت از این قانون من خوشحالم که آرزوهای تو را به پیش بردم.»