صد و پنجاه متر بالاتر از دریا، چشم‌انداز ۳۶۰ درجه‌ای، رشته کوه‌های ونکوور آیلند و جورجیا، منظره کشتی‌های باربری در English Bay و غروب خورشید در هوای پاک، همه و همه دست به هم می‌دهند تا حس کنیم این مکان نقطه‌ای است که در آن می توان به ملاقات خدا رفت.
یک پنت هاوس ۶۳۵ متری، تنها واحد طبقه چهل و هشتم قسمت مسکونی هتل جورجیا در ونکوور، چشم به راه مالک خود نشسته است. سازنده این بنا Bruce Langereis در حالی که قسمت‌های مختلف این خانه را نمایش می‌دهد قیمت آن را نیز به زبان می‌آورد: ۱۸ میلیون دلار.
ولی ماجرا فقط این نیست. یک یادداشت هم برای خریداران وجود دارد: فقط اهالی ونکوور یا کسانی که قرار است ونکووری شوند می‌توانند برای خرید پا پیش بگذارند.
بروس هفته گذشته با اشاره به این شرط در یکی از روزنامه‌های محلی ونکوور، جنجال کوچکی در شهر به پا کرد. اما چرا بروس چنین شرطی گذاشته است؟ او توضیح می‌دهد که به دنبال خریداری است که نسبت به خانه و همچنین شهر ونکوور احساس تعهد و وابستگی کند؛ کسی که یا ساکن این شهر باشد یا برنامه سکونت در این شهر را داشته باشد و بیشتر اوقات خود را در این شهر سپری کند. او می‌گوید: «دلم می‌خواهد هر وقت از خیابان نگاه می‌کنم چراغ‌ها روشن باشند و صاحب خانه از اوقات خود در اینجا لذت ببرد و با ساکنین دیگر در ارتباط باشد. نه مانند برخی از مالکان که از منازل این چنینی مانند یک اقامتگاه مخفی استفاده می‌کنند و کمتر کسی آنان را می‌بیند».
احتمالا این استراتژی برای فروش باعث شده که این خانه که هنوز نیمی از معماری داخلی آن نیمه تمام است و نیم دیگر نیز موقتا آماده شده، سه سال بدون خریدار بماند. در حالی که کاندوهای لوکس مشابه و حتی نیمه‌تمام در برج‌هایی مانند Trump International Hotel and Tower Vancouver در بازارهای آسیایی برای فروش گذاشته شده‌اند. بروس به شدت این موضوع را رد می‌کند که دلیل فروش نرفتن خانه، قیمت آن است. او معتقد است این قیمت برای بسیاری از خریداران بالقوه این املاک در حد پول خرد است. بروس اضافه می‌کند برخی از این خریداران به صورت جدی به این قضیه فکر کرده‌اند اما این شرط باعث شده از خرید خانه منصرف شوند.
